"Can't I really come with you?" Napasimangot ako. Kanina pa niya ako kinukulit simula ng umalis kami ng Penthouse. Ngayon ang araw ng usapan namin ni Miles na magkikita. Nagpumilit itong ihatid ako kahit na pwede naman ang driver na lang. His becoming more clingy with each passing day. Isinama pa nga niya ako sa opisina niya. But we ended up making love on top of his office table. There is no moments passing by without him being extra sweet and caring. Laging nakayakap o kaya ay nakahawak sa akin. Daig pa naman ang bagong kasal na hindi mapaghiwalay. But I don't mind him being that way. Dahil sa totoo ay gustong-gusto kong gano'n siya sa akin. His presence and love is making me feel comfortable and secure. It made me forget the anxiety that my bad dream had brought to me. Hindi na naulit pa ang masamang panaginip ko na 'yon. Siguro nga ay dala lamang iyon ng alaala ng nakaraan. Inalis ko na sa isip ko ang posibilidad na mangyayari pa iyon. Nothing could ever take me away f

Kinapkapan ko ang sarili. Nakahinga ako ng maluwag ng walang makitang kahit na anong tama ng bala sa katawan." Miles!" Niyugyog ko ito. Drowned in fear, I examine her body. Red liquid was flowing from the side of her tummy." May tama ka!" Agad akong tumayo upang alalayan itong makalakad. Huminto ang pagpapaputok sa amin pero rinig ko ang pagkakagulo ng mga tauhan ni Garett na papalapit na sa kinaroroonan namin. "Elora...iwan mo na ako. T-tumakas ka na..." sa namimigat na talukap ng mata nito at pabulong na boses ay mas gusto pa rin nitong unahin ang kaligtasan ko. "No! I won't leave you! At hindi rin kita hahayaang mamatay!"Miles keep refusing as I continue to walk while carrying half of her weight. Hindi ko alam kung paanong nagawa naming makalayo sa pier. Maybe it was adrenaline. I could feel my exhaustion but my eagerness to save my friend is pushing my body's limits. Kesehodang kaladkarin ko siya ay gagawin ko makaalis lang kami rito. At nang akala ko ay nakalayo na kami ay

"Elora! Noche buena na mamaya pero pagtatahi pa rin ang inaatupag mo." Mabilis na sinulyapan ko si Mamshie na kakapasok pa lang ng shop. "Tatapusin ko lang po ito." Pinagpatuloy ko ang pagpadyak sa makina. "Hija, tama na 'yan! halika ka na.'' Hinila na ni Mamshie ang kamay ko. Mapilit ito kung kaya't nagpatianod na ako. Ito na nag nagpatay ng ilaw at nagsarado ng shop. Sinundan ko ito. Pumasok ito ng bahay at dumiretso sa kusina. Abala ang ilang mga kasambahay sa pagluluto. Naghugas ako ng kamay. matapos ay pumwesto ako sa tabi ni Dely na nagbabalot ng lumpia. Kinuha ko ang dikit-dikit na lumpia wrapper upang paghiwa-hiwalayin. Isa- isang minamanduhan ni Mamshie ang mga kusinera. Tuwing selebrasyon ng pasko at bagong taon ay iniimbitahan ni Mamshie ang buong isla upang magsalo-salo. Nagtutulong-tulong ang mga tao rito sa paghahanda. Mamaya ay isang Christmas party ang gaganapin. Ito ang ikatlomg pasko na kasama ko sila. Sumagi bigla sa isip ko si Mama.

" Ate Elora? Ikaw nga!" Sumugod siya ng yakap sa akin na aking ginantihan. We exchange tight embrace and cried on each other's arms. Hindi makapaniwalang hinawakan ko siya sa magkabilang balikat upang ilayo. "Ikaw na ba talaga 'yan, Agatha?" Hilam ang mga mata sa luha na sunod-sunod siyang tumango. " Ako nga, ate." Pinunas ko ng palad ang mga luha nito. "Grabe, ang ganda-ganda mo. Mas matangkad ka na rin sa akin. Dalagang-dalaga ka na." Muli kaming nag-iyakan na dalawa. Gumagawa na kami ng eksena kung kaya't hinila ako ni Agatha sa isang sulok na parte ng bulwagan. " Ikaw ang nagpinta ng lahat ng 'to?" Malapad ang ngiting tumango siya. " Oo, ate. Alam mo naman na hilig ko na ang magpinta kahit noon pa. Ipinagpatuloy ko lang habang nagpapagaling ako sa Amerika. May nakadiskubre sa mga gawa ko. This is actually my third exhibit this year. Akala ko nga walang bibili sa mga gawa ko pero as always, lahat sila sold out na!" I reached for her hand and gently pressed i

Nananakit ang ulo at maga ang mata ng gumising ako kinabukasan. Mabigat din ang pakiramdam ng katawan ko. Hindi ko na masyadong matandaan ang mga sumunod na nangyari sa diinner kagabi. Ang alam ko lang, nang bumalik si Marcus upang saluhan kami ni Agatha ay sinikap kong hindi magtugma ang aming paningin. Hindi ko kaya. Lalo na at nakikita ko kung paano siya asikasuhin ng kapatid ko. Ipinagpasalamat ko na lang na nakatagal ako hanggang matapos kahit na ramdam ko ang paninintig sa akin ni Marcus. Napakasaya ni Agatha habang pauwi kami. Hindi mapuknit-puknit ang ngiti sa labi. Samantalang ako ay daig pa ang pinagsakluban ng langit at lupa. Namumutla at pilit na itinatago ang lungkot sa mukha. " Okay ka lang ba, ate?" gulat na nilingon ko siya. Nakahinto sa stop light ang kotse. Sunod-sunod akong tumango bago nagkunwaring inaantok at humikab. " Pagod lang." Nang mapag-isa na ako ay doon ko na inilabas ang sama ng loob na nararadaman ko. Bakit nga kaya gano'n? Kung kailan aka