Matuling lumipas ang mga araw and Leyra was growing so fast. Her daughter became their source of joy. Walang araw na hindi siya pinatatawa nito dahil sa angking kakulitan nito. She’s now two and a half years old at may kadaldalan na rin kahit na medyo may pagka-utal pa. “Mieeeeeee!” matinis ang tinig na tawag na iyon ni Leyra sa kanya. Sabado ng araw na iyon at wala siyang pasok sa law firm kaya nasa bahay siya.“What is it anak?” agad na tanong niya ng lapitan ito. Katatapos lang niyang magluto ng pananghalian nila. Naabutan niya ang nagkalat na kung ano-anong gamit sa sahig na palagay niya’y hinalukay yata nito sa ilalim ng kanilang higaan. “Kalat… dami ‘dun oh,” anito sabay turo sa kanilang kwarto. Napangiting napailing na lang siya. “Bakit mo naman po kinuha?” aniya at isa-isang dinampot ang mga papel na nasa sahig at ibinalik iyon sa kahon. “Nasaan ba ang Tito Lester mo?” muli niyang tanong sa anak ng harapin ito. “Ewan po…” sagot nito sabay kibit-balikat. “An sabi niya p

Dahil kailangan ng mas maayos na pasilidad para sa operasyon na iyon ni Leyra at wala noon sa kahit saang ospital sa La Consolacion, minabuti itong i-transfer sa mas malaking ospital sa Maynila. Isa ring espesyalista ang titingin dito at mag-oopera kaya palagay ang loob ni Liana na malalagpasan iyon ng anak.Nakapagleave na rin siya sa trabaho upang matutukan ang kalagayan ng anak. Madali naman siyang pinayagan lalo na’t alam ni Mr. Madrigal ang kalagayan niya bilang isang single parent.Naiwan sa probinsya sina Nanay Perla at Lester dahil pumapasok ito at kailangan nito ng makakasama doon. Siniguro naman niya sa mga ito na magiging maayos si Leyra pagkatapos ng operasyon kaya’t napanatag ang loob ng dalawa kahit na papapano.“Mie… blave ako ‘di ba?” tanong ni Leyra sa kanya pagkatapos itong ma-x-ray.Nakangiting tumango naman si Liana. “Oo naman. Ang galing-galing mo kaya.”“Di lin ako iyak. Sabi Tito Lestel siya din ‘di iyak noon eh. Totoo ba ‘yon mommy?” madaldal na tanong pa nito

Hindi na nga umalis pa ng ospital si Henry. Matyaga din itong nagbantay sa kanilang anak kahit na nasa isang sulok lang ito ng silid ni Leyra. And when Leyra woke up, agad nitong tinanong kung sino ang binata.“Mommy, sino po s'ya?”Masuyong hinaplos ni Liana ang buhok ng anak at ngumiti dito. “Did you remember those times we talked about your father?” tanong niya rito.“Uh-huh…” anito kasabay ng isang mabagal na pagtango.Huminga muna ng malalim si Liana bago nagpatuloy, “Siya na iyon anak. He's your father.”Dahan-dahan namang lumapit sa kanila si Henry while Leyra was seriously looking at him intently. Tila kinakabisa nitong maigi ang mukha ng ama.Maya-maya’y nabaling sa kanya ang mga mata ng anak. Nangingislap iyon at hindi maipaliwanag ni Liana ang kanyang nararamdaman habang pinagmamasdan ang mga iyon.“Di mo po sabi sa ‘kin pogi pala Daddy ko,” anito at nakangiti ng nilingon si Henry. “Hi! My name is Leyla, ikaw po?” masiglang pakilala nito sa sarili.Nanginginig ang mga kamay

“Liana bakit ang laki-laki at ang ganda-ganda naman yata ng silid na ito ni Leyra? Hindi ba mahal dito?” nagtatakang tanong ni Nanay Perla sa kanya habang iginagala nito ang mga mata sa paligid ng silid.Kadarating lang nito at ni Lester. Minabuti ng mga ito na bumisita doon upang matiyak na maayos ang kalagayan nila ni Leyra. Wala naman daw pasok kinabukasan at pinaliban na rin nito si Lester dahil tapos na rin daw naman ang exam ng kapatid niya.Hindi agad siya nakaimik. Nag-aalalang napatingin na lang siya dito.“May kailangan ba akong malaman?” nang-aarok ang mga tinging tanong nito sa kanya ng mapansin ang kanyang pananahimik. “Huwag mong sabihin sa aking si Jake ang may kagagawan nito?” muli nitong tanong na agad niyang pinabulaanan ng matinding pag-iling. “Kung ganoon… sino?” salubong ang mga kilay na tanong nito.Huminga ng malalim si Liana at pagkuwa’y nagyuko ng ulo. Natatakot siya sa makikitang reaksyon ng matanda kapag sinabi niya dito ang totoo.“Si Henry, ‘Nay…” mahinang

“Hindi ba kami nakakaabala sa ‘yo? Alam kong busy kang tao at malayo ang byahe papunta ng La Consolacion. Pwede ko namang kausapin si Leyra na ipagpaliban mo muna ang pagsama sa amin,” basag ni Liana ng nasa kalagitnaan na sila ng byahe. Tulog na si Leyra kaya malaya na siyang kausapin si Henry.She was still contemplating on this idea na isama ang binata sa kanila dahil marami na namang magtataas ng kilay sa kanya. Isa pa, nahihiya rin siya dito.They may have a better life now compared to before, pero sapat lang iyon at napakasimple. Baka isipin nito na hindi niya naiibigay ang mga pangangailangan ng anak nila.Saglit siyang nilingon ng binata sa rear-view mirror pagkuwa’y itinuon na ulit nito ang pansin sa daan. Sa likod silang mag-ina naupo dahil kailangang alalayan niya si Leyra doon. Nagmukha tuloy driver si Henry ngunit wala naman siyang reklamo na narinig mula dito.“What do you mean nakakaabala?” tanong nito sa seryosong tinig. “Noon at ngayon hindi ka naging abala sa ‘kin, l