All Chapters of ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก: Chapter 81 - Chapter 90
450 Chapters
บทที่ 81
หลังจากวางสายจากมัลคอล์มแล้ว ลูน่าก็เหยียดกายนอนลงบนเตียงเพื่อพักผ่อนอยู่ครู่หนึ่ง ไม่นานเธอก็เผลอหลับไปเธอฝันในฝันนั้นคือตอนที่เธอพบโจชัวเป็นครั้งแรก มันคือยามบ่ายในฤดูใบไม้ผลิที่อากาศอบอุ่นและมีแดดจัดลูน่ากำลังนั่งอยู่ใต้ต้นซากุระ เธอถือกระดานวาดรูปขณะสเก็ตช์ภาพไปด้วย ท่ามกลางดอกซากุระบานสะพรั่ง เธอเห็นหนุ่มน้อยคนหนึ่งในชุดสีขาวเขามีโครงหน้าชัดเจนและมีหน้าตาที่โดดเด่น เสื้อผ้าสีขาวยิ่งขับเน้นชายหนุ่มให้ดูห่างเหินและสูงส่งในคราวเดียวเขากำลังอ่านหนังสืออยู่ใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป ขณะที่คิ้วทั้งสองข้างนั้นขมวดเป็นบางคราวลูน่าร่างภาพของเขาโดยไม่รู้ตัว “ไม่เลวนี่” เมื่อใกล้ลงสีสุดท้ายเสร็จ จู่ ๆ เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มก็ดังขึ้นเต็มสองหูลูน่ามือไม้สั่น เธอจัดการระบายใบหน้าของเขาเป็นสีดำทันทีด้วยความตกใจสุดขีด เธอไม่รู้ว่าจะยืนขึ้นทักทายเขาหรือซ่อนภาพสเก็ตช์เอาไว้ดีในวินาทีนั้นเอง โจชัวซึ่งยืนอยู่ข้างหลังก็หัวเราะขึ้นอย่างอ่อนโยน “คุณทำผมน่าเกลียดซะแล้ว”เขาคว้าดินสอของเธอด้วยฝ่ามือใหญ่และนิ้วเรียวยาวของเขา เขาเขียนชุดตัวเลขลงบนภาพสเก็ตช์ของหญิงสาว“ผมจะให้โอก
Read more
บทที่ 82
โจชัวขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ฉันตัดสินใจแล้วว่า อีกสามวันจะถอนหมั้นกับออร่าในงานเลี้ยงวันเกิดคุณย่า”ลูน่าตัวสั่นเทาเธอจ้องหน้าเขาด้วยความตกใจ “ถอนหมั้นเหรอคะ?”ทำไมเขาถึงวางแผนที่จะถอนหมั้นล่ะ? เป็นเพราะเนลลี่ หรือเป็นเพราะเขารู้ว่าลูน่า กิบสันยังมีชีวิตอยู่?น่าแปลกที่หกปีก่อน เขาทำทุกวิถีทางที่จะกำจัดเธอเพื่อให้ได้อยู่กับออร่าแต่แล้วทำไมเขาถึงถอนหมั้นเมื่อผ่านมาถึงหกปีและหลังจากที่เนลลี่ปรากฏตัว?ไม่สมเหตุสมผลเลย มันจะต้องมีเหตุผลอื่นถึงอย่างนั้นก็เถอะ...ลูน่ากัดริมฝีปากและค่อย ๆ มองโจชัว “เป็นเพราะ... ฉันอย่างนั้นเหรอคะ?”ในช่วงนี้ ดูเหมือนโจชัวจะแตะต้องตัวเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ หากไม่ใช่เพราะเนลลี่ เหตุผลเดียวที่เป็นไปได้ก็คือ โจชัวทำเหมือนว่าเธอเป็นความรักครั้งใหม่ และเขาเบื่อหน่ายออร่าแล้วโจชัวหัวเราะเล็กน้อย ชายหนุ่มไม่ได้ตอบแต่กลับถามเธอว่า “คิดว่ายังไงล่ะ?”เขากำลังบอกลูน่าทางอ้อมว่าเธอทึกทักเอาเองไปหน่อยอย่างไรก็ตาม สำหรับลูน่าแล้ว น้ำเสียงของโจชัวฟังดูเหมือนแทะโลม หรือว่าเขากำลังยอมรับเป็นนัย?เมื่อคิดได้ดังนั้น หญิงสาวก็มีความรู้สึกหลายอย่างผสมปนเปกั
Read more
บทที่ 83
หลังจากที่โจชัวออกไปแล้ว เนลลี่ก็ตื่นนอนและเดินลงมายังชั้นล่างเด็กหญิงตัวน้อยยังอยู่ในชุดนอนสีชมพูลายการ์ตูน เธอนั่งอย่างเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ที่โต๊ะรับประทานอาหาร“ทำไมวันนี้คุณพ่อถึงออกไปแต่เช้าล่ะคะ?”ลูน่าขมวดคิ้ว “เนลลี่”“หืม?”ลูน่ามองไปรอบตัว ทันทีที่แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ในบ้าน เธอจึงถอนหายใจยาวขณะพูดอย่างแผ่วเบา “ถ้าวันข้างหน้าแม่ไม่ได้อยู่ที่นี่ หนูจะต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ เข้าใจไหม?”เนลลี่วางมันฝรั่งบดลงด้วยความตกใจ “คุณแม่คะ ทำไมคุณแม่จะไม่อยู่ที่นี่ล่ะคะ? เขาไล่คุณแม่เหรอคะ?”ลูน่าไม่ได้ตอบคำถามข้อนั้น “แม่แค่อยากให้หนูเรียนรู้และอยู่ได้ด้วยตัวเอง”เนลลี่ทำหน้ามุ่ย“หนูไม่อยากอยู่ด้วยตัวเองค่ะ ถ้าหนูอยู่กับตัวเอง ทั้งแม่ นีล และไนเจล ก็จะไม่ดูแลหนูอีก” เนลลี่พึมพำขณะเคี้ยวมันฝรั่งบดอย่างโกรธเกรี้ยว “หนูไม่อยากอยู่ด้วยตัวเอง ไม่อยากเชื่อฟังใคร ไม่อยากโตเป็นผู้ใหญ่!”ลูน่าที่นั่งอยู่เบื้องหน้าเนลลี่มองดูลูกสาวอย่างสิ้นหวังในขณะที่เธอถอนหายใจหญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาดูเลขพัสดุที่มัลคอล์มส่งพัสดุสำหรับการทำเครื่องประดับมาให้เธอการตรวจสอบเลขพัสดุแสดงให้เห็นว่ามัลคอล์มใช
Read more
บทที่ 84
“ที่ย่าต้องเข้าโรงพยาบาลก็เพราะว่านายทำให้ย่าโกรธ ทำไมถึงยังไม่ไล่สาวใช้คนนั้นออกไปอีก?”โจชัวดึงเก้าอี้เข้ามาและนั่งลงข้าง ๆ คุณย่าลินช์อย่างสง่าผ่าเผย “ออร่าดูแลคุณย่าดีแค่ไหนเหรอ? มันคุ้มไหมที่ทำเพื่อเธอขนาดนี้?”คุณย่าลินช์ไม่พอใจคำพูดของหลานชาย “โจชัว พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไง? คิดว่าย่าสร้างเรื่องขึ้นมาอย่างนั้นเหรอ? ทั้งหมดนี่เป็นเพราะแกนะ!”โจชัวโบกมือ “ผมจะให้แพทย์ฝีมือดีที่สุดจากต่างประเทศมาตรวจอาการของคุณย่าถ้าหากว่าคุณย่าไม่สบายจริง ๆ แต่คุณย่าไม่ได้ป่วย”โจชัวเหลียวมองออร่าที่ยืนอยู่ตรงประตู “ที่คุณตาบวมเพราะร้องไห้ คิดว่าคุ้มค่าหรือเปล่า?”ออร่าก้มศีรษะลงพร้อมทั้งกัดริมฝีปาก “ฉันเป็นห่วงคุณย่า...”โจชัวหัวเราะเยาะและเลิกสนใจเธอ เขาหันกลับมามองผู้เป็นย่า “คุณย่าก็อายุมากแล้ว ข้อห้ามของคุณย่าคือการพูดถึงเรื่องเจ็บไข้ได้ป่วย แต่ทำไมถึงมาอยู่โรงพยาบาลทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นอะไรด้วยล่ะครับ? คุณย่าไม่กลัวซวยหรือยังไง?”คุณย่าลินช์หน้าซีดเผือด“พอเถอะครับ ผมรู้ว่าอาการของคุณย่าเป็นยังไง ลืมไปแล้วเหรอว่าผมให้หมอคอยตรวจสุขภาพของคุณย่าทุกสัปดาห์? ครั้งสุดท้ายที่ตรวจคือเมื่อส
Read more
บทที่ 85
“ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้...”นีลซึ่งอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านเช่าพยายามโทรหาลูน่า ทว่า ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์เขาลองติดต่อเนลลี่ผ่านสร้อยคอของเธอ แต่ก็เปล่าประโยชน์เหมือนกันนีลตื่นตระหนก เมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ลูน่าโทรหาเด็กชายให้มาช่วยหาภาพสเก็ตช์ที่บ้านซึ่งพวกเขาเช่าอยู่ นีลจงใจรีบหนีออกมาจากบ้านแอนน์ แล้วจู่ ๆ เขากลับติดต่อผู้เป็นแม่กับน้องสาวไม่ได้ซะอย่างนั้น?ด้วยความกังวลใจ นีลขมวดคิ้วเข้าหากันไม่ว่าลูน่าจะอยู่ที่บลูเบย์วิลล่า หรืออยู่ระหว่างทางขับรถ ก็ไม่น่าจะมีที่ไหนที่ไม่มีสัญญาณมือถือเมื่อทนไม่ไหวอีกต่อไป นีลจึงหยิบกุญแจและขึ้นไปชั้นบน เมื่อมาถึงเขาก็สังเกตเห็นใครคนหนึ่งกำลังยืนเฝ้าต้นทางอยู่บริเวณทางเข้าบ้าน ชายคนนั้นจ้องมาที่นีลอย่างดุร้ายนีลรีบทำเป็นเดินไปที่บ้านใกล้ ๆ เด็กน้อยยืนอยู่ตรงประตูของเพื่อนบ้านขณะพยายามโทรออกอีกหลายรอบเป็นไปตามคาด สัญญาณโทรศัพท์ถูกระงับนีลนึกเฉลียวใจทันที แม่กับเนลลี่อยู่ในห้องนั้น! ต้องมีใครบางคนขังทั้งสองจากทางด้านนอกพร้อมกับตัดสัญญาณโทรศัพท์!คนพวกนั้นพยายามจะทำอะไร? นี่ต้องเป็นฝีมือของออร่า กิบสันแน่ ๆ!
Read more
บทที่ 86
ยูริไม่ได้ถามอะไรขณะที่เขาแบกนีลขึ้นหลังแล้ววิ่งขึ้นไปยังชั้นบนเพราะว่ายูริยังแข็งแรงกำยำสมกับเป็นบอดี้การ์ดหนุ่มวัยแรกรุ่นทำให้พวกเขามาถึงยังชั้นเก้าได้อย่างปลอดภัยในเวลารวดเร็วเมื่อเท้าแตะถึงพื้นชั้นเก้า โทรศัพท์ของนีลก็ดังขึ้นทันที “หัวหน้า บ้านที่ให้ผมจับตามองไว้ตอนนี้เกิดไฟไหม้ครับ มีคนหลายคนยืนขวางบ้านไว้ไม่ให้ใครเข้า พวกมันเยอะมากผมสู้ไม่ไหวและเข้าไปไม่ได้เลย แต่ผมแจ้งกู้ภัยไปแล้ว จะให้ผมทำยังไงต่อ?”นีลใกล้หมดสติเต็มทนหายนะไม่เคยรอใครมีคนกันประตูอยู่ แต่บ้านกำลังไฟไหม้ เขาจะทำอย่างไรถ้าหาโจชัวไม่เจอ?นีลรีบสาวเท้ายาว ๆ ตรงไปยังห้องของคุณย่าลินช์ เขากัดฟันกรอดและไม่ลืมที่จะกำชับแซคว่า “ถ่ายรูปกับวิดีโอเอาไว้แล้วส่งรูปของพวกที่กันประตูอยู่แต่ละคนมาให้ชัด ๆ!”ไม่ว่ายังไงเขาจะทำให้พวกมันต้องชดใช้!ในขณะเดียวกันที่ห้องพักผู้ป่วย…หญิงสูงวัยยังคงนอนอยู่บนเตียงและจี้ถามโจชัว “โจชัว ถ้าแกไม่มีเหตุผลให้ย่าภายในวันนี้ ย่าจะไม่ปล่อยแกไปไหนทั้งนั้น”“คุณย่าคะ อย่ามัวแต่คาดคั้นเอาผิดจากพี่โจชัวเลยค่ะ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของฉัน…”ร่างเพรียวบางของหญิงสาวนั่งอยู่ข้าง ๆ พลางใช้ท
Read more
บทที่ 87
กลุ่มควันพวยพุ่งขึ้นไปในอากาศทั้งบ้านตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นควันจนทำให้หายใจไม่ออกบ้านหลังนี้เต็มไปด้วยวัตถุไวไฟ มันกลายเป็นเชื้อเพลิงอย่างดีโดยเฉพาะภาพเขียนที่มีอยู่เป็นกองเปลวเพลิงลุกลามไปอย่างรวดเร็ว ลูน่าไม่มีเวลาจะมาคิดว่าใครต้องการปลิดชีวิตเธอ รู้แค่ว่าต้องรอด! อย่างน้อยเนลลี่ก็ต้องรอด! เธอจัดการห่อตัวเนลลี่ไว้ด้วยผ้าเช็ดตัวชุบน้ำจนชุ่มลูน่าเจอเชือกอยู่ในห้องจึงคว้ามันมาผูกเข้ากับตัวลูกน้อย “หนูยังจำทักษะการเอาตัวรอดที่คุณลุงมัลคอล์มสอนเมื่อครั้งล่าสุดได้ไหม?”“จำได้ค่ะ” เนลลี่กอดลูน่าไว้ด้วยดวงตาที่เอ่อไปด้วยน้ำสีใส “แต่คุณแม่คะ ถ้าเราไม่ไปด้วยกันหนูขอยอมตายด้วยกันเสียยังดีกว่า หนูไม่อยากรอดไปคนเดียว!”“ฟังแม่นะเนลลี่ แม่จะหาวิธีตามลูกออกไปแน่นอน”ลูน่าสูดลมหายใจลึกรวบรวมสติแล้วกล่าว “ยังมีคนอยู่ข้างนอกนั่น แม่จะหย่อนหนูลงไปจากหน้าต่างตรงนี้ ที่ชั้นสามข้างล่างมีคู่รักสูงอายุอยู่ แม่จะหย่อนหนูลงไปตรงระเบียงห้องนั้น ให้พวกเขาพาหนูเข้าไปข้างใน จากนั้นติดต่อพี่ชายของลูกแล้วโทรหาตำรวจ จำไว้ให้ดีว่าก่อนที่ตำรวจจะมาถึงห้ามไปไหน ให้อยู่แต่ในบ้านของพวกเขา เข้าใจไหม?”ลูน่ากลั
Read more
บทที่ 88
มีเพียงภาพในความฝันเท่านั้นที่ลูน่าจะได้เห็นความห่วงใยและความอ่อนโยนของผู้ชายที่ชื่อโจชัวลูน่ามอบหัวใจให้โจชัวมาเป็นเวลาหลายปี แต่เขาไม่เคยตอบรับความรักจากเธอเลยสักครั้งแต่ถึงอย่างนั้นในความฝันนี้เธอก็สัมผัสได้ถึงความรักและความห่วงใยอย่างที่เธอเคยต้องการ “คุณจะไม่เป็นอะไร”ลูน่าอยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น แต่เธอยังพอหลงเหลือสติพอให้ได้ยินเสียงทุ้มต่ำที่พร่ำบอกประโยคหนึ่งดังก้องอยู่ในหัวซ้ำไปซ้ำมาลูน่ายิ้มอย่างขมขื่น จะดีแค่ไหนหากเธอตกอยู่ในห้วงความฝันนี้ต่อไปโดยไม่ตื่นขึ้นมาอีก...…ลูน่าตื่นขึ้นในเช้าวันถัดมา เธอค่อย ๆ เปิดเปลือกตาอันหนักอึ้งจากการหลับใหลเป็นเวลานาน เมื่อได้สติจมูกก็พลันตลบอบอวลไปด้วยกลิ่นยาฆ่าเชื้อคิ้วสวยขมวดมุ่นในขณะที่ลืมตาด้วยความยากลำบาก เธอพยายามฝืนตัวเองให้ลืมตาตื่นตอนนี้เธออยู่ในโรงพยาบาลและอยู่ในห้องไอซียูมีอีกคนอยู่ในห้องกับเธอ เป็นผู้ชาย เขาสวมหน้ากากออกซิเจนอยู่และนอนอยู่บนเตียงข้าง ๆ ในตอนนี้ดวงตาลึกล้ำนั่นปิดอยู่เผยให้เห็นคิ้วเรียวคมสวยได้รูปและแพขนตายาวแสงแดดยามเช้าสาดส่องลอดผ่านหน้าต่างตกกระทบใบหน้าเย็นชาแข็งกระด้างให้ดูอ่อนลงโจชั
Read more
บทที่ 89
ลูน่าถูกเข็นกลับเข้ามาในห้องไอซียูอีกครั้งห้องไอซียูนี้เต็มไปด้วยหมอ ชายหนุ่มในชุดคลุมของโรงพยาบาลกำลังนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทีอ่อนแรง แววตาของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง“พาเธอมาหาผม!”แม้ว่าน้ำเสียงเขาจะอ่อนแรงแต่กลับหนักแน่นและทรงพลังจนคนได้ยินแทบจะหายใจไม่ออกลูน่าค่อย ๆ ก้าวขาลงจากเตียงโดยมีพยาบาลคอยช่วยประคอง เธอเดินเข้าไปหาอีกคนช้า ๆ “ถามหาฉันเหรอคะ คุณลินช์?” เสียงของลูน่าทำให้โจชัวคิ้วกระตุกเขาหันกลับมามองเธอด้วยแววตาเย็นชาราวกับยอดน้ำแข็งที่เสียดแทงทะลุผู้ที่ได้มอง“เธอคือคนที่พูดกับฉันเมื่อกี้นี้เหรอ?”“ใช่ค่ะ”“ที่พูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง?” แววตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธจนไฟแทบปะทุ “รู้หรือไงว่าลูน่า กิบสันอยู่ที่ไหน?”ลูน่ายกมือขึ้นกอดอกพลางมองใบหน้าแสนเย็นชาของชายหนุ่มอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันไม่รู้ ก็แค่พูดไปอย่างนั้น คุณจะได้ตื่นเสียที”คิ้วสวยเลิกขึ้นพลางกล่าวต่ออย่างพอใจ “ดูเหมือนจะได้ผลดีเลยทีเดียว”“เธอ…!”โจชัวลงมาจากเตียงทันที เข็มที่ปักอยู่บนร่างของเขาถูกดึงกระชากออกอย่างแรงจนเลือดพุ่งกระฉูดไปทั่ว อุปกรณ์การรักษาที่เชื่อมต่อกับตัวเขาไว้พลันหล่นลงพื้นล้มระ
Read more
บทที่ 90
ลูน่ายิ้มให้พยาบาลสาวเล็กน้อยก่อนจะกลับมาที่เตียงแล้วถูกเข็นออกจากห้องไอซียู“ใช่ค่ะ” เธอถอนหายใจแล้วกล่าวเสริม “ฉันเคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณลินช์ยังคงรักอดีตภรรยาของเขาอย่างสุดซึ้ง ตอนแรกคิดว่าไม่จริงเพราะสุดท้ายเขาก็หมั้นกับน้องสาวของภรรยาตัวเองหลังจากที่เธอตายไปไม่นาน นั่นมันเรียกว่ารักอย่างสุดซึ้งเสียที่ไหน ใช่ไหมล่ะคะ? แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า... เขาคงรักอดีตภรรยาจริง ๆ”ลูน่านอนเอนหลังพิงหัวเตียงขณะที่เธอฟังพยาบาลสาวพูด เมื่อได้ยินแล้วเธอก็อดยิ้มเยาะไม่ได้หากให้เธอเดานี่คงเป็นภาพลักษณ์ที่โจชัวต้องการให้ทุกคนเห็นว่าเขายังรักลูน่า กิบสันอยู่เต็มหัวใจ เขาโกหกเรื่องนี้มานานจนหลงอยู่ในคำโกหกนั่นเสียเองอีกทั้งยังไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนพูดถึงหรือทำร้ายลูน่า กิบสันอีกทว่าในตอนนั้นเขาเป็นคนเดียวที่ทำร้ายเธอมากที่สุดลูน่าหลับตาลงแล้วถอนหายใจพลางเงยหน้าขึ้น “ฉันหมดสติไปนานแค่ไหนคะ?”“สองวันค่ะ”“มีใครมาหาฉันไหมคะ?”“มีค่ะ” พยาบาลสาวกล่าวตอบขณะที่เธอสับเปลี่ยนสายน้ำเกลือ “มีเด็กผู้ชายและแม่ทูนหัวของเขามาเยี่ยมคุณ”กล่าวจบเธอก็แย้มยิ้มให้ลูน่า “เด็กน้อยหน้าตาดีทีเดียว ถ้ามีลูกสาวฉันก็
Read more
PREV
1
...
7891011
...
45
DMCA.com Protection Status