Isang malakas na busina sa labas ng bahay nina Liana ang nagpabalik sa kamalayan ni Henry.Kunot-noong lumabas siya ng silid ng kanyang mag-ina at naabutan pa niyang papasok ng bahay si Jake. May dala-dala itong kung ano-ano sa magkabilang kamay.Agad naman itong sinalubong ni Liana.“Ang aga mo naman yata?” tanong nito sa lalaking kararating lang.“May iniutos sa akin si Papa kaya naisipan ko na rin na dumaan dito tutal nasa malapit lang naman ‘yung pinuntahan ko,” tugon nito sabay lingon sa kanya.Seryoso ang mukha nito habang nakatitig sa kanya.“Maupo ka muna at ipagtitimpla kita ng kape,” anang dalaga dito na hindi yata naramdaman ang namumuong tensyon sa pagitan nila ng lalaki.Tumango naman ito at tahimik na naupo.S’ya naman ay lumabas ng bahay para tawagan ang kanyang mama pati na rin ang kanyang sekretarya. May mga kailangan kasing asikasuhin sa hotel at ang kanya munang ina ang pinapunta niya doon.Hindi naman siya nagdalawang salita dito, bagkus ay tuwang-tuwa pa ito dahil

Sunday. And every Sunday, ayon na rin sa mga kwento ni Leyra ay nagsisimba ang mga ito.Bihis na bihis na ang lahat ng lumabas siya sa may terrace. Nakangiting mabilis na lumpit sa kanya ang anak at kumapit sa kanyang kamay.“Tala na Daddy,” anito at hinila na siya palabas ng bahay.Nagpapahinuhod na sumunod naman siya dito. Pagtapat sa kotse niya ay agad niya iyong binuksan. Nagtataka namang nagkatinginan ang apat.“Why?” nagtataka ring tanong niya sa mga ito.“Lakad tayo Daddy. Lapit lang naman eh,” si Leyra ang sumagot sa kanya na sinabayan naman ng tango nang tatlong nasa likuran nito.“Ganoon ba?” desimulado ang mukhang tugon niya at isinara na ulit ang pintuan ng kanyang kotse. Hindi naman nakaligtas sa paningin niya ang patagong pagngiti ni Liana bago ito tumalikod.Napapailing na lang na sumunod siya sa mga ito habang nakahawak sa kamay niya si Leyra.Ngunit, ang sinasabi ng mga ito na malapit lang ay malayo rin pala. Siguro malapit na iyon sa mga ito dahil sanay na silang nil

“’Nay nakita n’yo ho ba si Henry?” nag-aalalang tanong ni Liana ng hindi niya makita ang binata.Medyo gumagabi na at hindi naman ito masyado pang kilala sa lugar nila. Baka mamaya ay mapagtripan ito doon.“Lalabas lang daw siya sabi kanina,” tugon naman nito na abala sa tinatahing punda ng unan.Mabuti na lang at tulog na ang anak nila. Sigurado kasing hahanapin ito ni Leyra at baka mag-iyak na naman kapag hindi nakita ang ama.“May sinabi ho ba kung saan siya pupunta?” tanong niyang muli.Nasa labas ang kotse nito kaya alam niyang hindi lumayo ang lalaki.Nilingon siya ni Nanay Perla.“Wala namang nabanggit. Anong oras na ba?”Tiningnan naman niya ang orasan. “Alas-diyes na ho,” tugon niya na lalo lang kinabahan.“Aba’y gabi na pala. Saan naman kaya pupunta ang isang iyon,” nag-aalala na ring sabi nito. “Ang mabuti pa ay hanapin mo na sa may labasan. Baka mamaya ay nakita na naman si Baldo,” dugtong pa nito.Mas lalo lang siyang nabahala dahil sa sinabi nito.Noong isang araw lang n

Pagkatapos nilang mag-agahan ay mabilis na naligo si Liana at naghanda na papasok ng opisina. Paglabas niyang muli sa sala ay bihis na rin ang mag-ama.Nagtatakang tiningnan niya ang mga ito.“May lakad ba kayo?” tanong niya sa dalawa.Nagkatinginan ang mga ito at sabay na ngumiti sa kanya.“Hatid ka namin sa office mo po, Mommy.” Si Leyra ang sumagot.Nakataas ang mga kilay na nilingon niya si Henry.Nagkibit-balikat naman ito. “Request n’ya talaga iyon,” anito na ang tinutukoy ay ang kanilang anak.“Di po ba pede?” inosenteng tanong ni Leyra sa kanya. Bigla ay naging malungkot ang itsura nito na ikinatawa naman niya.“Of course, not!” aniya na nagpingiti ng muli sa anak nila. Tuwang-tuwa kumapit ito sa tig-isang kamay nila at sabay-sabay silang tatlo na lumabas ng bahay.“’Nay tuloy na ho ako,” pamamaalam n’ya dito pagkatapos ay nagmano. Kasalukuyan itong nagdidilig ng mga tanim nito sa harapan.“Sige… Mag-iingat kayo,” anito na bahagya lang silang nilingon at ipinagpatuloy na ang g

Dahan-dahang hinapit ni Henry si Liana palapit sa sarili and embraced her so tight.Walang pagsidlan ang kasiyahang nadarama niya sa kanyang puso.Liana loves him! Iyon ang nagtutumining sa isip niya ng mga sandaling iyon.Kaytagal niyang hinintay ang pagkakataong ito… Kaytagal niyang hinintay na marinig mula dito na sabihing mahal din siya nito. And God knows how happy he is right at this moment.“I never like hurting you, Liana… noon at ngayon…” panimula niya habang masuyong hinahaplos ang likod nito. “I know I was a fool back then. Hinayaan kitang mawala sa akin and it was too late when I realized that I cannot live without you… that I’ll die if I can’t see you… Kaya ipinahanap kita. Hinalughog ko ang buong Maynila para lang makita ka ngunit bigo ako. Sa loob ng tatlong taon, wala akong ibang ginawa kundi ang sisihin ang sarili ko. Sisihin sa lahat ng nangyari sa atin. Masyado akong nagpadala noon sa galit at selos na nararamdaman ko at hindi ko naisip na aalis ka na lang bigla at