KINABUKASAN ay maaga akong umalis sa bahay upang maghanap ng bagong lilipatan at sa awa ng dyos ay maaga din akong nakahanap kaya agad din kaming lumipat doon. Nagulat pa ang nagpapaupa sa biglaan naming paglipat lalo na at natutuwa ito sa kambal, nag offer pa nga ito na kahit kailan kami magbayad ay ayos lang ngunit tumanggi ako. Hindi na namin kakayanin ang limang libong paupahan kaya doon kami sa Isang libo lamang, bukod pa ang tubig at kuryente. Maliit lamang ito kumpara sa dati, dito ay kita mo na ang kusina, para siyang sala sa dati naming inuupahan tapos wala din siyang kwarto, kami nalamang ni nanay ang gumawa ng kwarto na kahoy, ang harap sa pinakang higaan namin. Walang ibang space basta malagyan lamang ng harang ang higaan. Si nanay ay sa sala nalamang daw tutulog. Nag sorry pa ako kay nanay dahil sa sitwasyon namin pero sabi niya basta magkakasama kami ay wala na siyang isasaya pa doon. Maghapon kaming nag ayos ng bahay. Hapon nang matapos at nakatulog si nanay sa so

UMIIYAK parin ako ng makarating ako sa tapat nang bahay ni Quinn. Hindi ko mapigilan ang aking luha ngunit hindi naman ako pwedeng magpakita kay Quinn ng ganito. Magtataka ito kung bakit at maaaring malaman niya na ako ang nagiwan ng sanggol sa tapat nila Zekiel. Mas lalo akong napaiyak dahil doon, anak ko si Zayne hindi ko kinakayang mawalay siya saakin pero kung para sa ikabubuti niya ay gagawin ko. Napaupo ako sa may gate at niyakap ang aking tuhod. Nasaakin parin ang bag na pinaglagyan ko kay Zayn ngunit pinalitan ko lamang ang laman upang kung sakaling tanungin ako ay wala silang makuhang ebidensya. Si Zayne, siya ang panganay ko. Mas napaiyak ako dahil doon, tama ba ang ginawa ko? Tama bang ibigay ko si Zayne? "Claire is that you?" Napaangat ang aking muka dahil sa pagkagulat at nakita ko si Quiin na nag tataka ngunit napalitan iyon nang pag-aalala ng makita akong umiiyak. "Claire it's you! Why are you crying?!" Mas napaiyak ako dahil sa tanong niya na halos ikangini

Kinalong ni Zekiel ang sanggol at katulad kanina ay hindi pa 'rin maputol ang titigan nilang mag-ama. Si Zekiel ay parang mapuputol ang kaniyang hininga dahil sa nangyayari, nag uumapaw ang galak sa kaniyang puso sa di malamang dahilan. Lalo na nang buhatin niya si Zayne ay mas lalong napuno ng kasiyahan ang kaniyang puso. "Z-zayne," Hindi alam ni Zekiel pero yan ang naibigkas niya at pagkasabing pagkasabi niya niyon ay nakita nila ang masayang muka ng sanggol na naglilikot at tila inaabot ang muka niya. Hindi napigilan ni Zekiel ang pagngiti rin dahil sa kaniyang nakita na nakakuha ng reaction ng mga kasambahay dahil magkamukang magkamuka sila ultimo pagtawa. Sakto naman na napicturan ni Manang Cecelia ang tagpo na iyon at dahil nga may tunog ang pag click ng camera ay napatingin sa kaniya ang mga ito lalo na si Zekiel. "Hindi ko hahayaan na hindi makunan ang ganoong tagpo!" masayang sabi nito na ikinawala ng ngiti ni Zekiel at tumikhim. "W-where is his mother?" Hindi nap

Pagbukas nila ng pinto ay nakita nila na nakaupo si Kiel habang nilalaro ang anak nito sa crib. Namangha sila sa ayos nang kwarto dahil panglalaking panlalaki ito at talagang napakaganda niya at alam mo na agad na mamahalin. Sa laki ba naman ng bahay ni Kiel hindi siya mawawalan siya ng pera pampagawa sa kwarto ng anak. Nagkatinginan muna ang mag-asawa dahil sa kanilang nasaksihan. Parehas na tumatawa ang mag-ama kaya nagulat silang dalawa. Ngayon lang nila nakita na natawa ng ganoon si Kiel. Tumikhim si Dylan kaya naagaw nila ang attention nito. Tumikhim si Zekiel at agad na tumayo. "You're both here," May diin na sabi ni Zekiel sa both ngunit hindi ito pinansin nang mag-asawa lalo na si Bea at agad na nakita si Zayne. "Zayne!!!" Agad na tumakbo si Bea kay Zayne nang mamukaan niya ito. Nagulat pa si Zayne dahil sa biglang pagtawag sa kaniya ngunit hindi naman ito umiyak dahil nakilala nito ang boses ng dalaga. "Zayne! TitaNinang is here! OMG! Ang laki mo na!" Binuhat a

“Dear Bea, First of all gusto kong humingi ng tawad dahil wala ako sa tabi mo sa oras na kailangan mo ako. Nung manganak ka at umuwi kayo ng pilipinas. Trust me I don't want that but it just happened. Second is I want you to know the reason why. Ilang araw lang ang lumipas matapos kong manganak at ng umalis kayo nang mamatavy si mama. Sobrang sakit saakin ng araw na iyon, hindi ko alam ang gagawin ko kung kakayanin ko ba o kung makaka move on ako. And then fresh pa ang lahat saakin ng ilibing si Mama nang may panibagong dagok nanaman na dumating sa buhay namin. Dumating ang mga taga bangko at sinabing na bankrupt kami at lahat nang ari-arian na meron kami ang siyang bayad sa utang na iyon. We don't have a choice but to leave the house. Nakapagsimula kami ng maayos kahit nangungupahan and I found a Job until unexpected thing happened again. Nagkasakit si Zayne, nagkaroon siya ng Dengue. Nung mga panahon na yun nagsisimula na akong kwestyunin lahat ng mga nangyayari saamin lalo na