Chain of Lies のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

Blair CastroMANHID ang puso ko sa mga sandaling ito. Wala akong ibang inisip kundi si Lira. Inaabangan ko siya habang nasa loob ako ng bahay ko pero kanina pa ako nakasilip sa bintana pero hindi ko pa siya nakikita. Ayaw niya ba talagang umuwi?Napahilamos ako ng mukha gamit ang palad ko. Nadamay pa si Lukas sa mga kabaliwan ko. Nagalit sa kaniya si Lira. Sinalakay ako ng konsensya. Hindi nagalit sa akin si Lukas sa kabila ng kasalanang ginawa ko. Hindi ko alam kung bakit at anong dahilan niya gayong may karapatan siyang magalit dahil nasaktan si Lira pero hindi—hindi siya nagalit sa akin bagkus ay nalungkot lamang sa kinahinatnan ng kasalanan ko. Pero kahit papaano ay nagpapasalamat ako dahil hindi siya dumagdag sa bigat na nararamdaman ko.Bandang alas dose ng tanghali nang tumawag si kuya. Agad kong sinagot ang tawag niya matapos kong tumikhim para ayusin ang boses ko. “K&m

Blair CastroHINDI pa rin ako makapagsalita habang nasa kabilang linya pa rin si Cloud. Pakiramdam ko ay punong-puno ang puso ko ngayon. Ang sarap lang sa pakiramdam na umuusad na ang plano namin at ngayon nga ay makikita ko na ang dalawa pang anak ko.[Pauwi na ako ngayon. Isasama kita bukas pabalik dito para sabay nating puntahan ang kambal.]“Hindi ba pwedeng ako nalang ang pumunta diyan? Hintayin mo nalang ako sa bus station.”[No, Blair. Ako na ang susundo sa 'yo.]Wala na akong nagawa. Hassle naman ng gusto niya pero hindi ko naman siya matanggihan dahil masyado na siyang nagawa para sa akin.Napangiti nalang ako saka tumango. “Sige. Hihintayin kita. Excited na akong makita ang kambal.”Nang matapos ang pag-uusap namin ni Cloud ay hindi na mawaglit ang ngiti sa mga labi ko. Naupo ako na nakang

Blair McBrideGAYA ng gusto ni Cloud ay inihatid niya ako sa bahay ko saka siya agad na umalis. Bagsak ang katawan ko sa kama at nang mapag-isa ako ay saka pa lamang lumabas ang luhang pinipigilan ko habang kasama ko si Cloud. Ayokong umiyak sa harapan niya dahil mag-aalala siya at baka hindi umalis. Ayoko na ring ipakita sa kaniya na mahina ako dahil nahihiya na rin ako.Galit lang naman ang nagpapalakas ng loob ko. Kapag nagpapatong-patong ang galit ko kay Alicia ay saka lamang lumalabas ang tapang ko.Sumilip ako sa labas ng bintana ng kwarto nang makarinig ako ng pagdating ng kotse. Gabi na at kadarating lamang ni Lukas. Nakasuot siya ng usual na attire niya kapag pumapasok sa trabaho. Habang pinagmamasdan ko siya ay hindi ko maiwasang humanga dahil bawat angulo ay gwapo siya. Ngayong nakita ko na ang hitsura ng kambal ay nasisiguro kong lalaki ang mga ito na kamukhang-kamukha ng ama.

Blair CastroNAGCOMMUTE ako pabalik sa Quezon Province para makita ulit ang mga anak ko. Hindi ko na pinansin si Lukas kahit pa nga nakita niya akong sumakay sa taxi kanina papunta sa station ng bus pabiyaheng Quezon. Hangga't maaari ay gusto kong iwasan ang lalaking 'yon dahil masyado akong nababaliw kapag malapit siya. Ayokong makagawa na naman ako ng kasalanan at masaktan na naman ang bunso kong si Lira.Kahit pa nga labag sa kalooban ko ang ginawa kong pagbalewala sa kaniya ay mas pipiliin kong suwayin ang puso kong nagmumukmok at naghuhuromentado nang sandaling makita ko siya at talikuran.Agad akong nakarating sa lugar kung saan nakatira ang kambal. Pakababa ko ng bus ay tumambad sa akin ang mga tao na agad tumingin sa akin. Ang iba ay tiyak na namukhaan ako dahil tumigil sa kani-kanilang ginagawa. Maging ang mga batang naglalaro ay tumigil para makiusyoso sa pagdating ko—tulad

Blair Castro NATANAW ko si Lira sa lanai kinabukasan. Umiinom siya ng gatas habang kumakain ng cookies. Napangiti ako habang tinatanaw siya mula sa bintana ng kwarto. Namiss ko kaagad siya. Kung pwede ko lang siyang lapitan, yakapin at sabihing namiss ko siya ay ginawa ko na. Napalingon ako sa pinto nang bumukas ito at pumasok sa kwarto si Cloud na unang tiningnan ang kama bago ako natagpuan sa may bintana. “Kain na tayo. Tapos na ako magluto,” pag-aaya niya. Tumango ako, “Sige, susunod na ako.” Imbes na lumabas ay lumapit siya sa kinatatayuan ko. “Ano bang tinitingnan mo?” Sumilip siya at nakita ko ang ngiting gumuhit sa mga labi niya. Sinulyapan niya ako, “Akala ko naman walang nakuha sa 'yo si Lira.” Nangunot ang noo ko at nilingon ang anak ko. Wala naman talaga. Kamukhang-kamukha siya ng kaniyang ama. Ni walang