Her Unexpected Marriage のすべてのチャプター: チャプター 71 - チャプター 80

"TAMA sila, hija pagkakataon mo na rin ito to relax with Zandy," ani Tita Mandy. Wala na nga ata akong magagawa kung 'di ang pumayag sa gusto nila. Ano pa nga bang gagawin ko kung 'di tumango at pumayag sa gusto nila. "And you, Zandy ano'ng balak mong gawin sa buhay? Ipilit 'yang pagtatayo mo ng restaurant? After your vacation with Miles, kailangan mo nang bumalik sa kompanya," maawtoridad na ani Tito andrew. Nagulat ako at sumeryoso sa sinabi ni Tito Andrew, ganoon din silang nandoon. Nakita ko ang pagngisi ni Zandy at bumakas ang ang seryoso niyang mukha. "We talked about it, 'Pa at hindi pa tapos ang limang buwan ko para bumalik sa kompanya. I have one month left, hindi mo na po ba kayang hintayin iyon?" pangangatuwiran ni Zandy. "I gave you five months, Zandy pero until now wala pa ring nangyayari riyan sa gusto mong gawin. Sinasayang mo lang ang oras mo trying to get what yo

KINAUMAGAHAN, maaga akong nagising kaya agad akong lumabas ng silid ko at bumaba. Nasa hagdan pa lang ako nang maamoy ko na ang masarap na amoy ng pagkain na nagmumula sa kusina. Napangiti ako at nasapo ko ang tiyan ko dahil sa pagkalam niyon dahil sa samyo ng pagkaing naluluto. Bigla kong naalala ang mga huling sinabi sa akin ni Zandy nang nagdaang gabi. Buong gabi ko iyong inisip at hindi mawaglit sa akin. Paulit-ulit ko iyong naririnig kahit nakahiga na ako at nakapikit. Hindi ko alam kung bakit ganoon na lang ang epekto ng mga sinabi niya sa akin na pati ang puso ko, nakikitibok ng malakas. Matapos naming mag-usap ni Zandy nang nagdaang araw, bumaba ako sa sala at saktong nagpaalam din sila Mama at Papa na aalis na at ganoon din si Tito Andrew at Tita Mandy na humingi pa ng tawad dahil sa nangyari. Ilang minuto naman at umalis din si Zandy na hindi nagpaalam. Naghintay akong bumalik siya pero nakatulog na lang ako kahihintay sa kaniya. N

Zandy's POV "WHAT? Akala ko ba'y ayaw mong magpakasal? Why you sudden agree with your parents to marry a girl you didn't know?" gulat na tanong ni Ton sa akin ng sabihin kong magpapakasal na ako. Nakaupo siya sa swivel chair na Nakaharap sa table niya. Maaliwalas din ang opisina niya na naka-glass wall at may gray na theme color. Umupo ako sa sofa sa opisina niya. Isa siyang board of directors sa isang kompanya na pag-aari ng Tito niya. Pumunta ako sa kaniya to talk some matters about the restaurant I wanted to build. Dume-kwatro ako habang nakasandal sa sofa at nakadipa ang mga braso. "To do what they want," kaswal kong sabi. "Huh? Eh, 'di ba ayaw mong gawin ang gusto nila? Wait! Mukhang may binabalak kang hindi maganda, ah?" hinuha ni Ton. Napailing ako. "I want them to feel disappointed when I get married and suddenly separated with my soon to be wife," da

"I LOVE you, Miles at gagawin ko ang lahat para mahalin mo ulit ako," ani Roven na ramdam doon ang senseridad at determinasyon. "What are you doing, Roven?"  Nagulat na lang ako ng marinig ko ang boses ni Zandy at ang paghawak niya sa braso ko, kasunod ang paghila sa akin. Inilagay niya ako sa likod niya. Napatingin ako kay Zandy, ano'ng ginagawa niya rito? May kakaibang naramdaman ang puso ko kasunod ang pagtibok niyon. Nakita kong napangisi si Roven sa ginawa ni Zandy at sa pagdating nito. "You're acting like a real husband, huh?" anito na hindi natuwa sa ginawa ni Zandy. "Zandy, come on, huwag kang umakto na parang asawa dahil unang-una, alam mong hindi mo mahal si Miles. Kinasal lang naman kayo because of you and Miles parents, right? Kaya please, huwag mo ng panghimasukan ang buhay ni Miles na para bang hindi ka parte ng masakit niyang nakaraan," litanya ni Roven na halata ang inis doon. Na

HINDI ko alam kung ano'ng dapat kong isipin matapos kong marinig ang mga sinabi ni Roven sa akin. Kung sana noon, sinabi na niya sa akin ang bagay na iyon, hindi sana kami humantong sa ganito. Kaya ko naman siyang intindihin, eh, kaya kong mag-adjust sa relasyon namin kung 'yon ang kailangan kong gawin. Hindi 'yong sasaktan niya ako sa pamamagitan ni Zandy. Hindi pa rin valid ang dahilang iyon para patawarin ko siya. Pasado alas-dose na ng gabi at hindi ko magawang ipikit ang mga mata ko. Nagpasiya akong lumabas ng silid at tumungo sa terrace. Nakasuot lang ako ng pajama at sandong pantulog dahil mainit kanina sa silid ko.  Matapos kong iwan si Roven at Zandy kanina, dumeretso ako sa bahay nila Mama at Papa para ilabas ang lahat ng sakit at galit ko sa mga nalaman ko. Hinayaan nila akong umiyak at ilabas ang lahat ng hinanakit at sakit sa puso ko habang yakap ni Mama. Kahit pa paano'y nararamdaman kong may masasandalan ako sa kabila ng