Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Downfall : Kabanata 11 - Kabanata 20

Contract Hapon na nang makauwi ako kinabukasan. Sobrang sakit ng katawan ko dahil sa mga bugbog nila. Hindi ko alam kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon. At hindi ko alam kung hanggang saan ang titiisin ko bago makamit ang buhay na inaasam-asam. Iyong hindi tumatakbo at nagtatago. Iyong hindi namomroblema sa pera at utang. Nagkulong ako sa banyo. Umiiyak sa sakit at sa hirap ng buhay ko. Pagod na pagod na ako sa ganito. Pagod na akong takbuhan ang mga nagtatangka sa buhay ko. Pagod na akong magtago. Pagod na akong magpanggap na maayos lang ako kahit ang totoo ay hindi, dahil lagi lagi akong namomroblema sa buhay ko. Ayaw ko na ng ganito. Sobrang pagod na ako. I just cried until evening comes. Hindi ako nakatulog sa kakaiyak. Hindi na rin ako pumasok… dahil ang dami kong pasa sa katawan at mukha. Nakakahiyang pumasok nang ganito dahil hindi ko ‘to matatago kung sakali kahit pa mag makeup ako nang makapal.

Stalker Hindi pa rin ako makapaniwala na nangyayari ‘to sa akin ngayon. Kung hindi lang nila nalaman ang tungkol kay Aling Nora, hindi sana ako mapupunta sa puntong ito ngayon. Wala akong kawala at kahit gustuhin ko mang kumawala, hindi p’wede dahil may mapapahamak na pamilya dahil sa akin. Maaga akong umalis ng apartment dahil kailangan kong mamili ng gown para sa mangyayaring auction sa isang linggo. Kailangan kong dumalo roon dahil doon ko raw makikilala ang bibili sa akin. Hindi ako parte ng auction kung saan ipe-present ang mga gamit... o mga tao na ibebenta. Kumbaga, magiging date ako ng lalaking bibili sa akin. May naipon naman ako pero wala akong pambili ng mamahaling gown. Pero iyon daw ang kailangan. May ibinigay naman sa akin ang loan sharks, pero… masyadong revealing iyon at hindi ko kayang magsuot ng ganoong klase ng damit na halos kita na buong kaluluwa ko. May choice pa naman ako, at may time pa ako maghanap ng gown na

Date “Tigilan mo nga ako!” Tinulak ko siya palayo sa akin at mariin siyang tinignan nang masama habang yakap-yakap ang sarili. A ghost of smirk rested on his lips. Umirap ako at muling tinignan ang sarili sa salamin. Tama siya. Sobrang laki nito sa akin. Mukha siyang maliit kanina habang tinitignan ko pero ngayong nasukat ko na, talaga ngang kalahati lang ako ng gown na ‘to. Luwang luwa ang kaluluwa ko rito. I sighed and was about to take off the gown when I remembered that Sir Evarius is still inside of the fitting room. “Why did you stop? I thought you’re going to take the gown off you now…” Muli ko siyang inirapan bago siya tinalikuran ulit. “Lumabas ka na. Magbibihis na ako kaya umalis ka na,” malamig kong sabi habang madilim ding nakatingin sa kaniya sa salamin. Walang emosyon siyang tumango pagkatapos ay lumabas na ng fitting room. Mabilis akong nagbihis at lumabas na ng fitting room para

A Hundred Billion“I w-wasn’t…”Hindi ko matuloy ang sasabihin dahil sa panginginig ng mga labi ko. His eyes are stone cold and dark. His eyes are so beautiful and ebony-colored. And because he’s staring at me darkly, I could feel my whole body trembling in fear.“Stop trembling, woman. I’m not going to eat you…” aniya na parang natatawa bago kinuha ang aking kamay at hinawakan ‘yon… imbes na ipatong sa kaniyang braso. "At least not yet..." bulong niya pa pero hindi ko na 'yon nasundan at naintindihan.Hindi nawala ang pangamba sa akin. Kung sa totoo lang ay mas lalo pa ‘yong nadagdagan. Parang tambol na nagwawala ang puso ko habang nilalakad niya ako papunta sa aming table.Pinaupo niya ako roon pagkatapos ay umupo na rin siya sa tabi ko. A waiter gave him a glass of champagne. Nagtaka pa ako dahil isa lang ang kinuha niya at para lang sa kaniya. N

TogetherHinang hina ako pagkatapos ng ginawa namin. Nanlalambot ang mga tuhod ko at nanginginig pa. Siya na ang mismong nagpunas at nagbihis sa akin bago niya naman asikasuhin ang sarili.Pinapanood ko siyang magbihis at hindi ko na naman mapigilan ang pamulahan habang naiisip ang buong nangyari sa amin rito sa loob. Mabuti na lang talaga ay walang nagtangkang pumasok o kumatok sa banyo dahil kung hindi… sobra pa sa sobra ang magiging kahihiyan ko.“Umuwi na tayo,” biglang sabi ni Evarius kaya agad akong nag-angat ng tingin sa kaniyang mukha.Seryoso siya at parang hindi man lang napagod sa nangyari. Kinagat ko ang labi ko at inalala ang kaniyang sinabi at doon pilit itinuon ang atensyon.“H-Hindi ba natin tatapusin ang party?”“Do you want to? I mean… aren’t you tired after what–”Agad kong pinutol ang sasabihin niya. “Iuwi mo na ako!&rdquo