Share
Chapter 15 | Silently Comforting
Katrina's POV
Tila nanigas ako sa kinatatayuan dahil sa narinig. I felt nothing but confusion right now. Dahan-dahan akong humakbang pababa para hindi sila maabala.
"Kiel naman, I'm begging you, hindi ko kayang malaman pa ni Kat ang kondisyon ko. Ayoko nang madagdagan pa ang bigat sa loob niya. A-Alam kong masakit para sakanyang tanggapin ang ginawa ng dad niya--"
"So ikaw, hindi? Hindi ka nasaktan?"
Hanggang sa makababa ako ay hindi nila 'yon napansin. Panay lang ang pag-iyak at pagsusumamo ni mom kay Kiel na huwag maingay dahil sa pagkakaalam nila ay hindi ko sila naririnig.
Matindi ang kagustuhan kong alamin ang totoong kalagayan ni mom pero pinili kong dumaan sa likod para hindi nila ako makita. Especially these tears streaming down on my cheeks. Yawi saw me running towards the gate but I didn't bother to stop and respond to her when she called me, asking where am I going.
Tumakbo lang ako nang tumakbo. Funny but I foun
Blackprincess_17Happy reading guys! ❤❤❤ Hope you are enjoying this story and sorry kung late ako masyado mag-update hehe, struggle is real sa modules eh😅
Related chapters
When Universe Broke Us Chapter 16 | Something In Common
Katrina's POV "H-Huh?" That made me feel embarrassed. Gosh, I didn't know I am already staring at him. "Huh? Hakdog." He rolled his eyes. "Well, I understand why are you drooling in front of me--" "Drooling?! Excuse me? Pwedeng pakibawasan ng powder sa mukha? Medyo kumakapal na eh." Hindi ako nagpatalo at inirapan ko rin siya. Kahit na medyo uminit na naman ang pisngi ko. Ganun kabilis. Nagawa niyang ibahin ang emosyong namumutawi sa pagitan namin. I think he's expert on that. He could change the mood around him so fast like a sudden strike of a lightning. "You sure?" Ipinatong niya ang dalawang siko niya sa mesa at bahagyang lumapit sakin. That's why I leaned back So, why did you hugged me earlier like we're so close even we're not. Just one of my fans?" He frowned before sipping on his coffee. Kung hindi lang ako magmumukhang kontra-bida, kanina ko pa isinaboy sa makapal niyang mukha ang kapeng hawak niya. Nakakapikon din ang i
When Universe Broke Us Chapter 17 | His Feelings
Katrina's POVI picked up my phone to check what time is it. I groaned when I saw the clock diplay on the screen. Pasado alas dos na ng umaga pero hindi parin ako makatulog. Ginagambala ang utak ko ng huling sinabi sakin ng lalaking iyon.'You both have some effect on me but I can't explain what's yours.'Parang sirang plaka na paulit-ulit na nagpeplay sa utak ko ang huli niyang sinabi bago siya maglakad palayo. He left me on that place dumbfounded. Hindi ko alam kung anong ibig sabihin niya doon o kung bakit niya naman nasabi yun. And because of that, I can't sleep right now! That jerk really knows how to made a puzzle on my mind.Tatlong katok ang gumambala sa pagtitig ko sa puting kisame ng kuwarto ko. I heard the shrieking sound of the door but I didn't give a glance whoever entered my room."G-Gising ka pa?"Halata ang pagkagulat sa boses ni mom pagkasarado niya ng pinto.I didn't respond to her. Nanatili akong nakahi
When Universe Broke Us Chapter 18 | In Love
Katrina's POVPagkauwi ko sa bahay, naabutan ko si Kiel sa sala na nakaupo sa sahig at kaharap ang laptop niya, nasa tabi niya rin ang pinakamamahal niyang gitara na pinangalanan pa. Tss."O, nginingiti-ngiti mo dyan?" He asked as soon as he notice my presence, especially the smile plastered on my lips. But I didn't bother to answer him, dumiretso lang ako sa kuwarto ko, acting like I didn't heard anything. As soon as I closed the door of my room, I let my back rest on it. Hindi parin maalis ang ngiti sa labi ko. Gosh! I'm not even sure why the hell am I smiling the whole day just because of what Thea have told me earlier.I was busy asking myself the same question when someone knocked on the door three times and quickly opened it, dahilan para muntik nang sumubsob ang pagmumukha ko sa sahig. Ang matatalim kong tingin ang sumalubong sa bugok na kumag na kupal at ulupong kong pinsan na walang kamalay-malay sa kagag*hang ginawa niya."O? Tinitingin-tingin m
When Universe Broke Us Chapter 19 | Their Anniversary
Katrina's POV The whole week, ganun ang sitwasyon ko. Tutuksuhin ni Thea sa school, tapos pagkauwi ko naman sa bahay, nandyan naman sina Kiel at Yawi para asarin ako. Nakakabuwiset na dahil unti-unti nang nagsisink in sakin na baka nga tama sila. Sabi kasi ng feeling "love genius" kong yaya, baka raw na-love at first sight ako. Tss, paniwalang-paniwala na nangyayari yun sa totoong buhay. Pero I don't know why there's a part of me na gustong paniwalaan ang mga panunukso nila. Is it really possible to fall for someone even if you're still complete stranger to each other? Maybe, yes. Maybe no. Fvck, I'm so damn confused! "Kat! Sabay ka na samin!" I stopped fixing my things to turned to whoever own that voice. Si Grae pala. Hindi na ako nagtaka nang makita ang braso niyang nakaakbay sa kaibigan kong abot-tenga naman ang ngiti. Parang dalawang linggo palang, may paakbay-akbay na ang dalawang 'to ah. Hindi na ako magugulat kung bukas sabihin nil
When Universe Broke Us Chapter 20 | Turns Out A Disaster
Katrina's POV"Ngayon ang anniversary nila ng ex-girlfriend niya."Parang nag-echo ang boses ni Grae sa utak ko habang sinasabing mahalaga raw ang araw na ito para sa lalaking ngayon ay tinititigan namin. Mag-isa siyang nakaupo sa favorite spot daw nila ng ex niya base sa kuwento ng kaibigan niya. Madalas daw sila dito kaya ngayon, heto siya, mag-isang nagcecelebrate ng okasyong dapat sana ay kasama niya iyong taong pinakamamahal niya.I can't help myself but to feel pity on him. To the point na hindi ko na namalayang nasa harapan niya na ako."You missed her?" Kusa nalang iyong lumabas sa bibig ko.Umangat ang tingin niya sakin mula sa pagkakatulala sa mesa. Kumunot ang noo niya nang makita ako."Makiki-upo ha," akmang uupo na sana ako sa kaharap niyang upuan nang tumalim bigla ang tingin niya sakin."Sabi ko nga, tatayo nalang ako," I mumbled as I secretly rolled my eyes."What are you doing here? Kung inutusan ka ni Grae par
When Universe Broke Us Chapter 21 | Unexpected Visitor
Katrina's POV"Sure ka? Wala talagang nangyari? Memetey?"I secretly rolled my eyes for the nth time. Ano pa nga bang aasahan ko rito sa kaibigan kong Marites yata talaga ang pangalan at hindi Althea."Wala nga, paulit-ulit?""E bakit may pag-walk out na naganap?"Nagpasalamat ako kay ate'ng tindera matapos kong magbayad. Binitbit ko na ang tray na naglalaman ng pagkain namin ni Thea habang siya ay hindi man lang nag-abalang tulungan ako. Seryoso, kaibigan ko ba 'to o nakikichismis lang sa buhay ko?"May nangyari lang na biglaan kaya kinailangan ko nang umuwi. Sorry kung nasira ko 'yung moment kahapon,"I apologized sincerely but still I lied. How ironic."Well, hindi naman nasira 'yong moment namin ni Grae kahapon so no need to apologize, my dear," she giggled.I laughed. We sat down on our usual spot inside this cafeteria. Inilalapag ko sa mesa ang mga pagkain namin habang si Thea ay nangalumbaba sa mesa at tinit
When Universe Broke Us Chapter 22 | Her Condition
Katrina's POV I crossed my arms over my chest as well as my legs under the table, feeling bored. My eyes returned their gaze to the guy sitting just in front of me. Kanina pa kami nandito sa coffee shop na malapit lang naman sa bahay ko, mula nang pag-bigyan ko siya sa kagustuhan niyang makapag-usap kami. Pero sa nangyayari ngayon, parang hindi naman pag-uusap ang gusto niya. Ilang minuto na kasi siyang tahimik. Naiinip na nga ako, e. "Umuwi nalang kaya tayo? Mukhang wala ka namang sasabihin, e," I sardonically said. "Do you want something?" I raised a brow on what he said. "Like, coffee? Or cupcake? How about bread? Or--" "How about you tell me what you want to tell, nang makauwi na ako?" pagtataray ko. "I just want to show you my apology..." He then looked down. My eyebrows knitted. "Sinusuhulan mo ba ako?!" "What? No! I just... really want to... apologize on what I've said yesterday," pahina nan
When Universe Broke Us Chapter 23 | Blind Date
Katrina's POV"You know I really don't need to do this, right?"I laughed while looking at his frowning face. Gwapo sana kaso natatabunan ang itsura niya dahil lagi siyang nakasimangot na akala mo ay laging pinagsasakluban ng langit at lupa."Pa'no kang makikipagdate niyan kung ganiyang nakabusangot lagi ang mukha mo?" natatawang panunukso ko sakanya habang inaayos ang kuwelyo ng puting polo niya."Hindi naman kasi ito ang sagot sa problema ko, Kat." Umangat ang tingin ko sa mukha niya nang tawagin niya ako sa palayaw ko.I don't know if its just me or talagang may ibang dating ang simpleng palayaw kong 'yun dahil sa pagkakasambit niya nito.I unconsciously smiled. First time niya akong tinawag sa pangalan ko at hindi ko maintindihan kung bakit para sa'kin e big deal na 'yun."May dumi ba sa mukha ko?" His question snapped me back to reality."A, wala." I halted my eyes from him at bahagyang dumistansya sakanya."T
Latest chapter
- When Universe Broke Us Chapter 30 | Missing Him
- When Universe Broke Us Chapter 29 | Who Is She?
- When Universe Broke Us Chapter 28 | Indirect Confession
- When Universe Broke Us Chapter 27 | Jealous Or Hurt
- When Universe Broke Us Chapter 26 | Talk
- When Universe Broke Us Chapter 25 | Pulled Out
- When Universe Broke Us Chapter 24 | He's Just Confused
- When Universe Broke Us Chapter 23 | Blind Date
- When Universe Broke Us Chapter 22 | Her Condition
