Semua Bab Someone Is Secretly In Love With You: Bab 101 - Bab 110

HABANG pinaoanuod ko ang napakagandang seremonyas ng kasal nina Pamela at Rommel ay naitanong ko sa sarili ko kung aabot rin ba kami sa ganito ni Enrico. Pero ako na rin ang sumagot sa tanong kong iyon.Oo, hibang na nga yata ako dahil alam ko namang malabong mangyari iyon. Hanggang sa pangarap na lang ako mamahalin ng lalaking ito. Bakit nga ba sa dinami dami naman ng lalaki, si Enrico Reynolds pa ang minahal ko? Alam na alam ko namang malayo ako sa standard of beauty ng mga babaeng natitipuhan nito.Ang sakit sa bangs. Kung hindi nga lamang inaalala ko ang baby sa sinapupunan ko, baka sumuko na ako matagal na. Three months na akong namamalimos ng pag ibig sa lalaking ito, kakayanin ko pa ba?Muli kong naalala kung paanong nag umpisa ang lahat ng ito. . .FLASBACK: UNANG araw ko bilang executive secretary ni Enrico Reynolds at kahapon ko lang ito nalaman na ako pala ang papalit sa pwesto ni Pamela since nagresign na ito sa posisyon. Malungkot akong wala na sa kompanyang ito ang dati

"EH DI PAIBIGIN mo si Enrico kung ayaw mong ibang babae ang maging nanay ng baby mo pagkatapos ng lahat ng ito. Hitting two birds with one stone kumbaga. Tutal naman nasimulan mo na, oh eh di ituloy tuloy mo na," payo sa akin ng bestfriend kong si Luisa habang nagkakape kami sa isang coffee shop. Naikwento ko kasi dito na pinagsisihan ko na ngayon ang pinirmahan kong kontrata. "Nine months mong dadalhin ang baby na yan tas ganun na lang ba iyon?"Napabuntong hininga ako ng malalim at napatitig sa deep set eyes ng kaibigan ko. Naisip ko, kung nakuha ko man lang sana ang ganda nito, baka may pag asa pa. Foreigner kasi ang tatay nito, isang Mexican na simula nang ipanganak ito ay never pa nitong nameet ang ama. Sa mga pictures lang at sa mga kwento ng Nanay nitong si Aling Minda. "Akala mo ba hindi ko sinusubukan? Kaya nga lahat ng masasarap na recipe na alam ko niluluto ko para lang mapaibig ko sya pero wa epek naman. Mahilig kasi iyon sa mga mestisa. Buti sana kung kasingganda mo ako,"

“MABUTI naman at nakonsensya ka,” May sarcasm na sabi sa akin ni tatay nang makarating ako sa ospital, “Ilipat mo nga ako sa private room para may tv,” sabi pa nito. Di ko maintindihan kung saan kumukuha si tatay ng kapal ng mukha. Iresponsableng ama na nga, masyado pang demanding. Ewan pero matagal na akong nawalan ng amor sa mga magulang ko. Kung hindi nga lamang sa mga kapatid ko ay di na ako magpapakita sa mga ito. Pero natatakot akong baka mga kapatid ko ang pagbuntunan ng galit ng mga ito kapag itinigil ko ang pagsusustento. “Lalabas na rin ho kayo bukas ‘tay. Kung tutuusin nga di naman na kayo kailangang iconfine sabi nung nurse na nakausap ko. Nagpilit lang daw ho kayong. . .”“Aba kung magsalita ka parang wala ka man lang malasakit sa akin ah. Uy, wag mong ipagmalaking nakahanap ka ng mayaman lalo pa at mukang wala ka namang balak pakasalan ng lalaking yun!” Singhal nito sa akin.“Hindi naman ho ako nagmamalaki. Ang sa akin lang ho dapat hindi na kayo dumaragdag sa mga probl

Nasa sasakyan na kami pauwi ng bahay, tahimik lang si Enrico habang nagmamaneho, huminga ako nang malalim at umayos ng upo, “Mukhang ang saya saya ni Pamela sa piling ni Rommel ano?” Sabi ko upang basagin ang katahimikan. Bahagya ko itong nilingon para makita ang magiging reaction nito.Pero mahirap basahin ang nilalaman ng utak nito ng mga sandaling ito dahil wala naman akong makitang nag iba sa expression ng mukha nito. Focus lang ito sa pagmananeho.“Sabagay, sino ba namang hindi magiging masaya eh perfection si Rommel!” Hirit ko pa, “Alam mo bang tagal na halos mabaliw ako sa lalaking yun nuon. Minsan pa nga iginagawa ko ng merienda, baka sakaling madaan ko sa ganun at mainlab sya sa akin.” “Eh di sana sa kanya ka pala nagpabuntis!” Pagalit na sabi nito, natrigger ko yata ang ego nito.“Sana nga,” sagot ko dito para lalo itong inisin. Muntik na akong mauntog nang bigla na lamang nitong bilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan. “Hey, magdahan dahan ka naman, ayoko pang mamatay!” Sigaw

KINA Luisa na ako nagpalipas ng gabi. Nagmessage lang ako kay Enrico na hindi ako uuwi ngayon. Wala naman akong natanggap na reply mula dito. Siguro hanggang ngayon ay kasama pa rin nito si Miranda, sa isip isip ko. Baka nga mas gusto pa ng lalaking iyon na hindi na lang ako umuwi. Eh hindi ba nga ipinagsiksikan ko lang naman ang sarili ko para sa anak namin? Hanggang sa makatulog ako ay masama ang loob ko. Tanghali na akong nagising kinabuksan. Nakapasok na sa trabaho si Luisa at ang nanay na lamang nito ang nasa bahay.Kumain ka na iha. May niluto akong corned beef, ipalaman mo sa mainit na pandesal. May nilagang itlog din dyan.Naupo ako at nagtimpla ng kape.“Salamat po ‘nay,” sabi ko dito, sa isip isip ko, kung may nanay lang siguro akong ganito, baka hindi ganito kabigat ang dinadala ko. Humila ito ng bangko at naupo, sa bandang tapat ko. Tiningnan ako nito ng matiim.“Mukhang hindi ka nakatulog ng maayos ah,” sabi nito sa akin, “bah hindi magandang naiistress ka ng sobra. Baka