HINDI KO na hinintay pa si Sir Troy nang makalabas ako ng silid na iyon kung saan kasama ko si Roven. Lumabas ako ng gusali at sumakay sa Taxi patungo sa lugar kung saan kailangan kong mailabas ang nararamdaman kong sakit ng nakaraan. Hindi ko pa rin magawang alisin ang sakit kahit gusto kong piliting kalimutan iyon. Bakit kailangan pa niyang bumalik para guluhin muli ang puso at isip ko? Bakit kung kailan utay-utay ko nang natatanggap ang nakaraan saka siya babalik sa buhay ko para ipaalala ulit iyon. Bumaba ako sa isang Bar malapit sa kompanyang pinagtatrabahuhan ko. Tiningnan ko ang wristwatch na suot ko at napagtantong pasado alas-diyes na pala ng gabi at wala akong pakialam sa oras, basta ang alam ko kailangan kong uminom para kahit pa paano makalimutan ko ang sakit at malibang ang sarili ko. Pumasok ako sa maingay na silid. Nanunuot sa tainga ko ang malakas na tugtog na nagiging dahilan para mapapikit ako. Kita ko

HINDI AKO mapakali habang nakahiga sa kama ko. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang naging pag-uusap namin ni Roven at ang kakaibang inaakto sa akin ni Zandy. Naguguluhan ako sa kaniya habang gumugulo rin sa isip ko si Roven. Hanggang ngayon, iniisip ko pa rin ang sinabi ni Roven na hindi siya bakla o bi o kung anumang tawag doon. Hindi ko rin maiwasang isipin ang sinabi niyang hindi totoo ang nakita ko no'ng araw na iyon. Bumalik din sa isip ko ang sinabi ni Zandy sa akin noon na mali ako sa nakita ko at namis-interpret ko lang iyon. Kung ganoon, ano pa lang ibig sabihin ng eksenang nakita ko no'ng araw na iyon? Naguguluhan ako at hindi ko alam kung sinong paniniwalaan ko. Ang nakita ko ba o si Zandy at Roven? Bumuntong-hininga ako. Pumikit ako at pinilig ang ulo ko para alisin sa isip ko ang lahat ng isipin na iyon. Pakiramdam ko mababaliw na ako. Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman sa nangyayari. Mas lalong nagiging komplikado sa akin a

HABANG abala ako sa pagtipa sa monitor ko, bahagya akong nagulat nang lumapit sa akin si Melissa at Andrea. Napakunot ang noo ko. "Hindi ba kayo busy?" tanong ko dahil para bang wala silang ginagawa at may oras pang makipagkwentuhan sa akin. "Alam mo bang nag-effort si Zandy na sunduin ka sa bar nang nagdaang gabi?" agad na sabi ni Melissa. "Nagtataka lang ako kung bakit parang sobrang concern niya sa 'yo that time," mahinang aniya. Kumunot ang noo ko. So, si Zandy pala ang nag-uwi sa akin nang nagdaang gabi. Hindi ko alam pero may kung anong lumitaw sa loob ko dahil sa narinig ko. "May nararamdaman akong kakaiba kay Zandy ng gabing iyon. Sobrang nag-aalala siya sa iyo na para bang tunay na asawa," segunda naman ni Andrea. Nagkunyari akong hindi apektado sa sinasabi nila. Humarap muli ako sa monitor at nagsimulang magtipa. "Ano ba kayo, he was just concerned kasi nga magkasama ka

HINDI KO alam pero bigla ko na namang naramdaman ang guilt sa akin dahil sa sinabi ko kay Zandy no'ng nakaraang araw. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang konsensiya at ang tila pagkadismaya sa mukha niya nang araw na iyon. Naramdaman ko rin na para bang iniiwasan niya ako. Ni hindi niya ako tinitingnan o kinakausap man lang. Pakiramdam ko rin, ako na ngayon ang may kasalanan sa kaniya na dapat kong ihingi ng sorry kahit pilit kong iniisip na siya ang may kasalanan sa akin. Gumugulo rin sa isip ko si Beverly. Gusto kong tanungin si Zandy tungkol rito pero pakiramdam ko, wala ako sa lugar para magtanong. Mula sa pinto ng silid ko, nakita ko si Zandy sa terrace habang nakaharap sa laptop niya habang nagkakape. Ilang araw na siyang abala sa kung anuman ang ginagawa niya. Napanguso ako. May bumubulong sa akin na lapitan ko siya pero pinipigilan ko ang sarili ko. Suminghap ako at nagpasiyang bumaba na lang. Dahil maaaga pa at w

KINAUMAGAHAN, nagulat na lang kami ni Zandy nang magkasunod na dumating sa bahay ang mga magulang naming dalawa. Naunang dumating si Tito Andrew at Tita Mandy at ilang minuto pa, dumating naman si Mama at Papa. "How are you, hija?" magiliw na tanong ni Tita Mandy sa akin habang magkatabi kami ni Zandy sa mahabang sofa. Nasa isahang sofa naman si Mama at Papa at sa isang dalawang sofa ang mag-asawang Tita Mandy at Tito Andrew na kapwa katapat namin. Ngumiti ako. "I'm fine, Ti—'Ma," nahihiya kong sagot dahil muntik ko na naman siyang tawging Tita. Hindi ko rin alam kung ano'ng pang sasabihin ko. Bigla akong na-tense at kinabahan. Nakangiti lang si Tita Mandy at Mama, samantalang seryoso lang ang dalawang lalaki sa mga tabi nila. "I'm glad to hear that, hija. I'm sorry, ngayon lang ulit kami nakabisita, masyado lang kaming busy sa negosyo at sa iba't ibang a business meeting," paliwanag ni Tita Mandy. "Ikaw, Zandy kumusta ka na? How's your back? Maayos na ba ang pakiramdam mo?" ani n