Nagpatuloy ang ganoong eksena araw-araw. Pupunta si Marcus sa bahay, kung hindi dadalaw at magpapalipas ng oras sa bahay ay inaaya nitong lumabas si Agatha. Kahit na sinabi kong hindi naman na kailangan pang magpaalam sa akin ay hindi nakakalimot si Agatha na magsabi. Pero madalas din na nanatili lamang sila hanggang sa umabot ang hapunan. I always excuse myself and lock myself in my room. O di kaya ay aabalahin ko ang sarili sa pagtulong kay Nana Salve. Hindi ko kasi matagalan ang presensiya ni Marcus lalo na at magkatabi sila ng kapatid ko. When it's dinner time, I have no choice but to face them on the table. Kailangan kong magpanggap at piliting lunukin ang nakahain kahit na puros pait ang aking nalalasahan. It felt like torture. Lalo na pag nakikita ko kung paano alalayan ni Marcus si Agatha pasakay ng kotse niya. The ways he holds her like she is the most precious gem...it pains me...so much. But I have to endure it. Hiniling ko 'yon. Ginusto ko. " Hindi ko alam kun

No one can ever go back in time. Ang oras na lumipas, kahit gaano natin kagustong ibalik, hindi lang malabo kun'di napakaimposible pang muling angkinin at ibalik. I regret every moment away from him...living in despair. I longed every moment I used to had with him. Those times of him loving me...being happy and contented...I want them all to come back. I want us to be like that again. But I miss the chance...not only once but...thrice. First, when I chose to broke his heart to marry someone else. Second, when I chose to go with Garett hoping it will be better for his safety. And third, when I pushed him to choose my sister thinking it's what they both deserve. Pwede kong isisi ang lahat sa pagkakataon, sa bawat unos na dumaan sa buhay ko maging sa mga taong pilit akong gustong kontrolin. When in fact, all fingers should be pointed at me. I admit. I kept on making wrong decisions and doing them because I am so desperate to protect every one I love. Dahil ang totoo, takot akong

Bakit kailangan niya pang magpabalik-balik dito sa apartment ko? To check on me? Bakit ano bang iniisip niyang gagawin ko? To check my work? Ano 'yon? Wala siyang tiwala sa tahi ko? Eh,di sana hindi na siya nagpapatahi sa akin. Kaya nga ayoko sanang tanggapin ang pinagagawa niya. It would mean reconnecting with him. Kaya nga ako lumipat eh. Para makaiwas. Sa presensiya niya at sa selos na nararamdaman ko sa tuwing nakikita ko silang magkasama ni Agatha. Nahihirapan na nga akong magkunwari na hindi ko siya kilala sa harap ng kapatid ko. Para akong nagkakasala sa kapatid ko. But his so pursuassive. Hindi siya titigil sa pangungulit kung hindi ko siya i-e-entertain. I just want to completely move on. Pero mas lalo lang hindi makakausad ang buhay ko kung palaging nariyan si Marcus. Kung bumalik na lang kaya ako sa Romblon? Pero paano si Agatha? Anong paliwanag ang sasabihin ko sa kanya kapag lumayo ako muli? I sighed. This is so frustrating. " Wow, ang lalim 'te!" gulat na n

His words are tempting. My thoughts got carried by it. Pinaghandaan ko ang gabi ng masquerade ball. I chose what to wear. Sa isang mumurahing boutique lang ako naghanap ng maisusuot. Hindi ko hinayaan si Marcus na pakialaman ako sa parteng iyon. Pinagbibigyan ko lang siya o mas tamang pinagbibigyan ko lang ang sarilli ko? Inayusan ko ng simple ang sarili ko. Isang body hugging floor length gown ang suot ko. Kulay itim pero nangingintab dahil sa velvety texture ng tela. Sphagetti strap, may magkabilaang slit mula sa kalagitnaan ng hita ko pababa at magkasinglalim ang uka sa harap at sa likod. Lumalabas lang ang slit kapag humahakbang ako samantalang ang uka ay sapat para ilabas ang cleavage ko at ang kalahati ng aking makinis na likuran. I made my hair into a lousy french bun. Nahuhulog ang ilang hibla ng buhok ko pero imbes na magulo ay pinalambot lamang nito ang aura ng aking mukha. Light lang ang make up ko at matte liptick in sheer color lang ang ipinahid ko sa labi ko. Magsusu

Nang makidnap ako ni Garreth...nang piliin kong lumayo...nang gustuhin kong magtago...iniisip ko ginagawa ko ang lahat ng 'yon dahil sa pagmamahal ko para kay Marcus. All those years of being away...suffering, pained and emotionally tortured. Kinaya ko. I surpassed the darkness that once tried to consumed me. Dahil umaasa akong darating din ang panahon na makakasama ko ulit si Marcus. Na muli kong maipapadama sa kanya ang pagmamahal ko. The hope in me almost died. At ng akala ko tuluyan ng mawawala ang katiting na pag-asang meron ako ay saka muling dumating ang pagkakataon na hinihintay ko. It's like coming from the ashes that had long burned me. Pero simula ng bumalik ako...galit at poot na sinasamahan ng pasakit ang hinarap ko. Agatha loves her. I pleaded for him to choose. Her over me. Never did I thought of him still loving me. When we met each other again, he ambushed me with a kiss. Followed by hatred and unruly insults. We had sex. First, out of my bruised pride. Second