All Chapters of When Universe Broke Us: Chapter 11 - Chapter 20

Katrina's POV"Good morning, Grae!!!" Thea cheerfully greeted. Well, it's more shout than a greet.Sa isip ko ay nasapo ko na ang noo ko. Grabe, hindi ako makapaniwala sa babeng 'to.Binitawan niya ang braso ko para lapitan pa lalo sina Grae. Akala ko makakatakas na ako, pero hindi pa pala. Binalikan niya ako na para bang nakalimutan niyang may kasama siya.I secretly rolled my eyes. Sana pala nagpa-late nalang ako."Hi Grae!" She giggled as she wave her hand like a kid.Grae just gave her a short glance and smiled at her but it made her even crazier. "Uhm, did you like the cookies I gave you last week?"My jaw dropped. S-She gave him cookies?! Seryoso?! Ganun ba kalakas ang tama niya sa lalaking ito?"Tss." I looked at the jerk beside Grae. He's shaking his head as if disappointed on what Thea just did. "Naks! May binigay pala sa'yong cookies, bakit hindi mo man lang shinare samin?" Natatawang sambit

Katrina's POV Dumaan ang mga araw nang wala ako sa sarili. Ginugulo parin ang utak ko ng kakaibang kinilos ni Dean noong huli kaming nagkausap. Simula noon ay hindi ko na siya nakakasalubong. Gusto ko sana siyang tanungin patungkol sa gusto niya sanang sabihin sa'kin that time, kaso baka tungkol lang iyon sa pamangkin niya kaya 'wag nalang. Ayoko nang mapalapit pa sa mayabang na 'yon. And speaking of that arrogant guy, hindi ko narin siya madalas makasalubong sa hallway tulad ng dati. Sa dalawang klase na lang na magkaklase kami. Madalas ko rin siyang madaanan sa gym na kung hindi nagbabasag ng bote, nagbabasketball naman nang wala sa sarili. Tss. "Frenshie!" Napalingon ako sa pinto ng room namin nang marinig ang boses ni Thea.  Natatawa talaga ako sa tawag niya sakin pero ayoko namang basagin ang trip niya. Since bestfriend na rin naman daw kami, hinayaan ko na siyang mag-imbento ng callsign namin. Kung d'yan siya masaya eh 'di support nalang ako.

Katrina's POV"Kat? What happened to your knee?"Agad kaming sinalubong ng nag-aalalang mukha ni mom pagkauwi namin. Patakbo siyang lumapit sa gate at dali-daling binuksan ito, hindi alintana ang may pilay niyang braso at binti. "Tita, dahan-dahan, hindi pa po kayo magaling." Kiel said with his worried tone."Kamusta ang binti mo? Nagamot na ba? Masakit pa ba?" Hindi siya mapakali sa pagsipat sa kabuuan ko kahit na nasa binti lang naman ang pasa ko.Nakaalalay silang dalawa sakin hanggang sa makapasok kami sa bahay na para bang baldado na ako. Makailang ulit kong tinangkang tumanggi sa pag-alalay nila pero sa tuwing hihigpit ang kapit ng kamay ni Kiel sa braso ko umuurong ang dila ko. Mukhang madadagdagan pa ang pasa ko dahil sa pinsan kong ugok.Pagkapasok namin sa bahay ay agad nila akong pinaupo sa couch sa sala. Nagpaalam si mom na kukuha lang ng panggamot sa nangingitim nang binti ko pero nagpresinta ang pinsan kong bida-bida kaya

Katrina's POV "H-Huh?" That made me feel embarrassed. Gosh, I didn't know I am already staring at him. "Huh? Hakdog." He rolled his eyes. "Well, I understand why are you drooling in front of me--" "Drooling?! Excuse me? Pwedeng pakibawasan ng powder sa mukha? Medyo kumakapal na eh." Hindi ako nagpatalo at inirapan ko rin siya. Kahit na medyo uminit na naman ang pisngi ko. Ganun kabilis. Nagawa niyang ibahin ang emosyong namumutawi sa pagitan namin. I think he's expert on that. He could change the mood around him so fast like a sudden strike of a lightning. "You sure?" Ipinatong niya ang dalawang siko niya sa mesa at bahagyang lumapit sakin. That's why I leaned back  So, why did you hugged me earlier like we're so close even we're not. Just one of my fans?" He frowned before sipping on his coffee. Kung hindi lang ako magmumukhang kontra-bida, kanina ko pa isinaboy sa makapal niyang mukha ang kapeng hawak niya. Nakakapikon din ang i

Katrina's POVPagkauwi ko sa bahay, naabutan ko si Kiel sa sala na nakaupo sa sahig at kaharap ang laptop niya, nasa tabi niya rin ang pinakamamahal niyang gitara na pinangalanan pa. Tss."O, nginingiti-ngiti mo dyan?" He asked as soon as he notice my presence, especially the smile plastered on my lips. But I didn't bother to answer him, dumiretso lang ako sa kuwarto ko, acting like I didn't heard anything. As soon as I closed the door of my room, I let my back rest on it. Hindi parin maalis ang ngiti sa labi ko. Gosh! I'm not even sure why the hell am I smiling the whole day just because of what Thea have told me earlier.I was busy asking myself the same question when someone knocked on the door three times and quickly opened it, dahilan para muntik nang sumubsob ang pagmumukha ko sa sahig. Ang matatalim kong tingin ang sumalubong sa bugok na kumag na kupal at ulupong kong pinsan na walang kamalay-malay sa kagag*hang ginawa niya."O? Tinitingin-tingin m