Napakahigpit nang pagkahawak nila sa akin na para bang kay hirap gumalaw, subalit nasa isipan kong hindi gustong maulit ang karanasang ganoon. Ayokong ma-rape ulit. Kaya, sa halip na hayaan na lang silang kunin ang pagkababae ko, nag-isip ako ng paraan para makatakas sa mga kamay nila. My phone kept ringing in my pocket pero hindi ko maggawang kunin iyon dahil nakatali ang mga kamay ko ng panyo. I looked up at the sky, seeing na kumikislap ang mga bituin na para bang nakangiti sila sa akin. Then I closed my eyes and prayed. After that, nagkaroon ako ng sapat na lakas para sipain ang lalaking nasa paanan ko at nang naalarma na sila silang lahat, nakawala ako sa pagkahawak nila sa akin. Agad akong tumakbo papasok sa loob ng bahay at nagsisigaw sa pangalang Nathan. And yes, Nathan immediately approched to me nang nakasmile na tila walang kamalay-malay sa mga pangyayari. I slapped his face nang baliktaran habang lumuluha at hinihingal pa sa labis na pagod at sak

Naggising ako sa isang kuwartong punong-puno ng pagkain. Kahit saang sulok ay nakikita ko ang samut-saring baked and fried foods na paborito ko. Nandoon ang mga butter cakes na sa iba't-ibang designs, cookies, fried chickens, macaroons, at marami pang iba. Sa may bandang dulo malapit sa pinto ay may nakasabit na letters na nakahanay sa dalawang salita, ang 'HAPPY BIRTHDAY.' Napahaplos na lang ako sa aking tiyan nang naalalang kaarawan ko pala ang araw na iyon. Hindi ako mahilig magcelebrate special na okasyon sa sarili sa nagdaang taon sa kadahilanang may hindi kanais-nais na pangyayari sa past ko na tumugma sa araw kong iyon. At iyon ang insidenteng magkasabay na namatay ang mga magulang ko. Hindi man sila ang tunay kong kadugo, nadudurog pa rin ang puso sa tuwing naaalala ang araw nang kinuha sila sa akin. Kung kaya't, imbes na masiyahan ako sa mga bagay na naroroon in that room, ay kabaliktaran ang reaksyon ko. Binaklas ko lahat ng nakasabit na palamuti a

Hindi ko na siya pinigilan dahil inunahan na niya akong sinabihan na, "Don't stop me. It's for you." Namangha ako sa katapangan niyang gawin ang lahat para matulungan lang ako sa problema ko. Hindi ko akalaing totohanin na niyang pagiging isang husband mag-asawa namin na mananahan sa iisang kuwarto. Nakatulala pa rin ako habang abala siya sa paglilipat ng mga gamit. Sinubok kong magbuhat ng mga magagaan na mga bagay subalit nagsabi siyang, "Ako na ang gagawa niyan. Magpahinga ka na lang doon sa kuwarto natin. Alam kong pagod na pagod ka na." Sinunod ko siya at natulog sa master bedroom niya. Hindi ko na alam ang sumunod na pangyayari basta't ang alam ko lang ay pagkagising ko sa umaga, nakaarrange na ang lahat ng gamit ko.***Pagkapunta ko sa kusina ay kumain na ako kaagad dahil may naihain ng mga pagkain sa mesa. Malaki ang pinagbago ng asawa ko. Ang mga trabaho ko dati ay ginagawa na niya lahat. Naiisip ko na lang, concern ba siya s

Nagkunot ang mga noo ko sabay sigaw ng mga salitang, "Katulong, who?"Inutusan ako ni Andrew na iwan ko muna sila at mag-usap na lang daw kami pagkatapos ng limang minuto sa pabulong na pagsasalita. Nag-insist akong may importanteng sasabihin sa babae subalit 'nonsense' lang ang naging sagot niya. Kaya, wala akong laban kundi umalis kasama ang kaawa-awang paslit na hinahanap ang kaniyang inay.***Mahigit tatlumpong minuto na ang nakalipas, hindi pa rin dumarating si Andrew sa guest room na pinapasukan ko. Iyon kasi ang kasunduan namin noong iniwanan ko siya kasama ang ibang babaeng ka flirty niya. Ngtataka tuloy ako na parang naging babaero na yata ang asawa ko. Sa pagka-alala ko, kasundo niya ang Alice, na teenage sweetheart niya na tingin ko'y girlfriend na niya at nakipaglandian pa siya kay Antonette, na isang anak mayaman na close ng family niya. Ako na yata ang sobrang martir pagdating sa pag-ibig.Naawa ako sa batang nakakasama ko dahil sa sobrang pagod ay nak

Nadatnan ako ni Andrew sa kuwarto na nakatutok sa computer at abala sa pagsusulat ng nobela. Hindi pa ako naghapunan noon dahil mas pinagtuonan ko ang gawain ko kaysa sa gutom ko. May baon akong fruits sa mesa pero hindi pa rin iyon sapat para sa amin ni baby. Malimit na akong pinagbawalan ni Andrew na huwag magbabad sa gadget at baka naapektuhan pa ang Binubuntis ko. Kaya, nang nakita niyang pagkaabala ko sa pagsusulat, direstsahang inagaw niya ang laptop ko at inutusang pumaroon na sa kusina. May ibinili siyang pagkain sa akin para sa supper na labis ko namang ikinasisiya iyon.  Tuwing kumakain, naiinis akong makitang naparami ako nang subo. Ayoko sanang kumain nang marami subalit kinukulangan ang tiyan ko sa eksaktong diet ko. Kaya, kain lang nang kain ako kahit nakakabagot na. Ang totoo kasi, ilang buwan ko nang binalak ipalaglag ang dinadala ko. Sa unang buwan pa nga niya, hindi ko matanggap ang pagkabuo niya na wala sa plano. Kung hindi lang