"NILOKO ka na naman, niloko ka na naman," paulit-ulit na wika niya habang nakatitig sa mga larawang nasa dingding. Ang lakas-lakas ng pintig ng kanyang puso. Matindi kasi ang galit na kanyang nararamdaman kaya naman parang gusto niyang manakit. Umasa siyang may makakasama na siya sa buhay pero hindi nangyari ang inaasam niya dahil ang taong natutunan niyang mahalin ay nagpakasal na sa iba. Sunud-sunod na mura tuloy ang kanyang pinawalan. Hindi maaaring lagi na lamang siyang nasasaktan at nahihirapan. Ang kailangan ay mayroon ding magdusa sa paghihirap niya. Naningkit tuloy ang kanyang mga mata sa pagkakatitig niya sa bagong dikit na larawan. Sumpa niya, may parurusahan dahil gusto niya itong patawan ng kamatayan.  

MAHAL ni Yael si Jornaliza kaya gusto sana niya itong bigyan ng pagkakataon na makapagpaliwanag. Gusto niyang sabihin nito sa kanya ng harap-harapan na hindi naman nito talaga pinakasalan si Luigi Chances. Ngunit, ilang araw na siyang nagpapabalik-balik sa bahay nito ay hindi pa rin niya ito nakikita. Ayaw naman niyang maipagtabuyan pa kaya hindi na siya nagdu-doorbell sa bahay nito dahil baka maipagtabuyan na naman siya ng ama nito. Marahas na buntunghininga tuloy ang pinawalan niya pagkaraan. Hindi niya kasi naiwasan ang makaramdam ng inis dahil sa mistulan siyang asong ipinagtabuyan ni Matthew Smith nu’ng huli siyang magpunta roon. Kasal na raw si Jornaliza kaya hindi na siya dapat na magpunta roon. Nang una ay gusto pa niyang isipin na malaking kalokohan lang ang sinabi ng matandang lalaki pero nasa mukha nito ang kaseryohan kaya naisip nga niyang maaaring totoo ang sinabi nito. Gayunman, hindi pa rin sapat na dahilan iyon para maniwala siya agad.

NAHUBAD man ni Luigi ang lahat ng saplot niya, masasabi niyang hindi naman siya nakaramdam ng hiya. Maputi at makinis siya, walang anumang peklat na itinatago. Kaya, proud na proud pa niyang ipinagmalaki ang kanyang kahubaran. Hindi niya tuloy napigilan ang mapangiti nang mapansin niyang nakatutok ang tingin nito ngayon sa kanyang dibdib. Mistulan pa nga itong na-starstruck sa kanyang dibdib. Para tuloy gusto niyang humagikgik sa kaisipang mistulan itong nakakita ng artista. "Titig lang ba ang gagawin mo?" Tanong niya. Shucks, bakit parang paos na paos siya ng mga sa sandaling iyon? Para kasing bigla siyang nanabik sa mga susunod na ma gyayari. Siyempre, hindi na niya gugustuhin pang mapurnada ang dapat na mamagitan sa kanila. Nang salubungin ni Luigi ang kanyang mga mata, hindi niya napigilan ang mapalunok ng kung ilang ulit. Para kasing nag-iba ang mga mata nito ng mga sandaling iyon. Para kasing nagkaroon ng bolang apoy ang mga mata nito ng

MISS you so much, my Luigi. Oh, sana ay nandito ka. Talagang iha-hug at iki-kiss kita. Malala ka na, Jornaliza! Naiiling sa sabi niya sa sarili habang nakatitig sa screen ng kanyang laptop. Sabi niya kasi kanina kay Luigi, magsusulat siya ng kanyang istorya kaya nagpaiwan siya. Ngunit, makaraan lang ang sampung minuto, parang gusto na niyang sundan si Luigi sa L's.Marahas na buntunghininga lamang ang kanyang pinawalan. May isa kasing dahilan kaya kahit  niya gusto  niyang makita at makasama si Luigi, si Yael. Hindi man siya sigurado kung alam na nito ang pagpapakasal niya kay Luigi pero hindi pa rin siya handang makausap ito. Hanggang ngayon kasi ay nakukonsensiya pa rin siya sa nagawa niya. Parang pinaasa niya ito sa wala. Ang gusto kasi sana niya talaga ay kilalanin pa ito pero habang nakikilala niya ay parang nag-aalangan siyang

ANG lamig na nararamdaman ni Jornaliza habang bumubuhos sa katawan niya ang malamig na tubig ay nabalewala dahil sa maiinit na halik na ibinibigay ni Luigi. Dahil doon, para siyang sinisilaban. Pakiramdam niya, ang bumubuhos sa kanya ngayon ay kumukulong tubig. Hindi niya rin maiwasan ang mapaungol sa bawat haplos nito. Mga haplos na parang nagdadala sa kanya sa ibang dako ng mundo. Para kasing sabay niyang nararamdaman ang hirap at sarap. Siyempre, hindi lang naman siya ang dapat na makaramdam. Nais di niyang masiyahan si Luigi kaya maya-maya ay lumuhod siya sa harapan nito. "What are you doing?" Tanong nito. Ang mga mata ni Luigi ngayon ay punung-puno ng pagnanasa. Hindi kasi niya mapigilang tingnan ito. Pakiramdam niya tuloy ay isa siyang duwende na nakatingin sa higante. Gayunman, naisip niyang kahit na gaano pa kalakas ang isang tao ay alam niyang mayroon din itong kahinaan. Bahagya siyang ngumiti dito. Alam niyang gets nito a