Napayakap ako sa aking sarili nang kumapit sa aking balat ang malamig na simoy ng hangin. Napatingin ako sa maputi at malambot na buhangin na sa tuwing inaapakan ko’y napapagaan ang aking pakiramdam—tila minamasahe ang mga talampakan ko ng mga maliliit na butil ng bato. Maaliwalas at hindi masakit sa balat ang sinag ng araw. Malamya at tahimik lamang ang bawat paghalik ng mga alon sa dalampasigan. Tila dinuduyan ka para makatulog, pero nanatili ka pa ring nakamulat dahil hindi mo gustong pakawalan ang pagkakataong ito.Suot ang casual bell sleeve dress ay binabagtas ko ngayon ang baybayin ng nakayapak lamang. Sa wakas ay nakaramdam ako ng sariwang hangin na nagdadala ng kaginhawaan. Sapat na siguro ang mga pinagdaanan ko nitong mga nakaraang araw para bigyan ko ang aking sarili ng panandaliang pahinga. Napangiti ako nang makita si Shaelza na sinasamahan ang anak kong gumawa ng palasyong buhangin. Nang makita ako ni Herald ay kinawayan niy

Sa ilalim ng madilim na kalawakan, ngunit pinaliligiran ng kumikinang na mga tala ay narito kami at nakapalibot sa apoy na nagsisilbing pampainit sa aming katawan laban sa lamig na gustong yumakap sa aming mga balat.Malawak ang baybayin kaya nama’y malalayo ang pagitan ng mga nag-bo-bonfire. Medyo malayo rin ang small house cottages, restaurant, bar at kung ano pang mayroon dito sa lugar na ito, mula sa aming puwesto. Ngunit abot naman ang tugtugin na nanggagaling sa restaurant at bar, mahina nga lang. Hindi naman gano’n kaingay ang ragasa ng alon. Mas maingay pa nga ang mga grupong nagkakantahan, nagtatawanan at nagsisigawan sa kaliwa’t kanan.Kasama ni Shaelza sa kabilang bahagi ang mga anak ko kung saan nag-iihaw siya ng hotdogs. Samantala ang dalawa ay may mahabang stick na hawak at iniihaw ang marshmallows sa apoy.“Look, yo

“I will help you.”Nagulat na lang ako nang may umagaw sa baggage na bitbit ko at nakita ko na lang ang likod ni Mr. Fonteverde patungo sa direksyon ni Shaelza. Yes, baggage—malaking bag talaga ito. Lahat kasi ng gamit namin ni Herald ay naroroon at lahat ng iyon ay good for two days vacation namin. Sinulit na talaga namin ang dalawang araw na holidays. And knowing Herald na ilang beses kung magpalit ng damit sa isang araw.Nagulat din si Shaelza nang tumabi sa kaniya si Mr. Fonteverde. Taas kilay na napatingin sa akin si Shaelza bago muling bumaba ang tingin kay Mr. Fonteverde. Nang mailagay ng maayos ni Mr. Fonteverde ang gamit namin ay siya na rin ang nagsara sa pinto ng trunk ng sasakyan. Malawak na ngumiti sa kaniya si Shaelza at tumango nang balingan niya ng tingin.“Hello, Tito Alas!” Dumungaw sa bintana ng sasakyan s

Tatakpan ko na sana ang box nang may nahulog mula sa takip nito. Isang nakatuping notepad na ipinagtaka ko. At nang buksan ko ito at mabasa ay halos lumuwa ang mga mata ko... ‘Good morning lady of my dreams, sunshine of my day, and stars of my night. Look in the mirror and you will see my future wife.’ Halos mahulog ako sa kinauupuan ko nang matapos basahin iyon. Walang ’ya! Buti na lang at hindi ito nakita nina Veronica at Lianna. NAPATAKIP ako sa aking bibig at nang hindi ko na kinaya pang pigilan ay humagalpak ako ng tawa. I didn't expect that Mr. Fonteverde is the king of all cornies living in this earth. Napahawak na ako sa aking tiyan dahil sa katatawa at nang mahimasmasan ay napatayo ako ng tuwid. At sa pagtayong iyon ay hindi ko inaasahan ang sasalubong sa akin. Mr. Fonteverde is already standing in front of me and almost reach my lips that I lost my balance. Ngunit bago ako tuluyang mawalan ng balanse ay nahawakan niya na ako sa aking

Kapuwa nag-aalab ang aming katawan dahil sa mapupusok na halik na aming pinagsasaluhan. Hindi ko alam kung kailan o paano nangyari. Ang naalala ko lang ay sinunggaban niya ako ng halik na tinugon ko naman. His kisses are so passionate yet gentle that you can’t refuse. Nang lumapat ang aking likod sa malambot na kama ay humiwalay siya sa akin. Kapuwa kami hapong-hapo dahil doon. It was intense na gusto mong humiling ng isa pa. Ipinagdikit niya ang mga tungki ng ilong namin at pagmulat ko’y nagtagpo ang aming mga paningin.  “Aren't we’re old, are we?” hapong-hapo niyang tanong. Hindi ko naman napigilan ang mapangiti. He’s cute. “Oo naman. May mga anak na nga tayo. Bakit?”