All Chapters of CHAINED: Chapter 1 - Chapter 10

Sa isang madilim na silid nakaupo ang isang nilalang na may mapupulang mga mata.Hindi mo man makita ang loob ng silid, maaamoy mo naman ang napakasangsang na amoy nang nagkalat na dugo.Mula rito ay biglang gumalaw ang nilalang at may kinuha mula sa isa sa mga lalagyan na lumikha nang kaunting ingay mula sa nakakabinging katahimikan ng silid.Pagkatapos niyang makuha ang kanyang pakay ay muli niyang isinara ang lalagyan na muling lumikha ng ingay.Ngunit pagkatapos no'n ay bumalik ang nakakapangilabot na katahimikan.Napakatahimik, nakakapangilabot at nakakabinging katahimikan.Ngunit hindi nagtagal ang katahimikang iyon.Biglang may sumabog... At nagmula iyon sa likuran nang nakaupong nilalang na nakapaloob rito. Agad na sumilip ang liwanag na nagmumula sa dilaw at napakalaking buwan. Ngunit para bang walang anumang nangyaring pagsabog, dahil ang nilalang na nakatalikod mula sa sirang dingding ay nakatalikod parin mula rito at hindi natinag mula sa pagkakaupo. Kuminang ang matulis

LIA" Buhay siya Lia,buhay na buhay... at gusto ka niyang makita at makapiling muli... "" Buhay siya Lia,buhay na buhay... at gusto ka niyang makita at makapiling muli..." Paulit-ulit ang mga salita ni Heimdal sa isipan ko at kahit pilitin ko mang kalimutan ang mga iyon ay kusa lamang itong bumabalik at bumubulong sa aking tenga... Kailangan ko itong ipagsawalang bahala. Mariin kong ipinikit ang aking mga mata kailangan ko lang kumalma...Naging mabilis ang pagdating ko sa lugar na aking pakay at hindi nga ako nabigo sa pagpunta rito kailangan kong kumalma.Sa hindi kalayuan ay nakikita ko ang dalawang mortal na naghahalikan sa labas ng sasakyan. Itinali ko ng mataas ang nakalugay kong buhok at hinubad ang leather jacket na nalagyan ng dugo at inihagis sa kung saan. Tanging ang sleeveless na itim ang natirang damit ko pang-itaas. Sinigurado kong wala ng bakas ng dugo ang buo kong katawan at hinayaan ang natural kong bango na lumabas at nagsimula nang maglakad patungo sa direksyon

LIABinagalan ko ang aking paglalakad at ninamnam ang malamig na simoy ng hangin na mayat-mayang humahaplos sa aking balat. Tumigil ako sa aking paglalakad nang maramdaman ko ang pagtigil na ginawa ng nilalang na naglalakad mula sa aking likuran at naging tahimik ang paligid, tanging kaluskos lamang ng mga dahon at ang misteryosong bulong ng hangin ang tangi kong naririnig. Ramdam na ramdam ko ang takot mula sa nilalang na nasa aking likuran.Pag-aalinlangan.Yan ang emosyong namumutawi mula sa kanya.Kumawala mula sa aking mga labi ang isang malaking ngisi nang may lumabas na ideya sa aking isipan." Muli palang nabubuhay ang mga bangkay ng lahi niyo? "Napatawa ako ng pagak sa naging reaksyon niya sa sinabi ko. Dahan-dahan akong pumihit paharap sa kanya.Mula sa aking kinatatayuan ay dinig na dinig ko ang walang humpay na paglunok na kanyang ginagawa, na tunay na nakakabagot. Ilang segundo ang lumipas ay wala pa ring naging tugon sa aking katanungan. Nawala ang tatlong metrong agw

HERMANOKasalukuyan akong nakaharap sa kapwa kong pinuno. Hindi sila kakikitaan ng kahit anong emosyon sa kanilang mukha.Nakakadismaya. Parang walang nangyaring kahit ano, ngayong araw na ito. Hindi ko maiwasang ipakita ang aking pagkabalisa sa mga kaharap ko ngayon. Katahimikan. Iyan ang namumutawi sa buo naming paligid." Anong hakbang ang gagawin natin ngayon? "Hindi ko mapigilang ibato ang katanungang iyon, na kanina pa naglalaro sa aking isipan. Naging dahilan ang katanungan kong iyon, upang silang lahat ay mapaangat ang tingin sa aking kinaroroonan. Wala mang bakas ng panghihinayang sa kanilang mga mukha, ay makikita mo naman ang galit sa kanilang mga mata. " Anong hakbang ang maibibigay mong suhestiyon, Hermano? "Natinag ako ng marinig kong magsalita si Jacob sa napakasarkastikong tono. Sa kanilang apat, siya ang pinaka - kakikitaan ng galit, hindi siya mapakali at panay ang paroo't, parito niya. Binigyan ko siya ng isang makahukugang tingin bago nagsalita." Kaya nga ako n

LIADahan - dahan kong ibinaba ang babasaging kopita na aking hawak, nang bumukas ng biglaan ang pinto sa silid na aking kinaroroonan at iniluwa mula rito ang nilalang na hindi ko inaasahang makikita sa araw na ito. Pinasadahan ko ng tingin ang kanyang kabuuan, habang pinaglalaruan ko ang laman ng kopitang aking hawak. Kung ikukumpara ang kanyang itsura noon at ngayon, mas presentable ang ayos niya sa ngayon. Ibang - iba na ang itsura niya simula nung huli ko siyang nakita. Mula sa kanyang kamisadentro, pantalon at sapatos ay kulay itim, at ang tanging kulay na naiiba sa kanyang kasuotan ay ang pulang tela na nakapaloob sa kanyang abrigo na ngayo'y nakapatong sa kanyang mga balikat na sumasayad pa sa sahig dahil sa kahabaan nito. Ang kanyang kulay tsokolateng alon - along buhok, na no'oy nakaharang sa kanyang kanang mata at halatang hindi sinusuklay ay nasuklay na papunta sa bandang likuran ng kanyang ulo at may kung anong bagay na inilagay dito upang ito ay hindi maging lubusang sag