HANGGANG sa makauwi ako ng bahay hindi pa rin maalis sa isip ko ang nangyari sa amin ni Roven kanina na naging dahila nang panghihina ng katawan ko. Nawalan ako ng ganang magtrabaho sa buong araw. Gusto ko na lang humiga at matulog. Napapagod na ang katawan ko maging ang puso ko sa sakit na paulit-ulit bumabalik sa akin.   Tahimik akong pumasok sa loob ng bahay. Dire-diretso lang ako paakyat sa hagdan. Gustong-gusto ko nang humiga at ipahinga ang katawan ko. Ang sarili ko. Ang gulo na ng isip ko. Hindi ko alam kung ano'ng dapat kong maramdaman para kay Roven at sa pagbabalik niya. Pero alam kong may lugar pa rin ito sa puso ko na kahit ano'ng pilit kong alisin, hindi ko magawa-gawa.   "Nandiyan ka na pala, Miles. Have you eat dinner?"   Napalingon ako kay Zandy na saktong kalalabas ng silid niya. Saglit akong napatingin sa kaniya. Naalala ko bigla ang kalagayan niya na dahil sa akin. Saglit akong pumikit. Naiinis ako kas

"SINO naman kaya ang anonymous person na iyon?" usisa ni Andrea habang palabas kami ng gusali. Nagtataka rin siya at nagtatanong kung sino ang personality na iyon na kailangan kong interview-hin at ayaw magpakilala sa akin. Ano bang tingin niyon sa akin, manghuhula?   Umiling ako. "I don't have an idea who he is. Nakakapagtaka lang na bakit ayaw niyang sabihin ang pangalan niya?" tanong ko.   Kumibit-balikat naman si Andrea. Naiwan sa opisina si Chad at Andrea dahil naghahabol ang mga ito ng deadline dahil sa tambak nilang trabaho habang kami ni Andrea, makakatulog na ng maayos dahil sa wakas tapos na kami ng aming mga articles at kailangan naman naming paghandaan ang susunod na trabaho. Naiwan pa nga naming nagtatalo ang dalawang iyon.   Naramdaman ko ang malamig na hangin na yumakap sa akin nang tuluyan kaming makalabas ng gusali. "Maybe he's ugly or he's a ghost CEO?" hula ni Andrea. "Kung my ghost writer, may ghost C

Nakita ko ang bahagyang pagyuko ni Zandy na pinipigilang hindi ngumiti. Nag-angat siya ng tingin sa akin. Nagtama ang mga mata namin. Kita ko ang simpleng ngiti sa mga labi niya na ang sarap sa mga mata ko. Hindi ko alam pero 'yong ngiti niya para bang hinahalina akong titigan iyon. "Yes, Tito inaalagan naman po ako ni Miles. Don't worry, kaya ko naman pong kainin ang luto ng anak ninyo. She's trying and I really appreciate it," kaswal na sagot ni Zandy. "Well, that's good to hear that she's taking care of you. By the way, I heard about the accident. Thank you, Zandy, for saving my daughter. Kumusta ka na?" baling ni Papa kay Zandy. Naalala ko na naman ang nangyaring aksidente at ang ginawa ni Zandy. Sa tuwing naalala ko iyon hindi ko maiwasang humanga sa kaniya. May kung ano sa puso ko na natutuwa at hindi ko maipaliwanag. Ngumiti si Zandy at saglit akong binalingan. "She's my wife, Tito and I'm her

"YOU have a huge bed, can I also sleep here?" sabi niya. Lumapit pa siya sa kama at umupo sa gilid niyon habang hinihimas iyon. Kumunot ang noo ko at bahagyang nanlaki ang aking mga mata. "Are you crazy, Zandy? No! Hindi pwede, matulog ka diyan sa baba, sa labas, sa sofa, sa CR o kung saan mo gusto pero hindi sa kama ko." Dahil sa gulat ko sa sinabi niya, napabilis ang pagbuka ng bibig ko. Nag-angat siya ng tingin sa akin, seryoso ang mukha. "Bakit hindi, you're my wife and I'm your husband, bakit hindi ako pwede matulog na katabi mo?" Hindi agad ako nakaimik sa sinabi ni Zandy. Ano'ng pinagsasabi niya? Nababaliw na ba siya? "You're crazy, Zandy!" naiiling kong sabi. "Ako, baliw? No, I'm not. I just want to remind you that I'm your husband, we're married and married couple supposed to be sleeping together, right?" patuloy niya na seryoso pa rin ang mukha na para bang seryoso rin siya sa sinasabi.

DAHIL nitong mga nakaraang araw, palaging ginugulo ni Zandy ang isip ko, nakalimutan ko ang meeting namin ni Sir Troy with that anonymous person na kailangan kong interview-hin. Until now wala pa rin akong ideya kung sino ang lalaking iyon at kung makilala ko man siya, hindi ko alam kung paano ko siya Kakausapin. Ni hindi ako nakapag-background check sa taong iyon para magkaroon ng ideya kung ano'ng klaseng tao siya. Kaninang umaga nga, naka-receive ako ng message mula kay Sir Troy para ipaalala sa akin ang meeting na iyon with that person. Susunduin niya raw ako sa bahay, bandang alas-sais ng gabi. Nagulat pa ako dahil nakalimutan ko iyon. Isa pa, dapat pahinga ko pa ngayon dahil linggo pa lang kaya dapat may additional ang sahod ko. Kaninang tanghali naman, umalis si Zandy at malamang makikipagkita na naman siya kay Ton. Palagi na lang siyang nakikipagkita sa lalaking iyon at kapag nandito naman sa bahay, malimit siya sa silid o kaya naman