I lazily got up from the bed. Hindi ko alam kung anong oras na. I feel so sore down in my center. Maging ang buong katawan ko ay tila binugbog ang pakiramdam. Tinotoo ni Marcus ang banta niya. He didn't stop until it's almost dawn. Parang walang lakas ang buong katawan ko. I said I want to pursue my love for him. At ang sitwasyong meron kami ay isang advantage para sa akin. Pero ngayon, napapagod at naiinis na ako. Ang hirap tibagin ng galit na meron sa akin si Marcus. He won't even let me touch him. Hanggang kailan kaya siya magiging ganito sa akin? Mas gusto kong matulog na lang maghapon pero ang sikmura ko ginigising at pinababangon na ako. Pahinamad akong bumangon. Hindi na nag-aksaya pang tignan ang sarili sa salamin ay lumabas na ako. Nag-iinat habang naglalakad. " Bakit kailangan mong ipaputol ang credit cards ko? Kahit sa ATM hindi ako makapagwithdraw! Pinapahiya mo ako. Kasama ko pa naman ang mga amiga ko. Ano'ng gusto mong mangyari? Araw-araw akong humingi ng pe

Marcus' presence was no where to be found the next day. Mag-isa ulit ako sa penthouse. It went on for days. Gigising akong mag-isa, matutulog akong mag-isa. Our situation came back to where were supposed to be. Mas malala lang ngayon. Kung dati lumilipas ang magdamag habang kaulayaw ko siya sa kama, ngayon ay nalalampasan ko ang bawat gabi ng puno ng luha. Parang walang kapaguran ang aking mga mata na bigla na lang lumuluha. The pain, the agony, the misery...they just won't let me finish each passing day peacefully. Sobrang naguguluhan na ako. Ang isip ko, ang damdamin ko at ang puso ko. I don't know what to think or do anymore. Gusto ko na lang ay mamanhid ng tuluyan upang wala na akong maramdaman pa. But everytime my thoughts were occupied by Marcus, my heart aches even more. Its suffocating that its becoming a hinder for me to breath air properly. Nakakasakal, nakakasikip sa dibdib. I opened my eyes under the dark sunglasses I'm wearing. The ray of the afternoon sun greeted me

I was in an unfamiliar room when I opened my eyes. Nakatihaya ako ng higa kaya ang kisame ang una kong nakita. Iniikot ko ang paningin pero hindi pa bumangon. I still feel drowsy and a bit dizzy. This room is not my room. I think this is his room at nandito pa rin kami sa penthouse niya. Tila may kung anong mabigat na nakadagan sa akin. Its paralyzing half of my body that I couldn't even move. The weight is from the side of my waist down to my legs. I looked down and was astonished to see an arm hugging my waist and a man's legs covering mine. Ramdam ko rin ang pagtama ng mainit na hininga sa aking leeg. And what's even more surprising is it was Marcus! Mariin akong napapikit at inaalala ang lahat ng mga nangyari bago ako nawalan ng malay. And when the memories got refreshed in my mind, I close my eyes even tighter. Shit! I jumped in the pool. I dared him to choose to forgive me when I'm dead. Ginawa ko 'yon ng hindi pinag-isipan. Ang espiritu ng alak ang nangibabaw sa ak

Marahang humaplos pababa ang kanyang isang kamay mula sa aking balikat patungo sa palawit ng kwintas sa aking leeg. "This necklace looks good on you. Bagay na bagay," bulong niya sa aking tenga. Humaplos ito roon hanggang sa gumapang ang kanyang daliri sa pagitan ng aking mga dibdib. Just a mere touch from his fingers can send thousands of volts to my core. Pinagdikit ko ang aking mga hita at mariing pinaglapat. Maging ang boses niya ay napakasenswal sa aking pandinig. Bigla akong nakaramdam ng pag-iinit. Napapapikit na napasinghap ako ng bumaba pa ang daliri niya patungo sa ibabaw ng aking tiyan. Nagtaas- baba ito roon at lumikha ng nakakakiliting sensasyon. Nakagat ko ang aking pang-ibabang labi upang itago ang panginginig nito dulot ng antisipasyon. "Excuse me, Sir." Gulat na napalingon ako sa tumawag. 'Tsaka ko lamang naalala na may iba pa pala kaming kasama sa silid. Agad namula ang aking pisngi. Simpleng pagdantay lamang sa balat ko ay nakalimot na ako kung

Nagising ako na tila may matigas na bagay na tumutusok sa aking pang-upo. Nagmulat ako ng mata at agad na nilingon ang katabi. Natutulog pa si Marcus pero ang alaga nito ay gising na gising na. Nangangalabit pa nga. Morning glory! Very proud and standing. Marahan akong pumihit paharap sa kanya. Nangingiting pinagmasdan ko ang kagwapuhan ng mukha niya. Bahagyang nakaawang ang bibig at mahinang humihilik. I am still fully naked and so is he. Inangkin niya akong muli sa sala kagabi. Sa sobrang pagod ay nakatulog na ako. Hindi ko na namalayan na binuhat niya ako papunta rito sa kanyang silid. Ang sarap sa pakiramdam na gumising sa umaga na siya agad ang mamumulatan. It's making all my worries go away. It's making my heart be flooded with pure joy and contentment. Kapag ikinasal kami ay araw-araw na magiging ganito ang bawat umpisa ng araw ko. Wait. Why is my mind jumping into that conclusion? Well, now that things between us are finally better, our personal issues our taken care of..