NAPABALIKWAS SI DAPHNE ng bangon nang marinig ang boses ni Max. Nasa pintuan ito. Kalahati ng katawan lang nito ang nakalitaw. "Maligo ka na. Darating na ang mag-aayos sa 'yo. Bilisan mo dahil mahalaga ang oras kay Fredrik at sa mga tao dito." Nakatanga lang siya dito kaya nainis si Max. "Oh, c'mon, Daph! Paano tayo matatapos kung hindi ka sumusunod!" Napalunok siya sa biglang pagtaas ng boses nito. "Maliligo naman ako, maghintay ka lang," aniya at tumayo. Naghila siya ng towel sa kabinet. Kompleto naman ang gamit doon. "Ano? Manonood ka?" aniya nang lingunin niya. Mabilis namang tumalima si Max na umalis sa pintuan at isinara iyon. Napasandal siya sa pader. Maliligo naman talaga siya. Nasa kasarapan lang siya ng pag-iisip kaya hindi siya nakasagot agad dito. May plano naman ng nabubuo sa isipan niya. Kailangan niyang magpakabait sa mga taong nandito, lalo na kay Frederik na 'yon. Mabilis na iginiya niya ang sarili sa banyo at naligo. Malamig kasi, kaya talagang binilisan niya. S

BIGLANG INIT NG ulo ni Daphne nang makita ang lalaking iyon. Nagmadaling lumabas siya ng silid, hindi para salubungin ang ama, kung hindi ang kasama nito. May lakas pa talaga ng loob itong pumasok sa teritoryo nila!‘Wag sabihin ng ama na nagpapaniwala ito kay Max? Paano kung padala ito ng Edvard na ‘yon? Wala naman siyang habol sa kompanya, ang kan’ya lang ayaw niyang mawala ito sa ama. Matagal na panahon nitong prinotektahan ang kompanya tapos mapupunta lang sa Edvard na ‘yon?“Anong ginagawa mo dito?!” malakas na pagkakasabi niya na ikinatingin ng ama sa kan’ya, maging ng mga tauhan nito.Kay Max niya ipinako ang tingin habang naglalakad papalapit dito.Nanggalaiti siya nang ngitian siya nito ng matamis, na para bang walang problema, na para bang walang nangyari.“Walanghiya ka! Matapos mo akong kidnapin tapos nandito ka!”Hindi ito pumalag nang bayuhin niya sa dibdib. Nakatunghay lang din ang ama niya. Hindi rin lumalaban o pigilan siya ni Max. At nang mapagod, tumigil din siya.

“BABY! SAAN KA pupunta?” Hinabol siya ng asawa.“Bitawan mo nga ako, BK! Kailangan malaman ito ni Papa! Pinagkatiwalaan namin si Max pero ganito ang isusukli niya? Tinanggap siya ng buo ni Mama nang pumunta siya sa bahay. Pero bakit ganito ang isiniukli niya? Bakit?” Bigla siyang nanghina matapos sabihin iyon. Buti na lang nasalo siya ng asawa. Kaagad na lumingkis ang mga kamay nito sa beywang niya.“Ssshhh… Hindi ko rin alam, baby.” Hinagod pa nito ang likod niya. Bumitaw din ang asawa sa kan’ya at hinarap siya ng maayos. “Pero kailangan nating mag-isip ng maayos. ‘Wag tayong padalos-dalos. Nakakulong lang ang Uncle mo at si Frederik, pero alam kong marami pang mata ang mga ‘yon. Hindi rin tayo sigurado kung si Max nga talaga ‘yon. Kung siya man, kailangan din nating malaman kung bakit niya ginawa iyon sa inyo. Pero kami na ang bahala. Ako na rin ang kakausap sa Papa mo nang hindi nalalaman ni Max. Magpahinga ka na muna. I-a-update na lang kita sa lahat. Pangako.” Hinagod nito kapagk

HINDI MAIWASANG LINGUNIN ni Daphne ang asawa at ang ina kasama ang dalagang doktor. Siya ang dapat na nasa lugar ng huli, pero heto hinayaan niya para sa kaligayahan ng ina. Pero bakit parang ayaw siyang makita ng ina? May ginawa ba siyang hindi nito nagustuhan? Litong-lito tuloy siya. Ano ba kasi talaga ang nangyari habang nasa Norway siya?Napakagat siya ng labi.Nilisan niya ang lugar na iyon at tinungo ang dalampasigan. Safe naman yatang maglakad-lakad dahil pribado ang lugar na ito. Naupo siya sa batuhan. Isinandal din niya ang likod sa bato. Matagal siyang nakatanaw sa dalampasigang binabayo ng alon. Tanging ‘yon lang ang naririnig niya ng mga sandaling iyon, medyo malayo na kasi siya sa mga cabin.Wala siyang iniisip kung hindi ang ina. Kung kailan okay na siya at nakabalik na, dumagdag naman ang isipin niya dito. Isa pa si Max. Akala niya, totoo na ang lahat na ipinakita nito, ‘yon pala, hindi. Pero ano nga ba ang motibo nito? Kung kayaman ng ama nila, sige magpapaubaya siy

PINALIS NI DAPHNE ang mga kamay ng asawa sa bewang niya nang makapasok sila sa loob. Naupo siya sa sofa at sinundan ng tingin ang asawa. Hindi nito alam kung paano magsalita. Kahit sa mga kilos nito, gano'n din, hindi mapakali. "Anong ginagawa niya rito?" "Baby," "Anong ginagawa ng doktorang 'yon dito?" "H-hindi ko alam, kasama niya si Kevin." Napakunot siya ng noo nang makita ang tatlong kopita sa mini-bar. "Hindi mo alam ang ginawa nila dito?" Nagkibit lang ang asawa ng balikat kaya nakaramdam siya ng inis. "Eh, anong tawag mo doon?" Nginuso niya ang kinaroroon ng mini-bar. Napalunok ito at alanganing ngumiti. "Si Kevin ang nagyaya kay Sandhya diyan, baby," depensa nito. Napailing siya dito. "Ang obvious mo, BK. Yeah, naiinis ako kapag may babaing lumalapit sa 'yo, kaya pakatandaan mo 'yan." Tumayo siya at tinungo ang silid nila. Hindi niya maramdaman ang pagsunod nito kaya nilingon niya ito. "Matutulog ka, o hindi?" Nataranta ito bigla. "I'm coming, baby. Off ko lang