“Daddy, I'm hungry,” wika ni Hera na ikinahinto ko’t ikinatingin sa kanilang dalawa.  “I’ll call for—” “Huwag na ho Mr. Fonteverde. Magluluto na lang ho ako, madali lang ito,” ngiti ko’t tumayo.  Wala akong narinig na kung ano mula sa kaniya kaya mabilis akong tumungo sa kusina upang magluto. Tumingin-tingin ako sa putaheng naroroon at sinilip ko rin ang loob ng repridyeretor kung ano ang mga laman nito. Sa huli ay napagpasyahan kong magluto ng tinolang manok. Sa tingin ko ay ito ang madaling lutuin ngayon at sakto sa araw dahil makulimlim. Naisip ko tuloy kung paano makaka-survive ang dalawa ng walang tagapagsilbi. Huwag mong sabihing panay na lang sila order at pa-deliver ng pagkain sa labas? Hanggang kailan ba ang bakasyon nina Manang Olivia at ng iba? Hindi pa naman maganda kung palaging fast food ang kinakain ng dalawa. Habang pinapakulo ang manok ay nagsaing na rin ako. Kalahating oras lang ay tapos na ito. Kaysa mag-order pa n

Third Person P.O.V Malalaki ang bawat nagagawa niyang paghakbang sa loob ng isang madilim na basement. Inaayos niya ang kaniyang suot na tuxedo habang papalapit sa isang kuwarto na puno ng hiyawan at pagtangis ng isang lalaking pinapahirapan ng mga matitipunong kalalakihan na may suot na purong itim na kasuotan. “Magandang gabi, Mr. Fonteverde. Nasa loob ho si Mr. Segurado Fonteverde,” anang lalaking hindi naman gano’n kalaki ang katawan pero sa tindig nito’y katatakutan mo. Tumango na lang si Alas at sineyasan na buksan ang pinto na kaagad namang tinalima ng lalaki. “My favorite nephew is now here.” Halakhak ni Segundo nang makita ang pamangkin. Paanong paborito e, siya lang naman ang kaisa-isang pamangkin nito. “Mr. Fonteverde! Boss, pakawalan mo ’ko. Wala talaga akong kinalaman doon,” pagmamakaawa at pagpapalag na rin ng lalaking basag-basag na ang mukha at puno ng dugo mula sa mga sugat na natamo dahil sa pambubugbog. Nakaluhod ito

Ava’s P.O.V “Mr. Fonteverde.” Mabilis kaming napalayo sa isa’t isa at impit na napamura si Mr. Fonteverde nang biglang bumukas ang pinto’t tawagin siya. “Yes?” Pagharap niya na base sa boses ay ang kaniyang sekretarya.  “Mr. Fonteverde, labas na ho ako.” Nakayuko lamang ako hanggang sa makalabas ay hindi ko na nagawa pang itaas ang ulo ko. Mabilis akong naglakad patungo sa departamento namin. Napapikit ako’t napakuyom ng mga palad dahil sa nangyari kani-kanina lang o sabihin na lang natin na mangyayari pa lang. Muntikan na ’yon at hindi ko akaling wala man lang akong ginawa para maiwasan ’yon. Kung hindi pa dumating ang sekretarya niya’y panigurado ng—hindi ko na alam. Ano na lang ang sasabihin ni Mr. Fonteverde sa akin kapag nagkita kami? Halos panggigilan ko ang aking sarili dahil sa inis. “Astrid, saan ka galing?”  Mabilis akong napahawak sa aking dibdib nang may magsalita. Nang maitaas ko ang aking ulo ay si Liann

“Fred, narito ka lang pala,” ngiting usal ni Jemuel, ngunit nang mapansin na naroroon ako ay nalusaw ang kaniyang ngiti at palipat-lipat ang tingin sa amin.“Sige, pupuntahan ko lang ang mga bata,” pamamaalam ko.Bago ako umalis ay binigyan ko muna ng sandaling sulyap si Mr. Fonteverde na ngayon ay nasa malayo na ang tingin.Nang dumaan ako kay Jemuel ay itiningala niya ang kaniyang ulo at iniiwas ang tingin. Third Person P.O.V“Huwag mong sabihing na-miss mo na kaagad ako?” pagngiti ni Alas nang harapin niya ang kaniyang pinsan.Pagak na natawa si Jemuel. “Fuck up!” labas sa ilong niyang bulalas. “Ano iyong naabutan ko?” Pagtaas-noong tanong niya kay Alas.“Hulaan mo,” pamimilosopo ni Alas nang daanan niya si Jemuel papalabas ng kusina.“Fred, fuck off okay? Kaibigan ko si Astrid at kilala kita.” Paghawak ni Jemuel sa balikat ni Alas at s

“Bye, Mom. Take care of your self.” Paghalik ng aking anak sa pisngi ko. “You too. Don’t be a headache to your teacher, okay?” habilin ko. “You don't have to worry, Mom. I’ve been a good boy since then.” Pagkindat niya na aking ikinatawa, sa mahinang paraan. Tumayo ako mula sa aking pagkakaluhod. “Go on, go inside.” Paggulo ko ng kaniyang buhok na kaniya namamg ikinabusangot. “Mom, I fixed my hair a couple of minutes earlier but you messed it up,” pagrereklamo niya. Hinawakan ko ang tuhod ko upang yumukod sa kaniya. “Hmp... it seems there’s something going on that I don't know about,” panunukso ko’t nagawa ko pang hawakan ang aking baba. Hindi ko inaasahang magiging epektibo iyon dahil namula ang tainga ng aking anak. “Who’s that lucky girl?” Hinanap ko ang kaniyang mukha ngunit iniiwas niya ito sa akin. “Mom, stop it. I’m too young for that,” pagtatanggi niya. “Mommy Astrid!” Pareho kami