“It’s alright, Liana…. I’m already here… Walang mangyayari masama sa ‘yo habang naririto ako,” masuyong wika ni Henry sa dalaga. Nararamdaman pa niya ang bahagyang panginginig ng katawan nito. Tiningala siya ng dalaga. “How did you know that he uses it?” tanong nito na ang tinutukoy ay ang ipinagbabawal na gamot. “Matagal na akong naghihinala sa kanya. I asked someone to investigate him at doon ko nalaman na gumagamit pala siya. Hindi ko agad ito nasabi sa ‘yo dahil busy ka sa trabaho mo. But, I should have warned you ahead of time para hindi na umabot sa ganito,” aniya kasabay ng isang malalim na buntong-hininga. Kung nahuli pa siya ng kaunti, baka kung ano na ang nagawa ni Domeng sa dalaga at pagsisisihan niya iyon habang-buhay. “It’s okay… Dumating ka naman sa tamang oras, eh.” Mahinang usal ng dalaga at inilayo ang sarili sa kanya. “Ano nga pala ang importanteng sasabihin mo at kahit late na ay nagpunta ka pa rito?” nagtatakang tanong nito. Hinila niya muna ito paupo sa sofa

Ilang buwan ding dinala ni Liana ang pangyayaring iyon sa kanyang dibdib. Hindi pa rin niya maintindihan kung bakit ganoon ang kinalabasan ng namumuong magandang samahan sa pagitan nila ng kanyang ina. For her, totoo lahat ng ipinakita nitong kabutihan sa kanila ni Lester, kaya’t hindi mawala-wala sa isip niya ang isiping bakit biglaan naman yata itong nagkaganoon. Oo, mula’t sapul ay hindi na maganda ang pagtratato nito sa kanya. Wala itong ibang inisip noon kundi ang sarili nito, pero nakita naman niyang pinilit talaga nitong magbago nitong mga huling buwan na naroroon ito at kasama sila ni Lester. She was really bothered of why it ended this way. Parang kasing may mali, eh… at parang— “Liana…” mahinang tawag sa kanya ni Aling Perla mula sa kanyang likuran. “Naririto ka lang pala anak, kanina pa kita hinahanap,” anito at nilapitan siya. Nasa may gilid siya ng swimming at nakaupo doon habang nilalaro ang mga paa sa tubig. Doon siya malimit tumatambay kapag may gumugulo sa isip n

Tumingin sa labas ng bintana si Cely. “Sinadya ko lang iyon para lang sa pera… Wala ng iba pang dahilan,” usal nito. Muling umiling si Liana. “Hindi ho totoo iyan… Bakit hindi n'yo na lang aminin sa akin na kaya n’yo iyon ginawa ay upang hindi kayo maging pabigat sa akin?” pagtatama niya sa sinasabi nito. Huminga ng malalim ang kanyang ina. “Matagal ko ng alam ang sakit kong ito, Liana… Noon pa mang nabubuhay ang tatay mo,” malayong tugon nito. “Ngunit, hindi ko ito ipinaalam kahit na kanino, kahit sa kanya…” anito na ang tinutukoy ay ang kanyang ama. “Masalimuot ang naging buhay ko noong dalaga pa ako, kaya’t naisip kong para saan pa kung mamamatay din naman ako. Mas nanaisin ko pang mamatay ng nagsasaya at nagagawa ang gusto ko kesa matali sa apat na sulok ng ospital na ito.” At marahan nitong iginala ang paningin sa paligid. Tumigil ang mga iyon sa kanya at pinakatitigan siya ng ina. “At alam mo naman kung ano ang nagkapagpapasaya sa akin… pera… Iyon lang at wala ng iba.” Pagk

Ilang beses pa niyang sinubakang tawagan si Henry ng mga sumunod na araw ngunit sa tuwina’y busy ito. May palagay siyang sinasadya talaga iyon ng binata upang iwasan siya at hindi niya alam kung ano ang dahilan ng ipinagkakaganoon nito. Hindi naman niya ito mapuntahan sa hotel dahil sa ospital siya dumederetso upang magbantay sa kanyang ina pagkakalabas niya ng trabaho. Pero ganoon pa man, sinusubukan pa rin niyang i-text ito at tawagan ngunit ganoon pa rin. Hanggang sa hindi na siya nakatiis na puntahan ito. She was expecting na masaya siya nitong sasalubungin, subalit iba ang naabutan niya. Hindi pa man siya nakakapasok ng hotel ng makita niyang palabas ito at may kaakbay na isang matangkad na babae. Nagtatawanan pa ang mga ito at kaylambing sa isa’t isa. At hayon na naman ang puso niyang parang pinipiga sa sobrang sakit. Upang hindi na mas tumitindi pa ang nararamdaman, mabilis siyang tumalikod at nagmamadaling pumara ng taxi at umuwi na sa kanila. Pinakiusapan naman niya si Dom

La Consolacion, seven months later… “Ano ka ba naman Liana… Sinabi ng ako na lang dito,” agad na kinuha ni Jake ang mga papel na bitbit niya. “Kaya ko naman,” aniya at pilit na inagaw sa lalaki ang mga dala-dala. “Anong kaya? Eh tingnan mo nga ‘yan, ni hindi mo na makita ang dinadaanan mo,” anito sabay nguso sa malaki niyang tiyan. Bahagya naman siyang napangiwi at napahawak doon ng maramdamang sumipa ang baby niya. Mabilis naman siyang inalalayan ng lalaki na makaupong muli sa kanyang pwesto. “Iyan na nga ba ang sinasabi ko… ang tigas kasi ng ulo,” panenermon pa nito. Liana tried to do an inhale-exhale exercise upang mawala ang nadaramang pagod at para marelax sila ng baby niya. Turo iyon ng kanyang doktor. Napapadalas na kasi ang paggalaw nito nitong mga nakalipas na araw at natutuwa naman siya dahil ibig sabihin lang noon ay malusog ang kanyang anak. Nang umalis sila sa Maynila, hindi niya alam na nagdadalantao na pala siya. Lumipas pa ang isang buwan ng makalipat sila saka