Ang pamilyar na amoy ng lalaki ang nagpamulat kay Lera sa malalim na pagkakatulog. Mabilis siyang bumangon nang maalala ang nangyari kagabi. Dahan-dahan siyang lumingon sa tabi at nakahinga nang maluwag nang makitang wala na doon si Lucas.Napatingin siya sa ilalim ng kumot at napagtantong suot niya ang damit ni Lucas. Malaki ito kaya natatakpan ang boxer shorts na isunuot din ng lalaki sa kan'ya bago ito tumabi sa kan'ya sa pagtulog kagabi. Hindi niya iyon maalala dahil mabilis siyang nakatulog sa pagod at pagkalasing.Napatingin siya sa kan'yang teleponong nasa side table. Kinuha niya iyon at bubuksan sana nang makarinig ng kaluskos mula sa pintuan. Mabilis siyang bumangon at nagtungo sa banyo.Siguradong tandang-tanda pa ni Lucas ang nangyari kagabi. Kung paano niya hinila ang lalaki dahilan upang may mangyari sa kanila."Lera?" Napapitlag siya nang kumatok ito sa pintuan ng banyo. Dali-dali niyang binuksan ang shower upang magmukhang naliligo siya. Tu

Sabi nila, ang pagmamahal ay dumarating sa panahon at taong  ‘di mo inaasahan.Nakakailang hikab na si Lucas subalit pilit niya pa din nilalabanan ang antok. Marami pa’ng papeles ang nakatambak sa kan’yang lamesa na kailangan niyang review-hin.“Yes?” Nanatiling tutok ang kan’yang mga mata sa ginagawa nang sagutin ang kumakatok sa pinto.Iniluwa nito si Lera na may dalang kape. Mabilis niya itong binalingan ng tingin.Kailan ba nagsimulang magbago ang paningin niya sa babae? Hindi niya matandaan. Basta ang alam niya lang kapag nasa paligid ito ay kusang napupunta dito ang buong atensyon niya.Inilapag ni Lera ang kape sa lamesa.“Thank you.” Wala siyang matandaan na humingi siya ng kape dito, pero kailangan niya ito ngayon upang ipanglaban sa labis na pagkaantok.Sumimsim siya. Sigurado siyang hindi pa iyon umeepekto pero nawala na ang antok niya. Dahil ba iyon sa presensya ng magan

Ano ang mas matimbang ang noon o ang ngayon?Tulalang hinahalo ni Lera ang kan’yang kape sa pantry ng opisina. Sasapit pa lamang ang tanghali subalit hindi niya na kayang labanan ang antok.“Lera.” Pinalakas yata ng kape ang nerbyos niya nang marinig ang boses ni Lucas sa kan’yang likod.Kagaya niya ay nangangalumata ito. Hindi rin ba ito nakatulog kagabi?Ang kan’yang katanungan ay nasagot nang sabay silang humikab. Hindi napigilan ni Lucas ang mapangiti nang mapansin iyon. Si Lera nama’y yumuko at dali-daling binitbit ang kape upang sana’y lumabas na nang pigilan siya ng lalaki.“Iniiwasan mo ba ako?”Nakakatawang isipin na si Lera ang unang nagpakita ng motibo ngunit nang pinatulan na siya ay siya na itong umaatras.Para ba’ng pinahulog ka lang tapos n’ong hulog na hulog ka na basta ka na lang iiwan.“H-hindi. May gagawin pa kasi ako.”&ldqu

Pag-aalala, isang pakiramdam ng pangangamba na mararamdaman mo lang para sa taong sa buhay mo ay mahalaga.Matapos ihatid si Arim sa mansyon ay nagtungo si Lera sa farm. Hindi niya alam kung ano ang pumasok sa isipan upang sundan si Lucas doon. Madilim na subalit wala pa din ito sa mansyon at wala din ipinadalang mensahe sa kan'ya.Ilang metro ang layo sa farm ay natanaw niya ang sasakyan ng lalaking sadya. Nakita niyang sumakay ito sa kotse, subalit hindi ito nag-iisa. May kasamang babae na sumakay din sa shotgun seat. Hindi niya iyon namukhaan.Mabagal na umandar ang sasakyan. Hindi siya nagdalawang isip na sundan ito."I'll wait for you, Lera." Wala sa sariling ginaya niya ang sinabi sa kan'ya noon ni Lucas. Hindi niya na makontrol ang kakaibang emosyon na naglalaro sa kan'yang damdamin. "Manloloko! Hindi ako mahuhulog sa patibong mo. Akin ang panalo sa laban na ito, hindi sa'yo." Humigpit ang kapit niya sa manibela na para ba'ng si Lucas

Hindi magkandaugaga si Lera sa pag-aayos ng gamit na kakailanganin ni Arim para sa foundation day sa paaralan nito. Magkahalong excitement at kaba ang kan'yang nararamdaman. Ito ang unang beses na makikita niyang mag-perform ang anak sa harap ng maraming tao.Lumubog ang parte ng kama kung saan niya inaayos ang bag na dadalhin. Umupo doon si Lucas at itinukod pa ang dalawang kamay sa likod habang mataman siyang pinagmamasdan sa ginagawa. Na-di-distract si Lera pero pinilit niyang huwag itong tingnan."Hindi mo naman siguro pinapalayas ang anak natin n'yan, 'di ba?" biro nito na ikinairap niya lang."Baka naman pagbabakasyunin mo si Arim para masolo mo ako."Sinalubong niya na ang titig nito at binato ng damit na hawak niya.Nang mga nagdaang araw ay nagagawa na nilang magbiruan sa bawat isa. Habang tumatagal ay gumagaan ang loob ni Lera para dito subalit hangga't maaari ay pilit niyang ipinapaalala sa sarili ang sinapit ng ama."Tulungan mo