Napatayo ako dahil agad na nag-init ang ulo ko nang makita ko pa lang ang anino niya. Ni anino niya ay ayaw kong makita! Gusto kong manakit sa tuwing nakikita ko siya.“Why are you here?! sino ang nagsabing magpunta ka rito?!” singhal ko agad sa kanya.“Abigail, bakit ka nandito?” nagtatakang tanong ni Maximo as he hold my hand. I know what it means. Ayaw niya ng gulo, ayaw niya na may mangyaring hindi niya mako-control. H’wag lang ako i-trigger ng Abigail na ‘yan dahil kapag nagkataon, hinding hindi ko siya uurungan! Ipatitikim ko sa kanya ang galit ko na kinimkim ko ng apat na taon!“Bakit, Maximo? Bawal na ba akong magpunta rito? After all that happened? Baka nakakalimutan mong utang mo sa ‘kin ang pangalawa mong buhay!” Sumbat pa nito.I knew this day would come. “Kung ang kapalit lang ng pagtulong at pag-aalaga mo sa ‘kin ay ang panloloko mo, Abigail, quits na tayo. At wala na akong utang na loob sa isang sinungaling na tulad mo.” Nagtatagis ang bagang ni Maximo nang sabihin n

I am moving on. I can finally say that I am already moving on from what happened by that time I visited tha Walton’s mansion. I can’t say it is something traumatic because of Abigail who caused a scene. Naisip ko na hindi na dapat ako magpaapekto sa kahit na anong bagay now that Maximo finally remembers me. I have set my mind to treasure every second, hours, days, weeks, and years of my life with him. I don’t want to spend it to anybody else.Nasa site ako ngayon kung saan sinasagawa ang construction ng botique ko. Nakapamewang at nakatingin sa grupo ng construction company na ni-hire ko para gawin ang botique ko. Syempre, dahil hands on dapat ako sa mga ganito I should be here to see and take a look. Baka mamaya, hindi magawa ang gusto ko. I should have to carefully look into it.It’s the weekend. Napakabilis ng oras. Parang kailan lang nang magpunta ako kila Maximo para makausap ito. Hanggang ngayon ay dala dala ko pa rin ang kilig dahil sa pag-propose nito sa ‘kin using the same r

Napalunok ako ng laway. Ito na talaga ang hinihintay ko. I wonder what Maxine’s reaction will be once she finds out?Matuwa naman kaya siya kapag nalaman niya na ang daddy niya ay si Maximo? I am feeling a bit nervous. I hope everything goes well.“Sure. I will. H’wag kang mag-alala. Bukas na bukas rin ay nandyan na kami.” I assured him.“Wait. . . I will ask my men to pick you there. Don’t bother to drive on your own or commute, okay? Gusto ko sanang ako ang sumundo sa inyo, but I want to surpise that little girl kaya bukas na lang. I am excited to see her precious reaction.”Natawa ako. “Okay, okay. That will be great I guess. Sige na, ibaba ko na ang tawag--”“Wait, Eloisa.”“Why?” I asked him.“I love you,” he whispered on the line.“I-I think I can’t respond to that right now.” Naiilang kong sagot habang nakatingin kay Maxine. For sure nakikinig na naman ang batang yan e.“Bakit naman?” I can already imagine Maximo’s face na nakanguso dahil hindi napagbigyan.“Alam mong may littl

MAXIMO’S POVNAGMAMADALI akong umuwi para tumulong sa imbestigasyon ng kaso. As a lawyer, magagamit ko rito ang pinag-aralan ko. I know the police officers can do their job but I think, mas bibilis ang usad kapag nag-conduct rin ako ng sarili kong imbestigasyon. But before I go home, sumaglit muna ako sa bahay nina Abigail. I badly wants to hear from her. Gusto kong marinig ang panig niya kung may kinalaman ba talaga siya sa nangyari. At kapag nalaman ko lang, hindi ko alam kung anong magagawa ko.“Abigail!” sigaw ko agad kahit nasa labas pa lang ako ng gate nila. Pero nagtataka ako kung bakit bukas iyon.Isa pa sa ipinagtataka ko ay kung bakit nandito sa labas yung sasakyan ng mga body guards ni daddy. Is he here? Kunot noo kong tanong sa isipan.Nang pumasok ako ay hindi ko akalain na makikita ko si Daddy. He seems to be having a fight with Abigail. Hawak rin ng mga body guards si Abigail sa braso nito dahilan kaya hindi ito makawala.What on earth is happening?“Dad? Anong nangyaya

Inihiga ko siya sa isang vacant bed. Hawak niya pa rin yung flowers at hindi niya talaga iyon binibitawan. Natatawa nga ako habang pinagmamasdan siya na yakap yakap ang mga bulaklak. “Eloisa, pwede mo naman ipatong muna yan sa round table. Hindi mo naman kailangang itabi sa pagtulog, e.” Saway ko sa kanya. “No, I want to. Saka, sa ‘yo galing to. I treasure everything that you give me..” nagpapa-cute pa ito habang nakahiga na. Para siyang bata but how can I resist such cuteness? “Ang ganda mo.” Ngumiti ito ng pagkatamis tamis. “Gwapo mo rin, Sir. Pwde pa-kiss?” Pagbibiro niya pa. Akala niya siguro hindi ko gagawin ha? “Lumapit ka sa ‘kin at hahalikan kita. Kung gusto mo, sobra pa sa halik.” wika ko sa nang-aakit na tono. “Tsee! H’wag ka nga diyan. Hospital to okay? Hindi hotel. Saka akala ko ba ipagpapahinga mo ako? Bakit humihirit ka diyan?” Sinasabi ko na nga ba at magrereklamo siya agad. Kailan ba siya hindi nagreklamo? Sanay na rin ako kaya patawa-tawa na lang ako ngayon. An