Semua Bab When the f---ing world ends: Bab 11 - Bab 20
38 Bab
Chapter 11
Humihikab ako habang paupo sa aking puwesto. Napamaang ako nang biglang kumaripas si Andrei ng takbo palapit sa akin habang may hawak na columnar pad."Guevarra!" he shouted na tila ba wala ako sa harapan niya. "May assignment ka sa accounting?" tanong niya sa akin."Ha? May assignment?" nakakunot noong tanong ko sa kaniya."Oo pre, p-in-ost daw sa group page last week," sagot nito.Nanlaki ang mata ko, "May group page tayo sa accounting?!"Medyo napalakas ang boses ko kaya nagsitinginan sa direksyon namin ang iba naming kaklase."Gago, bakit hindi ako kasali?" usal ko saka nagmamadaling hinugot ang columnar bag at ballpen sa loob ng aking bag. "May sagot ka na?"Napakamot siya sa batok at doon pa lang ay alam ko nang wala siyang sagot kaya binatukan ko siya."Wala ka talagang kuwenta," I tsk-ed saka luminga-linga sa paligid upang maghanap ng mako-kopyahan.Sakto namang pagpasok ni Mosqueda sa classroom habang may kagat-
Baca selengkapnya
Chapter 12
The way she moves is like a dream to me. How her hair was being swept along by the wind under the bright shine of the sun. The first time, she is a mystery but now she eventually became a dream that's hard to reach."Ty! Ty!" Iminulat ko ang aking mga mata kasunod ng malakas na tinig na iyon. I yawn then push myself up on my bed.Ang alam ko ay nanaginip ako. Kumunot ang noo ko saka napasapo ako sa aking ulo. Ano nga ulit iyon?"Sabi group study. Bakit natutulog ka?" ani Andrei na kumakain ng chips habang nakataas pa ang paa sa study table ko. Hinablot ko ang unan na nasa tabi ko lang saka ibinato iyon sa kaniya."Akala mo naman nag-aaral talaga," I tsk-ed then went out of the bed to join the rest of them.No use of thinking about it over and over again pero nakakadismaya lang kasi alam ko talaga na maganda ang panaginip kong iyon. Malalim akong nagbuntong hininga saka nakikain ng
Baca selengkapnya
Chapter 13
"Saan ka pupunta?" tanong ko nang makasabay ako sa paglalakad niya."Uuwi na," sagot niya.Liliko na sana siya pero hinawakan ko ang wrist niya para hilain siya sa padiretsong daanan."Hoy!" asik niya. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?""Sumama ka sa akin. May mga batang nangangailangan ng paggabay mo." Nakita ko kung paano kumunot ang kaniyang noo pagkatapos kong sabihin iyon pero hindi na ako muling umimik pa.Hindi rin naman katagalan nang marating namin ang harapan ng bahay namin."Kaninong bahay 'to?" aniya habang tinitingala ang bahay namin."Sa amin."She hissed at me saka akmang aalis na muli pero hindi niya nagawa dahil hinila ko ang likuran ng kuwelyo niya."Guevarra!" nanlilisik ang mga matang asik niya. "Bitawan mo ko," may halong pagbabantang sabi niya.I just shook my head and dragged her inside the house."Ty?" Narinig ko ang boses ni Mama kasunod ay ang pagsilip ng ulo niya upang kumpirmahi
Baca selengkapnya
Pagbati
Hello po! I just want to say thank you for reading this story. Sa sobrang daming story na naka-publish sa platform na ito, I am so thankful na ang istorya ko ang napagdesisyunan ninyong pagsayangan ng oras hehe.   Just a little reminder for y'all. Although I tried so hard to make this story as perfect as it can be, I know that you still encountered a lot of typos and grammatical errors while reading this story and for that, I apologize. I'm still new in this field, still exploring and experimenting so if ever man po na may feedbacks po kayo about my story, I would like to hear about it (negative or posituve)   I really want to grow as a writer and I want you all to be a big part of it so your feedbacks or critiques are highly appreciated.   I guess that's all I wanted to say. Happy reading, guys!   Ps. Sorry if matagal akong mag-update. I am a student pa rin po kasi and studying is my priority for no
Baca selengkapnya
Chapter 14
I can hear my shoes screeching as I ran towards the basketball ring. Tagaktak ang pawis sa aking noo habang habol ko ang aking hininga at idini-dribble ang hawak kong bola. Bernard's sitting on one of the court's bench while watching me play. It's early in the morning and we're currently on our sembreak. The cold breeze touches my skin na nagpapa-alala sa akin na talaga ngang malapit na ang pasko. I jogged towards him matapos kong mai-shoot sa ring ang bolang kanina lamang ay hawak ko. Inabutan niya ako ng isang boteng tubig na agad ko namang tinanggap. "Muntik mo na daw ma-perfect iyong test sa accounting?" panimula niya. Ngumisi ako habang tinatakpan ang bote ng tubig na ininuman ko. "Ako lang 'to, Bernard. Bilib ka na naman sa akin," ani ko dahilan upang makatanggap ako sa kaniya ng batok. "Ulol!" he exclaimed making me chuckle. "But kidding aside, lately
Baca selengkapnya
Chapter 15
Hindi matanggal ang aking ngiti kahit pa pinaparamdam sa akin ni Mosqueda na ito na ang huling araw ko sa pamamagitan ng nakamamatay na tingin niya sa akin. It's 5:00 in the morning and we are currently in a van owned by Bernard's family. Siya ang nagda-drive dahil siya lang naman ang marunong mag-drive ng kotse sa aming lahat. Katabi niya ay si Jenny, sa harapan namin ay ang mga ulupong na si Andrei at Matthew. "I knew I shouldn't have believed you when you say that I have to be ready before five. Sino namang matinong tao ang magi-stargazing ng alas singko ng umaga?" Pinigilan ko ang matawa nang mas tumalim pa ang tingin niya sa akin. "Marinig ko lang na tumawa ka susuntukin ko ngala-ngala mo." Imbes na matakot sa kaniyang banta ay tuluyan na nga akong humalakhak pero agad ding napaigik nang suntukin niya ang sikmura ko. Nang tignan ko siya habang namimilipit ako sa sakit ay nakita kong nakangisi siya sa akin. "Ang sakit!" reklamo ko
Baca selengkapnya
Chapter 16
 KIRSTEN'S POVWhen I was a child, I've always thought that life is just a big rainbow filled with colorful butterflies. I used to believe that the world is a land of never-ending happiness.It used to be my safest haven, a trusted companion.But as it turns out, the world is not a big ball of gumball. It isn't sweet, it is rotten. And vicious. And cruel.The world is cunning. It will lure and deceive you. Making you believe that you are in heaven but the truth is you are already burning in hell.Then once you realized that you fell on its trap. The world will just laugh and leave you alone in the dark, confused and asking yourself; where the hell did it all went wrong?"Saan tayo punta, 'ma?" tanong ko.Maga-ala una na ng umaga noong gisingin ako ni Mama mula sa mahimbing kong pagkakatulog. She made me wear my jacket and sh
Baca selengkapnya
Chapter 17
KIRSTEN'S POV"Mosqueda." Nalukot ang pagitan ng aking noo nang marinig ang pamilyar na tinig na iyon.Hindi ko alam ang nangyayari. Pakiramdam ko ay nagising ako mula sa isang malalim na pagkatulog. Nakapikit lamang ang aking mga mata, nilalamig ako at malinaw rin sa aking pandinig ang marahas na paghampas ng alon sa dalampasigan."Mosqueda," tawag muli ni Guevarra. His voice echoed in my ear. Tila ba malapit siya sa akin pero at the same time ay malayo rin."Mosqueda," pagtawag niya sa pangatlong pagkakataon.Bahaya kong ginalaw ang aking ulo saka marahang iminulat ang aking mga mata. Sandaling tumigil sa pagtibok ang puso ko. My eyes widened in fear when I found myself slowly sinking underneath the sea.This scene is very familiar to me."Mosqueda!"Mabilis na binalot ng takot ang pagkatao ko. Alam ko na kung saan patungo ang b
Baca selengkapnya
Chapter 18
KIRSTEN'S POV"Nothing..." Nanginig ang boses ko. A single tear fell from my eyes but I could care less. "Nothing happened. Hinayaan ko lang na malunod ang sarili ko."I took a deep breath and look up to the sky to prevent my tears from falling.I can't cry. Not in front of him.Nabalot ng katahimikan ang paligid. Ipinikit ko ang aking mga mata upang dinggin ang pinaghalong tunog ng kuliglig at ng paghampas ng alon sa dalampasigan.Hindi ko alam kung anong ginagawa niya ngayon pero ramdam ko ang titig niya sa akin. I hugged my knees tighter saka isinandal ang aking noo sa pagitan ng mga iyon.My tears starts to fall. One by one. Hindi ko alam kung bakit pero hindi ko na napigilan ang pagtulo ng mga ito."I'm tired but I can still manage."Hindi ko namalayang naiusal ko na pala ang nasa isip ko. Mas lalong humigpit ang pagkakayakap ko sa ak
Baca selengkapnya
Chapter 19
KIRSTEN'S POVMalinaw sa aking pandinig ang pagtunog ng wall clock na nakasabit sa nirentahan naming kuwarto dito sa resort. Madilim ang paligid. Nakadipa ang aking mga kamay habang nakahiga sa malambot ng mattress ng kama. I was just staring at the ceiling thinking about random things.Hindi ko alam kung paano ako nakarating rito pagkatapos ng eksenang iyon kanina sa dalampasigan. Ang alam ko lang ay para akong lumulutang. Masaya ako pero at the same time ay mayroon ring pangamba ang nabubuo sa loob ko ngayon.Malalim akong nagbuntong hininga saka humila ng unan at mahigpit itong niyakap. Tumagilid ako ng higa at tinitigan ang karagatan na kitang-kita mula sa veranda ng aming silid.'Let me be your masochist.'I bit my lower lip to stop myself from smiling. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata.Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ko nagustuhan ang sinabi niy
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1234
DMCA.com Protection Status