SAGLIT NA PINUTOL ni BK ang halík sa pagitan nila. Kakapasok lang nila noon sa banyo.  Mabilis na hinubaran siya ng asawa pagkababa sa kan’ya. Wala itong itinira ni isa man, maging sa sarili nito. Hinapit siya nito at siniil ng halík kapagkuwan. Iginiya din siya nito papalapit sa dutsang nakabukas na.  Napaungol siya sa loob ng bibig nito nang bahagyang panggigilang ng asawa ang kaliwang bahagi ng dibdíb niya, bago lumipat sa kanan. Saglit na tumigil ito sa paghalík sa kan’ya. Lumayo sila sa dutsa. Hinigit nito ang liquid body soap na gamit niya at kumuha ito doon. Sinabon nito ang buong katawan niya kapagkuwan. Napapaungol siya kapag tinatagalan nito sa maselang bah

NANGINGINIG NA INABOT ni Daphne ang tubig at gamot na nasa mesa niya. Nakisuyo lang siya kanina sa may-ari ng dorm na ibili siya ng gamot. Pangalawang araw na na niya ito. Sabi pa naman niya sa sariling isang araw lang siyang magpapahinga. Nagtataka na nga ang may-ari dahil himala raw hindi siya umalis. Nang sabihin niyang masama ang pakiramdam niya, naintindihan na nito kung bakit. Napailing na tumingin siya sa screen ng laptop, may nag-pop-up na icon, may tumatawag. Pangalan iyon ng kaibigan. Hindi niya sinasagot dahil baka mahalata nitong may sakit siya. Honest pa naman ito pagdating sa ina niya. Nagpadala lang siya ng picture na kuha nitong mga nakaraan. Sinabi na lang niyang nasa biyahe siya, kaya hindi niya masagot. Tumingin siya sa orasan niya, alas nuebe na ng umaga sa Bergen at, alas tres pa lang ng hapon ngayon sa Pilipinas

WALA SIYANG SINAGOT ni isa mang tawag mula kina BK at Amelie. Wala siya sa mood makipag-usap. Gusto niyang magpahinga. No choice din siya kanina, hinatid siya ni Max hanggang dorm niya.   Mahigit apat na oras pa siyang natulog, at paggising niya, medyo gumaan na ang pakiramdam niya. Bago siya natulog kanina, inayos niya ang laptop at telepono. Binura na niya lahat ng nakasave na mga datus ng kaniyang ama. Kahit ang file na iniwan sa kan’ya ay pinunit niya rin. Mabigat sa loob, pero kakayanin niya. Lumaki naman siyang walang ama, kaya tatanda rin siguro siyang walang ama. Masakit man pero tatanggapin na lang niya. Kailangan niyang ipagpatuloy ang buhay.   Uminom siya ng gamot matapos siyang kumain ng dinner. Bibili sana siya kanina sa labas nang iakyat ni Margaret ang pagkain niya. Iniwan daw ni Max, kinompirma naman niya sa binata, i

"YOU'RE HERE..." anas ni BK sabay haplos ng mukha niya. Ngumiti ito din ito kapagkuwan. Hindi niya maiwasang mapaingos nang bigla na lang itong pumikit. Nakangiti pa rin ito.  Ano 'yon, biglang nagising lang? Dahan-dahan niyang tinanggal ang kamay nitong yumakap sa kan'ya. Mukhang matutulog ulit ito. Akmang tatayo siya nang bigla naman siya nitong hinila pahiga saka niyakap ng mahigpit. "'W-wag mo akong iwan," ani ni BK na nakapikit. "Kukuha lang ako ng bimpo at pupunasan kita. Hindi naman ako aalis, e." "Hmmn," sagot nitong nakapikit

“BILIS!” TININGNAN NIYA ang asawa ng masama matapos nitong sabihin iyon.   “Paano ako bibilis kung may kirot pa rin? Aber nga, Mr. Hernandez?” Natawa ng malakas ang asawa niya matapos niyang sabihin iyon.   “Mawawala ‘yan kapag umisa pa ako,” bulong nito sa kan’ya.   Kinurot niya ito sa tagiliran at tiningnan ng masama.   “Ano ka sinusuwerte?,” aniya at tinalikuran ito.   Sumakay na siya sa cable car. Actually, aalog-alog sila dalawa nito. Parang ni-renta ng asawa dahil kung ilan ang sakay niyo, ‘yon din ang ticket na kinuha nito paakyat ng Mt. Ulriken. One way ticket lang ang kinuha nito, kasi balak  nilang lakarin pababa. Mas pabor sa kan’ya ang paba