“AAAAAAHHHHHH!” Halos mayanig ang buo kong sistema dahil sa pagkalakas lakas na sigaw na nakapagpagising sa ‘kin. Ang sarap sarap pa naman sana ng tulong ko habang nakadapa, tapos bigla bigla akong mawiwindang sa sigaw na ‘yon. Kinusot-kusot ko muna ang mga mata ko. “Kai, ano ba?” Saway ko sa kanya. Napakurap kurap pa ito na tila hindi makapaniwala sa nakikita niya. “Hindi. Hindi ikaw si Eloisa. Doppelganger ka lang niya! H’wag mo akong kausapin at lumayas ka sa bahay ko!” sigaw nito na mukhang hindi pa rin convinced na ako ang kaharap niya. Hindi ba kapani-paniwala? “Kai, h’wag ka ngang mag-isip nang kung anu ano dyan. Kaninang madaling araw ako umalis ng mansiyon dahil ayaw kong magpang-abot pa kami ni Maximo sa umaga.” Pagpapaliwanag ko naman. “E bakit kasi nakadapa kang matulog? You’re creeping me out! Halos humiwalay ang katawan ko sa kaluluwa ko nang makita kong may naninigas na tao dito sa labas e alam ko naman na kami lang ni Maxine ang andito.” Pagpapaliwanag naman ni

“Sir, ang sabi ng kaibigan wala na ho doon si Ms. Eloisa.”Pinatong ko sa table ang tasa ko nang marinig iyon. Wala naman siguro siyang ibang pupuntahan bukod doon sa kaibigan niya. Where did she go?“Really. . .wala ba siyang ibang nabanggit na pupuntahan?” Pag-uusisa ko.“Wala ho, e. Parang ayaw po magpahanap.”Napahimas ako sa panga ko. Saan naman siya magpupunta? At bakit siya umalis nang walang paalam? She is still my secretary. How dare she leave her work?Tinawagan ko agad si Kelvin. Sa palagay ko ay mas kilala niya si Eloisa more than I do.“Kelvin.” Malamig na wika ko sa kabilang linya.“O, bro. Napatawag ka? Aren’t you working out today?” tanong nito sa kabilang linya.“Nah, hindi na muna. Eloisa is missing. Can you help me find her?” I asked him.“Missing? Why the hell is she missing? Baka naman umalis lang?” sagot naman nito.Mas lalong umiinit ang ulo ko kapagka ganito. Pinahihirapan niya ba kaming lahat? Bakit bigla bigla na lang siyang naglalaho nang walang pasabi? Tha

NANATILI siyang nakatitig sa akin samantalang ako ay ni hindi maihakbang palayo ang mga paa ko. I badly want to escape from here. Hindi ko alam kung paano sasagutin ang mga tanong niya. Iniisip niya ba na ginusto kong h’wag sabihin sa kanya ang totoo? I tried. Sinusubukan ko na ipakilala ang sarili ko sa kanya the moment I realized he has totally forgotten about me, pero mas lalong magiging masakit dahil alam ko na mahihirapan ako na paniwalain ang isang taong nabura na ang alaaala tungkol sa ‘kin. Napawi ang mga ngiti ni Maximo. I was the witness how his tears roll down his cheeks. Parang sinusugatan ang puso ko nang makita ko ang mga mata niya na napuno ng luha. Patawad, Maximo. Patawarin mo ako kung sinikreto ko--- namin mula sa ‘yo. Iyon ang mga salitang gustong sabihin ng isip ko pero tila ayaw lumabas sa bibig ko. “S-Sagutin mo naman ako,” umiiyak na pakiusap nito. Umiwas ako ng aking tingin dahil pakiramdam ko ay ako naman ang luluha habang pinagmamasdan ko siya. Hindi ko

Hindi pa man siya nakakasagot ay nagsalita ako ulit. “Umalis ka na.” Pagdidiin ko. Pero hindi ko inasahan ang sumunod na ginawa niya. “Please? H-Help us.” aniya habang nakaluhod sa harapan ko. Iniwas ko ang tingin ko. “Eloisa, patawarin mo ‘ko. Matapos kong malaman na gusto kaming bigyan ng pagsubok ni great grandpa para sa mana, nawala na ako sa huwisyo ko dahil sa mana. I admit I became greedy. I admit I did broke up with you for money. Patawarin mo ako kung pinagtaksilan kita at pinagpalit sa ate mo. Patawad.” Rinig na rinig ko ang paghagulgol nito. I hate to see him this way. Nagmumukha tuloy na ako ang nagpaiyak sa kanya. He must face the consequences of his actions. “Tumayo ka na dyan. Kalimutan mo na ang lahat nang ‘yon kung pwede lang. Huwag mo nang ulit ulitin o ibalik pa ulit dahil tapos na ‘yon. Naka-move on na ako. Hindi ka pa rin ba napapagoda na ipamukha sa akin na mas mahalaga pa ang pera kaysa sa akin? Good thing Maximo already told me about his intuition. At mukh

Mga mata pa lang namin ni Maximo ang magkasalubong pero halos malunod na ako. Pakiramdam ko ay habol habol ko ang hininga ko while looking at his eyes. I couldn’t utter any more words. All I know is that he’s here and he can clearly remember me as his wife.Tahimik lang kaming dalawa at wala nang nagsalita. It was a long moment of silence until a scream shocked the both of us.“Mommy! Help!” sigaw ni Maxine.Nataranta ako na napatayo. “Anak, anong nangyari?!” kulang na lang ay lumipad ako papunta sa kwarto namin ni Maxine. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.Dali dali kong binuksan ang pintuan and good thing it’s not locked. “Maxine, anak? Bakit?! mommy’s here!”“It’s a prank!” anito pa habang tawang-tawa sa naging reaksyon ko. She can’t stop laughing. Instead, napahawak pa siya sa tyan niya sa katatawa dahil sa pangpa-prank niya sa ‘kin.Napabuga ako ng hangin at kasabay non ay ang pagsalubong ng dibdib ko. “Maxine!” pinandilatan ko siya ng mata kaya agad siyang napayuko at nanahi