Blair CastroMATIYAGA kong hinintay ang pagdating ng lunes para makita ulit si Lira. Gusto kong hilahin ang oras para mapabilis ito at nang makita ko na ulit ang anak ko. Ang siste ay habang hinihintay mo, parang lalong tumatagal at ayaw dumating.Nasapo ko ang ulo ko nang maalala ang huling pag-uusap namin ni Lukas. Hindi ko pa rin matanggap ang sinabi niyang hihiwalayan niya si Alicia para sa akin. Iba ang dating sa 'kin ng sinabi niya. Nainsulto ako. Kahit pa sabihin niyang may nararamdaman siya para sa akin, hindi pa rin katanggap-tanggap na hihiwalayan niya si Alicia at isasama ako. Pakiramdam ko ay parang mas lalo akong natalo kay Alicia.Marahas kong ginulo ang buhok ko saka tumayo sa kama. Sumilip ako sa bintana para tingnan kung dumating na ba si Alicia. Lunes na kasi at holiday kaya tiyak akong walang pasok si Lira.Dali-dali akong lumabas ng bahay nang makita ko

Blair CastroHINDI ko alam kung paano sisimulan ang sasabihin ko. Nasa harap ko ngayon si Lukas habang nandito kami sa loob ng bahay ko. Gusto niyang mag-usap kami sa loob ng bahay niya pero tumanggi ako at sinabing dito nalang sa bahay ko.Dalawang araw na ang lumipas mula noong kausapin ko siya sa harap ng bahay niya. Dalawang araw ko na ring iniisip kung paano makikita ang anak ko. Naiinip na ako kahit pa nga sinigurado sa akin ni Lukas na ligtas si Lira.“Gusto kong marinig sa 'yo ang lahat, Blair,” ani Lukas habang nakatitig sa mga mata ko.Humugot ako ng malalim na buntong-hininga. “Maniniwala ka sa akin?”“I don't know. Siguro kung makukumbinsi mo ako,”Napatango ako. “Kay Alicia, naniniwala ka ba?”“She fooled me. Sinabi niyang anak niya si Lira pero hindi naman

Blair Castro“LET'S go, Blair,” seryoso ang boses ni Cloud na tiningnan at inaya ako. Napatitig ako sa kaniya. Gusto ko pang kausapin si Lukas pero ayoko namang magalit sa akin si Cloud.Bumuntong-hininga ako at binawi ang braso ko mula sa kanilang dalawa. Hinarap ko si Lukas. “Uuwi na kami, Lukas.”Bumagsak ang balikat niya habang nakatingin sa akin. Yumuko siya. “I still want to talk to you,”Tipid akong ngumiti. “Next time nalang tayo mag-usap,”Sakay ng kotse ni Cloud ay bumalik kami sa bahay. Nalaman kong napansin niya ang kotse niya kaya bumaba siya ng taxi na sinakyan niya mula sa airport. Nang makarating kami sa bahay ay tahimik si Cloud. Hindi ko naman alam kung paano ko siya kakausapin.“Bakit kasama mo si Lukas? Saan ka dapat pupunta? Bakit sira ang unahan ng kotse niya, nabu

Blair CastroNAGISING ako sa amoy ng gamot at hospital. Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at puting kisame ang kaagad na bumungad sa akin.“Blair!”Napatingin ako sa tumawag sa akin. It was Cloud who looked so worried as he dropped his phone on the table and went to me. Agad niyang hinawakan ang kamay ko. “Okay ka na?”Tumango ako. “Oo,” tumingin ako sa paligid. Nasa private room ako. “Bakit dinala mo pa ako sa hospital?”Nangunot ang kaniyang noo, halatang hindi nagustuhan ang sinabi ko. “Blair, nahimatay ka. Sabi ng doktor dahil sa pinaghalo-halong stress, gutom at pagod. Alam ko namang nag-aalala ka sa mga bata pero hindi mo naman dapat pinababayaan ang sarili mo. Paano kung may mangyari sayo, magkasakit ka, paano ang mga anak mo?”Hindi ako nakasagot. Alam ko namang ma

Blair Castro“MOMMY!” Napatingin ako sa batang tumawag sa 'kin. Mangiyak-ngiyak akong ngumiti nang makitang tumatakbo palapit sa akin ang tatlong batang magkakamukha. Kapuwa sila nakangiti habang paulit-ulit na tumatawag ng 'mommy'.“Mga anak ko!” nakangiti akong humakbang para salubungin sila pero napasinghap at natigilan ako nang lumitaw sa likuran nila si Alicia.Napahiyaw ako at napaupo sa gulat nang maglabas ng baril si Alicia at walang anu-anong binaril ang mga bata.“AAAHHHH!” nagsisigaw ako habang umiiyak. Hawak ko ang ulo ko habang nagpapapadyak.“Blair! Blair, wake up!”Humigop ako ng hangin at napamulat ng mata. Sinalubong ako ng nag-aalalang mukha ni Cloud na agad sinapo ang pisngi ko. Lumamlam ang kaniyang mga mata. “Nananaginip ka,”Napahikbi ako at