Blair Castro“INUMIN mo muna ito.”May kaonting panginginig pa rin na kinuha ko ang iniabot ni kuya na tubig. Nakaupo ako sa sofa at hinang-hina na nakatingin sa kawalan. Matapos umalis ni Alicia na may iniwang banta ay nakaramdam ako ng labis na takot. Hindi pwedeng lumipas ang buwan na ito na hindi ko makakasama ang kambal. Kailangang masiguro ko ang kaligtasan nila.Narinig ko ang buntong-hininga ni kuya. Naupo siya sa tabi ko saka marahang hinaplos ang braso ko. Nilingon ko siya, pilit tinatagan ang loob ko dahil ayokong mag-alala siya.“'Wag kang mag-alala, Blair. Hindi ako papayag na saktan niya ang kambal.”Umiling ako. Walang nakasisiguro. Kilala ko si Alicia, alam ko ang takbo ng utak niya at kapag desperada siya ay hahamakin niya ang lahat.Matagal kaming natahimik ni kuya. Pumasok sa isip ko ang iba't-iba

Blair CastroSABAY kaming natawa ni Lira dahil sa pinapanuod namin sa cellphone ko. Nandito kami sa bleacher sa labas ng school habang hinihintay si Lukas. Nanunuod kami ng Red Shoes and the Seven Dwarfs at tuwang-tuwa talaga siya. Ang totoo ay kanina ko pa siya gustong ihatid pero pinipigilan ko ang sarili ko dahil ayokong sumama na naman ang tingin sa akin ni Lukas.Nahilot ko ang sintido kong sumasakit. Mabuti nalang talaga at cancelled ang pasok ngayong hapon bilang paghahanda sa Family day bukas kaya magagawa ko ang gusto kong magpahinga at matulog dahil kulang na kulang talaga ang tulog ko.Napatitig ako sa kaniya nang hindi namamalayan. Bakit ba wala siyang nakuha sa akin kahit kaonti lang? Kahit labi lang sana para naman may kahit kaonti akong ebidensya na anak ko talaga siya. Umaasa pa naman kasi talaga ako na may makakapansin sa pagkakapareho namin pero wala naman pala siyang nak

Blair CastroBAGSAK kaagad ang katawan ko nang makauwi ako sa bahay. Ni hindi ko na nagawang magpalit ng damit dahil sa pagod. Agad akong nakatulog sa unang pagpikit palang ng mata ko at nang magising ako ay umaga na. Mabuti nalang talaga at walang pasok ngayon dahil sabi ng Principal ay tiyak raw na pagod ang mga bata dahil sa event kahapon.Tamad pa rin na naligo ako at nagbihis ng pambahay saka bumaba. Tamang-tama naman na may narinig akong katok sa pintuan. Kunot-noo akong lumapit doon at pinagbuksan ang kumakatok.“Good morning, teacher!”Napakurap-kurap ako habang nakatingin kay Lira na nakatingala sa akin. Ngiting-ngiti siya habang may hawak na plato na may lamang dalawang pancake. Umawang ang labi ko kasabay ng pagkalam ng sikmura. Mukhang masarap kasi 'yung pancake lalo na't may chocolate syrup sa ibabaw.Kumislot ako nang hawakan ni L

Blair CastroNATAPOS  ang araw ko na hindi nakalapit kay Lira. Bukod kasi sa paghatid at pagsundo ni Lukas ay may nagbantay rin sa bata—si Jeanette Mendoza na tinawag ni Lira na tita. Hindi ko alam kung sino siya pero mahigpit ang pagbabantay niya kay Lira kaya ni hindi ko manlang nakausap ang anak ko kahit gustong-gusto ko.Wala akong nagawa. Baka tuluyang ilayo ni Lukas ang anak ko sa akin kapag nagmatigas ako. Maaari niya rin akong ipatanggal sa school na ito kung gugustuhin niya gamit ang pag-stalk ko kay Lira o kaya naman ay ituloy ang pagdemanda niya sa akin na hindi lang sa akin makakasira kundi pati na rin kay kuya dahil paniguradong kakampihan ako niyon.Nakatayo ako ngayon sa may pintuan ng bahay habang hawak ang platong pinaglagyan ni Lira ng pancake kahapon. Nakatanaw ako sa saradong bintana ni Lira habang walang enerhiya sa katawan. Pakiramdam ko'y

Blair CastroMAHIGPIT ang pagkakahawak ko sa kutsara habang kumakain ng tanghalian. Mabuti nalang talaga at namili ako ng stocks noong isang araw dahil hindi talaga ako makalabas ngayong Sabado na nasa tapat lang si Alicia. Palagi kasi siyang nakadungaw sa bintana at panaka-naka pang lumalabas para tumingin sa labas sa hindi ko alam na dahilan.Feeling niya ba siya si Rapunzel? Umirap ako sa kawalan. Kung pwede ko lang sabitan ng lubid ang leeg niya at hilahin siya pababa mula sa bintana ng kwarto nila ni Lukas.Napabuntong-hininga ako. Matinding galit pa rin ang hatid ng pamumukha at presensya ni Alicia sa akin pero hindi ko naman siya maaaring sugurin nalang ng basta basta dahil hindi ko pa nasisiguro kung ligtas nga ang dalawa ko pang anak.Hinayaan kong lumipas ang buong maghapon na nakakulong lamang ako sa bahay at panay ang sulyap sa kabila. Laking tuwa ko naman nang