All Chapters of Her Hidden Billionaire Husband: Chapter 1571 - Chapter 1580

Lumipas ang kalahating buwan, at sa lahat ng panahong iyon, ni minsan ay hindi lumabas si Anna mula sa stone chamber. Para kay Esteban, bawat araw ay isang matinding pagsubok—isang pagdurusang hindi niya inaasahang mararanasan pa niya.Araw-araw, parang laging may tinik sa dibdib ni Esteban. Ilang beses niyang pinilit ang sarili na pasukin ang stone chamber, ngunit sa bawat pagtatangka, agad siyang tinataboy ng malupit na enerhiya mula sa loob. Ang kapangyarihang iyon—ang lakas ng Support na kasalukuyang sinasalin kay Anna—ay sadyang hindi niya kayang harapin. Kahit pa isa siyang nilalang mula sa Divine Realm, wala siyang laban dito.Kaya sa bawat araw na lumilipas, wala siyang magawa kundi maghintay. Tahimik. Walang kasiguruhan. At higit sa lahat, walang katiyakan kung ligtas pa nga ba si Anna.Sa kalagitnaan ng panahong iyon, muling dumating si Ace upang kausapin si Esteban. Nang makita pa lang niya ito mula sa malayo, agad nang sumilay ang kutob ni Esteban—may kaugnayan na naman it

Pagkarinig niya sa sinabi ni Esteban, napailing na may halakhak ng pangungutya ang matanda."Isang lalaking pitong talampakan ang taas, pero may ganitong kahabag-habag na pananalita. Wala ka bang kahihiyan?" ani ng matanda, puno ng pang-aalipusta ang tinig.Pero hindi natinag si Esteban. Sa harap ng ganitong makapangyarihang nilalang, ano pa nga bang dignidad ang kailangang ipaglaban? Hindi naman sila pareho ng mundo, ni hindi sila pareho ng antas ng kapangyarihan. Wala siyang kailangang patunayan sa tulad nito.At higit sa lahat—tinawag nitong "binibini" si Anna. Kung ganoon, bilang taong itinuturing ni Anna na asawa, may karapatan siyang magsalita ng ganoon."Wala akong ikinahihiya. Sinasabi ko lang ang totoo," malamig ngunit matatag na tugon ni Esteban.Biglang nanigas ang mukha ng matanda. Halata sa ekspresyon nito ang inis at pagkabigo—hindi nito mabara si Esteban, dahil kahit ayaw niya, may laman ang sinabi nito."Sigurado ka bang titignan ka pa rin ng binibini kapag bumalik ang

Sa ngayon, wala nang balak si Zarvock na patayin si Anna. Hindi lang dahil kay Ace, kundi dahil na rin sa isa pang katotohanan—wala siyang sapat na lakas para gawin ito. Kaya’t sa puntong ito, wala na siyang ilusyon tungkol sa bagay na iyon.“Sa kalagayan mong ‘yan, paano mo naman mapapatay si Anna?” sarkastikong tanong ni Zarvock, habang tinititigan si Ace na para bang isa itong walang silbing nilalang.Napakunot ang noo ni Ace. Ang tono ni Zarvock ay tila pangmamaliit, at hindi niya iyon pinalampas.“Kung ikaw nga, na mas malakas pa sa akin, ay hindi kayang patayin si Anna—ano pa kaya ako?” balik ni Ace, may halong inis sa kanyang tinig.Dati-rati, hindi kailanman maglalakas-loob si Ace na magsalita ng ganoon kay Zarvock. Ngunit ngayon, tila ba wala na siyang takot. Ang dating paghanga’t pagkatakot ay napalitan ng pagkamuhi at kumpiyansa sa sarili.“Siyempre hindi ko kaya,” malamig na tugon ni Zarvock. Hindi siya nagpaapekto sa sagot ni Ace.“Kung gayon, bakit mo ako pinatawag?” tan

Sa puntong iyon, hindi pa rin matukoy ni Esteban kung totoo ba ang sinasabi ni Zarvock. Wala siyang sapat na ebidensya upang paniwalaan ito nang buo, pero sa kaibuturan ng puso niya, gusto niyang maniwala. Gusto niyang umasa. Dahil si Angel—ang kanyang anak—ay isang mahalagang bahagi ng kanyang buhay na hindi niya kailanman lubos na natanggap na nawala.Oo, sinikap niyang kumbinsihin ang sarili noon na ang pagkawala ni Angel ay dahil sa pagbaligtad ng oras at espasyo. Isang kalakarang wala siyang kapangyarihang kontrolin.Pero kahit anong pilit niyang tanggapin iyon, hindi niya magawang tuluyang bitawan si Angel. Ang kirot at pangungulila ay nananatili—palaging naroon sa puso niya, tahimik ngunit malalim.At ngayon, narinig niya ang posibilidad na si Angel ay buhay pa sa ibang mundo. Isang pag-asang muli siyang binuhay.Habang nababalot ng emosyon, isang malamig na tinig ang pumutol sa katahimikan."Bakit mo sinasabi sa akin ito?" tanong ni Han Three Thousand, na naroroon rin sa panag

Dalawang taon. Nang marinig iyon mula kay Esteban, tila napako sa kinatatayuan si Anna. Para sa kanya, parang ilang saglit lang ang lumipas mula nang huli silang nagkita. Hindi niya inakalang ganoon na pala katagal.“Dalawang taon?” ulit niya, nanlalaki ang mga mata, halatang hindi makapaniwala.“Oo naman. Kung ayaw mong maniwala, tanungin mo pa si Ace,” sabay turo ni Esteban kay Ace na nasa di-kalayuan.Tumango si Ace bilang kumpirmasyon. Ngunit hindi na lumingon pa si Anna. Para sa kanya, sapat na ang salitang binitiwan ni Esteban, hindi na ito kailangan pang patunayan ng iba.“Ano’ng nangyari sa loob ng dalawang taon?” tanong ni Anna, halos pabulong.“Uwi muna tayo,” sagot ni Esteban, sabay hakbang palayo habang buhat-buhat pa rin siya.“Kung gano’n, ibaba mo na ako,” reklamo ni Anna, kahit bahagyang namumula ang pisngi sa hiya.“Hindi pwede. Hindi kita ibababa,” matigas na tugon ni Esteban, parang batang ayaw pakawalan ang paboritong laruan.“Bitawan mo na ako. Nakakahiya, baka ma