Medyo matagal ang byahe. Hindi man lang ako pinagbihis ng disente ni Maximo. I look like an office girl samantalang siya, guwapong guwapo sa suot niyang suit. Halata talaga na sekretarya lang ako ngayon. Nakakainis.“Matagal pa ba?” tanong ko habang palinga-linga ako sa paligid. Napansin ko kasi na medyo pamilyar sa akin ang lugar. Para bang nakadaan na ako rito dati. Hindi ko lang maalala ng klaro sa isipan ko but malakas ang kutob ko.“Can’t you wait?”Napahawak ako sa tiyan kong kumukulo. “E, gutom na kasi ako ano? Saka, kakain lang naman kayo. Bakit kailangan sa pagkalayo-layo pa?” Reklamo ko pa.“Bakit ba napakareklamador mo?”Napapigil ako ng tawa. Aww, he’s saying the same thing as he said to me before. Gusto kong tumawa pero baka magbago na naman ang ekspresyon ng mukha niya. Mamaya imbes na makakain ako itapon ako nito palabas ng kotse e.“Bakit ba kasi dinala-dala mo pa ako dito, e.”“Gusto mong bumaba?” Pagbabanta niya.Nanlaki naman ang mga mata ko at agad akong kinabahan.

Kaiiyak ko ay nakatulog na lang ako sa sofa. Nakatalukbong ng puting kumot. Nung magising ako, akala ko umaga na pero nakarinig ako ng ingay mula sa labas ng kwarto. I took a glance on my watch. Alas sais pa lang pala ng gabi. Bakit pakiramdam ko napakahaba na ng tulog ko? Normal lang ba ‘yon?“Is Eloisa here?” Napabalikwas ako ng bangon nang marinig ko ang boses na ‘yon. Si Maximo! Anong ginagawa niya rito?!Narinig ko naman ang pagsagot ni Kai. “Sabi ko naman sa ‘yo, Mr. Walton. Wala siya rito. Hindi ba at nasa inyo siya? Bakit hindi mo alam? Anong ginawa mo sa kaibigan ko? Didn’t you take care of her?”Napasinghap ako. Hindi alam ni Kai na nandito ako sa loob ng bahay niya. Of course I have her spare key. Siguro ay nagpang-abot sila ni Maximo. Pero halos mataranta ako agad nang maalala ko si Maxinielle. Hindi ba siya kasama ni Kai? Bakit parang hindi ko naririnig ang boses niya?“J-Just let me in. S-Sige na. O-Or give this to her, a-at least.”Hindi ko alam kung anong ibig sabihin

PAGDATING sa mansiyon, inilabas ko na lang ang sama ng loob ko sa pagluluto. I cooked for myself and that ass*ole, Maximo. Ang lakas naman ng loob niya na ganon ganonin lang ako? Por que wala siyang alaala? Kahit labag sa loob ko na ipagluto siya ay wala akong magawa. This is one of the ways I could do para ilabas tong bigat sa dibdib na nararamdaman ko. I cooked adobo with pineapple. I like it sweet and a little bit sour kaya nilagyan ko ng pineapple. Gusto ko kasi na as much as possible, gawin ang best ko sa pagluluto just like what I always do for Maximo. Kahit na hindi na niya iyon ma-appreciate ngayon dahil sa Abigail na ‘yon. I scooped a teaspoon of sauce when the door slammed open. Nabitawan ko ang kutsarang hawak ko na pinansandok ko ng sabaw ng adobo. Natapon iyon lahat, e. napahawak ako sa dibdib ko dahil sa kaba. Napakunot noo ako nang dali daling nagtungo si Maximo sa kusina to see me. Galit na galit. “Eloisa, what did you do?!” Iyon agad ang bungad niya sa akin. Ako

“W-What I mean is, T-Tita M-Mommy.” Pagsisinungaling pa ni Maxine na agad na binawi ang mga sinabi niya. I saw Kai coaching her to say that kaya nakahinga na naman ako ng maluwag. “N-No, she’s K-Kai’s daughter.” nauutal kong sagot sabay kagat ng labi ko. “Oh, okay. I didn’t know you have a visitor this morning.” I gritted my teeth. “Hindi ba pwede? Kung hindi pwede, it’s okay. We can go out na lang and--” “No, it’s okay. Besides, this house is too quiet. I think it needs to have people inside too.” Pagbawi naman nito. Napataas ako ng kilay. He’s acting strange? Himala at maayos siyang kausap ngayon? Hindi siya naka-high pitch o kaya naman, nakasigaw. Hmmm, ano kayang nakain nito? Sana araw araw niyang kainin para hindi laging masungit. Tsk. Daig niya pa ang babaeng may dalaw e. “O-Okay,” naiilang na sagot ko. Hindi talaga ako makapaniwala as in! Pero sige, kung sana ganito siya palagi e walang problema. I hugged Maxine agad agad nang makalapit ako sa kanila. Na-miss ko talaga

DAHAN dahan kong minulat ang mga mata ko. My head hurts. Pagod na pagod ang buo kong katawan. Pakiramdam ko ay lumulutang pa rin hanggang ngayon. But where is everybody?“Mommy! Wake up, mom!”Ang mga boses na iyon ang nakapagpabangon sa akin. Boses ng anak ko, si Maxinielle.“Anak.” I uttered.After I almost drowned earlier, everything went blank. Hindi ko na alam pa kung ano ang sumunod na mga nangyari. All I knew is that I am already here. Inside my room.Pumasok si Kai bigla. She looks worried. “Eloisa, mabuti na lang gising ka na.” Mukhang aligaga ito.“K-Kai. Where’s grandma and Maximo?” tanong ko sa kanya.Ewan ko ba, sila agad ang pumasok sa isipan ko.“H-He’s been checked by the doctor. Matapos ka niyang iligtas kanina, he almost collapsed too. Sumakit bigla ang ulo niya at maging siya, hindi na iyon kinaya. He said he kept having random memories which he can’t clearly see in his head. Nahihirapan siyang mahinuha kung ano at kung sino iyong nasa memorya niya. All he know is