นีลใช้เวลาเกือบชั่วโมงในห้องทำงานของโจชัวก่อนจะกลับออกมาเขาเดินกลับไปที่ห้องนอนสำหรับรับรองแขกอย่างระมัดระวัง ทันทีที่อยู่ใต้ผ้าห่ม หนุ่มน้อยก็ส่งข้อความ [ไนเจล ให้กล้องวงจรปิดทำงานต่อได้เลย][อืม]ไนเจลพิมพ์ข้อความขณะทำการควบคุมระบบ [ทำไมนายหายไปนานจัง?]ถึงโฟลเดอร์ของโจชัวจะมีขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่น่าใช้เวลานานถึงขนาดนั้นนีลเงียบไปชั่วขณะก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาตอบกลับ [พอดีฉันเจออะไรบางอย่างในคอมพิวเตอร์เครื่องนั้น ฉันคัดลอกมาแล้วเรียบร้อย เดี๋ยวจะส่งไปให้พร้อมเอกสาร มันเกี่ยวกับคุณแม่][ได้เลย]เมื่อเป็นเช่นนั้น ไนเจลจึงรีบตอบกลับผู้เป็นน้องว่า [ฉันเพิ่งเริ่มระบบใหม่ อาจจะช้านิดหน่อยกว่าจะเสร็จ พักผ่อนเถอะ ไว้ค่อยส่งให้ฉันพรุ่งนี้ก็ได้][โอเค!]หลังส่งข้อความตอบกลับ นีลก็วางโทรศัพท์ไว้ใต้หมอน และยกมือกอดอกขณะสายตาจับจ้องไปที่เพดานในความมืดมิดเขาอยู่ภายใต้การหล่อหลอมของผู้เป็นแม่มาตลอดและมองโจชัวเป็นเจ้ามารร้ายจอมทรยศที่ทำทุกวิถีทางเพื่อกำจัดแม่ทว่า สิ่งที่เด็กน้อยเห็นในคอมพิวเตอร์นั้น...นีลถอนหายใจ เขารู้สึกสับสนเรื่องโจชัวยิ่งกว่าเก่า ผู้ชายคนนั้นช่างแตกต่างไปจากภาพที่เข

“เหลวไหล!”น้ำตาของออร่าทำให้คุณย่าลินช์มีน้ำโห หญิงชรากระแทกถ้วยชาลงกับโต๊ะกาแฟอย่างเดือดดาล“ย้อนกลับไปตอนที่โจชัวอยากหมั้นหมายกับเธอ ไม่มีใครในตระกูลเห็นด้วยเลยสักคน แต่เจ้าตัวก็ยืนยันเสียงแข็งจะหมั้นให้ได้ อ้างว่าตัวเองกำลังทำตามความต้องการของลูน่า!”“พอถึงตอนนี้ก็ผ่านมาห้าปี ครอบครัวของเราก็ยอมรับเธอได้แล้ว หมอนั่นกลับคิดจะยกเลิกงานแต่งอย่างนั้นเหรอ? เขาคิดว่ากำลังเล่นพ่อแม่ลูกอยู่หรือยังไง?”คุณย่าลินช์มองดูเครื่องประดับบนโต๊ะก่อนหันไปทางออร่าอย่างมีเมตตา “ออร่า อย่ากังวลเลย เธอเป็นคนกตัญญู ฉันจะช่วยเหลือเธอเอง โจชัวก็แค่โดนสาวใช้คนนั้นยั่วยวน เขาถึงได้สับสนจนบอกว่าอยากถอนหมั้นกับเธอ ไม่ต้องคิดมาก ฉันจะไม่ยอมให้โจชัวล้มเลิกงานแต่งแน่นอน”ออร่ากัดปากขณะที่ความรู้สึกเต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ “คุณย่าคะ หนูรู้สึกโล่งใจที่ได้ยินแบบนี้ คุณย่าช่างใจดีกับหนู...”จากนั้น ออร่าก็เช็ดน้ำตา “เป็นเพราะคุณย่าใจดีกับหนูมาก หนูก็ต้องทำดีกับคุณย่าเหมือนกัน โปรดรับของขวัญชิ้นนี้ไว้เถอะนะคะ หนูจำได้ว่ายังมีเครื่องเพชรของคุณวายอีกชุดหนึ่ง หนูจะซื้อเป็นของขวัญวันเกิดให้คุณย่า ดีไหมคะ?”เมื่อค

ลูน่าหยิบเช็คขึ้นมาดูใกล้ ๆ ด้วยสายตาห่างเหิน “เงินสิบล้านนี่ไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะคะ”“ก็ใช่น่ะสิ” คุณย่าลินช์ขึ้นเสียงอย่างเย็นชา “เอาเงินไปและเก็บไว้ให้ดี แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”“ที่ท่านพูดก็มีเหตุผลค่ะ” ลูน่ารีบเก็บเช็คลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว“แต่สร้อยคอปลอม ๆ บนคอท่านอาจราคาไม่ถึงสิบล้านก็ได้ จริงไหมคะ?”เมื่อถูกทักว่าสร้อยคอเป็นของปลอม คุณย่าลินช์ถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะเยาะเย้ย “ยัยคนร้ายกาจ เธอนี่เจ้าเล่ห์จริง ๆ แค่เพราะได้ยินว่าหลานสะใภ้ของฉันให้สร้อยคอเส้นนี้มา เธอเลยจงใจบอกว่ามันเป็นของเก๊อย่างนั้นเหรอ?”คุณย่าลินช์กลอกตามองลูน่าอย่างเหยียดหยาม “สาวใช้ต่ำตมอย่างเธอรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับของปลอม? ว่าที่หลานสะใภ้ของฉันน่ะเป็นเด็กเรียบร้อยสมบูรณ์แบบ ไม่มีทางซื้อของเก๊หรอก! เธอเองต่างหากที่ไม่รู้จักมูลค่าของมัน!”คุณย่าลินช์ถลึงตามองลูน่าอย่างขุ่นเคือง “ถ้าเธอรับเงินก้อนนี้ไป ฉันจะถือว่าเธอให้คำสัญญาแล้ว ไปหาข้อแก้ตัวลาออกจากบลูเบย์วิลล่าภายในสามวันซะ! ไม่อย่างนั้น อย่ามาโทษว่าฉันเสียมารยาทล่ะ!”ทันใดนั้นเอง หญิงชราก็ลุกขึ้นยืนและเดินจากไปอย่างงามสง่าโดยมีคนรับใช้

“ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา”โจชัวพ่นลมหายใจเบา ๆ “เนลลี่ไม่พร้อมปล่อยเธอไป การเปลี่ยนพี่เลี้ยงจะต้องค่อยเป็นค่อยไป”ลูคัสมองดูโจชัวด้วยคิ้วที่ขมวดแน่นเข้าหากัน เขาสงสัยว่าเนลลี่เป็นคนเดียวที่ตัดใจจากลูน่าไม่ได้ หรือว่าโจชัวเองก็ตัดใจไม่ได้เหมือนกันหลังจากลูน่า กิบสันจากไปแล้ว โจชัวไม่เคยมีสาว ๆ คนไหนเคียงข้างกายมาเกือบหกปี ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่มีชีวิตอยู่แล้ว ลูคัสคิดว่าสาวใช้ลูน่าคือตัวเลือกที่เหมาะเลยทีเดียว เพราะอย่างน้อยเนลลี่ก็ชอบเธอ และโจชัวเองก็ไม่ได้รังเกียจเธออีกด้วยอย่างไรก็ตาม...ลูคัสสูดลมหายใจเข้ายาว เขาคงจะทำอะไรมากไม่ได้นอกจากเตือนสติเจ้านาย “นายท่านครับ อย่าลืมนะครับว่าคุณยังต้องตามหาคุณผู้หญิงกลับมา”โจชัวเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มชวนสงสัย “นายพยายามจะสอนอะไรฉัน?”สายตาของโจชัวช่างเย็นยะเยือกจนลูคัสขนลุกซู่ในทันที“ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าผมจะต้องไปทำงานต่อ”พูดจบ ลูคัสก็รีบเปิดประตูหนีเอาชีวิตรอดไป ประตูห้องทำงานปิดลงอีกครั้งโจชัวดูรูปต่าง ๆ บนจอคอมพิวเตอร์และถอนหายใจเฮือกใหญ่ลูน่าส่งลูกสาวกลับมา แต่เธอกลับหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยได้อย่างไรกัน? ลูน่า กิบสัน...

“คุณย่าใจดีที่สุดในโลกเลยค่ะ!”ออร่าส่งกล่องเพชรในมือให้คุณย่าลินช์ด้วยความตื่นเต้น “ดูสิคะ คุณย่า นี่เป็นผลงานของคุณวาย ชุดเดียวกับสร้อยคอคุณย่าเลย สวยไหมคะ?”“สวยสิ” คุณย่าลินช์ชื่นชอบสร้อยคอ แต่จู่ ๆ คำพูดของสาวใช้ลูน่ากลับดังก้องเต็มสองหูของหญิงชราอย่างช่วยไม่ได้‘แต่สร้อยคอปลอม ๆ บนคอของคุณท่านอาจมีราคาไม่ถึงสิบล้านก็ได้ จริงไหมคะ?’คุณย่าลินช์ย่นคิ้วในขณะที่มองออร่าอย่างไม่สบายใจ “ออร่า สร้อยคอเธอน่ะ... ของเก๊หรือเปล่า?”ช่วงสองปีที่ผ่านมา คุณวายเป็นนักออกแบบอัญมณีผู้มีชื่อเสียงในต่างประเทศ ความโด่งดังของเขาเป็นรองนักออกแบบนามว่าออคุสที่โด่งดังที่สุดเท่านั้น แต่แล้วคุณวายกลับทิ้งวงการเครื่องประดับไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เพราะอย่างนั้นจึงทำให้ราคาเครื่องประดับที่เขาออกแบบพุ่งสูงขึ้น จากเดิมที่ราคาเพียงหลักล้านก็กลายเป็นสิบล้านในทันที คุณย่าลินช์เคยเห็นข่าวนี้มาก่อน นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมหญิงชราจึงมอบเงินจำนวนสิบล้านให้แก่ลูน่าเพราะเห็นแก่ว่าที่หลานสะใภ้คนนี้อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ลูน่าพูดเมื่อวันก่อนเปรียบเสมือนหนามยอกอก ตลอดเวลาที่คุณย่าลินช์นึกถึงถ้อยคำดังกล่าว เธอจะเริ่ม