บททั้งหมดของ Her Unexpected Marriage: บทที่ 81 - บทที่ 90

Tumango si Zandy at ngumiti. "Yeah," pakli niya. Humarap siya sa mga kasama ko. "Nice to see you again, guys! Hiramin ko muna si Miles sa inyo," paalam pa niya, saka hinawakan ang braso ko na ikinagulat ko. Parang may enerhiyang gumapang sa katawan ko dahil doon. May init akong naramdaman na lalong nagpapula sa pisngi ko. Mabuti na lang at gabi ngayon. Lalong lumapad ang mga ngiti nila habang kinikilig na nakatingin sa amin. "Ok lang Zandy, 'no ka ba! She's your wife and you own her," ani Andrea. "Sige, ingat kayo. Ninang ako, huh?" pagbibiro naman ni Melissa. Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Melissa. "B-baliw!" sabi ko na lang na nahihiya. Narinig ko rin ang mahinang tawa ni Zandy na ang sarap sa pangdinig. "Sure, Melissa. I'll announce if we make it," pagbibiro naman ni Zandy. Sa gulat ko, nakurot ko siya sa tagiliran kaya agad siyang napaigtad habang r

KINAUMAGAHAN, madilim pa lang nang magising na ako sa hindi ko alam na dahilan o baka dahil sa excitement na nararamdaman ko dahil ngayong araw kami aalis ni Zandy patungo ng Quezon Province para magbakasyon doon ng dalawang araw na inihanda sa amin ng pamilya niya. Ayon sa mga ito, ito raw ang honeymoon namin dahil hindi namin iyon nagawa nang ikasal kami ni Zandy. Ang bilis ng oras at hindi ko namalayang ilang buwan na pala kaming kasal ni Zandy at hindi ko inaasahang dadating kami sa ganitong punto ng pagsasama namin. Malayo ito sa inaasahan kong mangyayari. Nakangiti akong uminat dahil sa kakaibang sayang nararamdaman ko. Madilim pa sa labas pero gising na gising na ang sistema ko. Saglit akong umupo sa kama habang nakatingin lang sa bintana. Biglang bumalik sa akin ang nangyari no'ng isang araw sa restaurant ni Zandy. Matapos ang pangyayaring iyon, halos hindi na ako makatingin sa kaniya. Naiilang ako kapag kasama ko siya. Tinatanong ko

NARAMDAMAN ko ang paghinto ng sasakyan nang imulat ko ang aking mga mata. Pupungos-pungos pa akong luminga sa paligid at bahagya akong napapikit dahil sa matinding sikat ng araw sa paligid. Naramdaman ko rin ang sariwang simoy ng hangin at nakita ko 'di kalayuan ang alon na humahampas sa dalampasigan. Nandito na ba kami?Mayamaya pa'y bumukas ang pinto ng sasakyan at nakita ko si Zandy sa labas. "We're here, Miles, come on let's go," aniya habang bahagyang nakakunot ang noo na marahil dahil sa sikat ng araw."Ok," sabi ko at bumaba ng sasakyan. Tiningnan ko pa ang wristwatch na suot ko at napagtantong pasado ala-una na pala ng hapon. Ilang oras din pala ang byahe namin papunta rito at hindi ko iyon namalayan dahil sa nakatulog ako sa byahe.Tumambad agad sa akin ang maaliwas na paligid. Lumilipad pa ang mahaba kong buhok dahil sa malakas na hangin na umiihip doon. Napakaganda ng berdeng kalangitan at ang mga ulap doon na may iba't ibang hugis. Nakaka-relax sa pakiramdam. Nakita ko rin

HINDI KO alam ang ire-react ko sa bawat kakaibang pagtrato sa akin ni Zandy. Mas naging sweet siya sa akin habang ako'y pilit nag-a-adjust sa pagbabagong nagaganap sa pakikitungo niya sa akin. Hindi ako sanay pero aminin ko man o hindi, masaya ako at gusto ko ang ginagawa niya sa akin."Have a sit, Miles," ani Zandy matapos niyang hawakan ang upuan para ihanda iyon sa pag-upo ko.Ngumiti ako sa kaniya at tahimik na umupo sa upuan. Pasado alas-syete na ng gabi at lumabas kami ni Zandy sa villa para kumain ng gabihan sa isa sa mga kainan sa loob ng resort.Nakasuot lang ako ng white t-shirt at short kaya naman ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa katawan ko na nagbibigay sa akin ng kakaibang pakiramdam at relaxation. Iba talaga ang ambiance sa probinsya kaysa sa Manila na nakasanayan ko.Nakahain na sa hapag ang mga pagkaing inihanda ng resort para sa amin at base sa presentation ng mga iyon, mukhang masasarap. Nakaramdam tuloy ako ng gutom dahil naamoy ko rin ang mg

NAPAKAPIT ako nang mahigpit sa damit ni Zandy dahil sa bilis ng pagpapatakbo niya. Hindi ko magawang yakapin siya dahil naiilang ako. Napapikit na rin ako dahil sa malakas na hangin at sa kaba ko."C-can you please slower?" nauutal kong sigaw na halos hindi ko na marinig ang boses ko dahil sa malakas na hangin at hindi ko rin alam kung naririnig ba iyon ni Zandy.Mayamaya'y naramdaman ko ang palad niyang humawak sa braso ko at inilagay iyon sa baywang niya, ganoon din sa kabilang kamay ko. Dahil sa takot at kaba ko napahigpit ang pagkakahawak ko sa kaniya.Wala rin akong ideya kung saan niya ako dadalhin. Kanina pang tumatakbo ang motorcycle pero hanggang ngayon hindi pa rin iyon humihinto. Hindi sa akin pamilyar ang lugar kaya hindi ko alam kung nasaan na ba kami.Kapagkuwa'y, bumagal ang takbo ng sasakyan. Utay-utay nabawasan ang kaba ko. Nakahinga ako ng maluwang nang sa wakas huminto ang motorcycle sa isang malaking restaurant.Hindi katulad sa Manila, walang matataas na building