JANINA MARIE"Maghiwalay na tayo!" sigaw ko kay Xavier. "No! Don't forget na mayroon tayong kasunduan. Whoever requested an annulment will pay the other party. Do you have enough money, Janina, to pay me?" Mula sa mabait na Xavier ay muli na namang tumapang ang mukha n'ya. Subalit hindi katulad dati, wala akong takot na nararamdaman. Hindi kayang burahin ng galit n'yang iyon ang katotohanan na nasa tabi ko lang pala ang taong nagsamantala sa kahinaan ko. "Wala iyan sa contract, Xavier!""Binasa mo ba talaga ang contract, Janina?" nakangising tanong niya sa akin.Nanlisik ang aking mga mata. Hindi ko matandaan ang section na iyon sa contract. Oo nga pala, tinamad akong basahin ang lahat ng laman ng kontrata dahil sa malalalim na terms na nakapaloob doon. Ngunit hindi ko na planong magpatalo pa."Ayaw mo ng divorce? Sige! Pagpasensyahan mo ang ugali ko! Labas!" Nauntog si Xavier sa pinto dahil sa ginawa kong pagtulak sa kaniya pero tiningnan niya lang ako ng masama. "Fix yourself. A

JANINA MARIE"Are you out of your mind?" Hinawakan ako ni Xavier sa braso. Hindi niya magawang lakasan ang kan'yang boses dahil baka marinig ni Lolo na nagtatalo kaming dalawa. "Huh! Ikaw pa talaga ang galit. Tsismosong baklang ito..." sabi ko sabay tulak sa kan'ya. "Sino ang nagbigay sa iyo ng karapatan para pangunahan ako sa mga desisyon ko pagdating sa aking anak? Sino ka ba?""Sino nga ba ako, Janina?" Lalong nanlisik ang mata ni Xavier. "Okay, sorry. Mali ang sinabi ko; pero ikaw na itong tsismoso, ikaw pa ang galit. Kakaiba ka!" "I am so disappointed with you. How could you keep important information to your son? He is longing for his father, Janina!" "Alam ko iyon," gusto ko sanang sabihin kay Xavier. Subalit kapag binigkas ko ba iyon ay maiintindihan n'ya ang nararamdaman kong takot? Napangisi ako sa sagot na lumitaw sa aking isip. Alam kong hindi n'ya mauunawaan ang damdamin ng isang ina. Selfish na kung selfish pero ayaw kong mawala si Jude. Habang tinitingnan ko si Xav

JANINA MARIEMaaga akong pumunta sa Montefona Mansion para makausap ko ang mga magulang ni Xavier. Hindi ko na kaya pang makisama sa kan'ya. Napakasakit na alam niya naman na matanda na si Lolo pero nagawa niya pa na i-text ito ng mga bagay na pwede niya naman sanang i-confirm muna sa akin. Naiintindihan ko na kung bakit siya hindi nagpakita sa burol ni Lolo. Marahil ay nakokonsensya siya sa ginawa niya or worst baka masaya pa siya dahil nasaktan niya ako ng sobra. Halos malaglag ang panga ng katulong na nagbukas sa akin ng malaking gate. Hinahanap niya si Xavier at ang sasakyan daw namin pero wala iyon dahil nag-commute lang ako."Nandiyan ba sina Mr. and Mrs. Montefona?" tanong ko. "Wala po, ma'am. Nasa bakasyon po sila sa Italy." Napasinghap ako sabay hawak sa bakal na gate. Tinanong ko ang katulong kung kailan ang balik ng mag-asawa at ang sagot niya ay isang buwan mamamalagi sa Italy ang mga ito. Nagtataka siya kung bakit hindi ko raw alam gayong galing doon si Xavier at napag

JANINA MARIE Habang panay ang hampas ko sa pader ng walis-tambo na hawak ko ay pinagmamasdan lang ako ni Althea. Nakikipaglaro lang siya kay Jude at parang hindi siya affected sa pag-e-emote ko. Ngunit nagpatuloy lang ako sa aking ginagawa dahil paraan ko iyon para mailabas ang galit ko kay Xavier. "Umayos ka nga, JM. Masisira na iyang walis na hawak mo," saway niya sa akin. "Galit ka po ba, mama?" pagkuwan ay tanong din ni Jude. "Bad po ba ako?" Ngumiti ako at inipit ko ang walis sa pagitan ng aking dalawang tuhod. "Hindi, anak. Sinusubukan ko lang kung gaano katibay ang pader," sagot ko. "Pwede ako rin po… Titingnan ko rin kung matibay ang pader." Tumakbo si Jude palapit sa akin at hinawakan ang walis. Nang makuha niya iyon ay inihampas niya rin sa pader. "Tingnan mo ang kalokohan mo. Pati anak mo ngayon, ginagaya na ang ginagawa mo," sita sa akin ni Althea. "Gusto mo bang lumabas para kahit paano ay ma-refresh ang isip mo?" "Ayaw ko, Althea. Nagtitipid ako." "JM, saway

JANINA MARIE"May ahas! May ahas!" sigaw ko habang tumatakbo sa pasilyo. Gusto ko kasing asarin si Xavier dahil sa nakita ko. Ang masungit na CEO ng Montefona ay tiyak uusok ang ilong dahil sa aking kapilyahan. Ngayon na alam ko na ang totoo kahit paano ay magaan na ang loob ko kaya nagagawa ko nang magbiro. Tawang-tawa ako sa aking kalokohan pero hindi ko inaasahan nang umakyat sa second floor ang chef at may dala siyang matalas na itak. "Ma'am, nasaan po ang ahas?" nagmamadaling tanong ng chef sa akin. "Ah… wala. Uhm…" utal-utal kong sabi. Uminit ang aking pisngi dahil sa pagkapahiya. "Ma'am, malaki po ba?" tanong ni Gemma. "Maliit lang. O-o-oo, maliit lang. Ay, hindi! Malaki! Sobrang laki. Lumabas na siya sa bintana ng silid na iyon," natataranta kong sagot. Itinuro ko ang aking silid. "Naku, naman. Kagagaling lang ni ma'am sa trauma na likha ng sunog tapos ito na naman," nag-aalala na sabi ni Gemma. "Palagyan n'yo po kaya ng screen ng bintana sa silid na iyan. May mga halam