PROLOGUE

Sa isang madilim na silid nakaupo ang isang nilalang na may mapupulang mga mata.

Hindi mo man makita ang loob ng silid, maaamoy mo naman ang napakasangsang na amoy nang nagkalat na dugo.

Mula rito ay biglang gumalaw ang nilalang at may kinuha mula sa isa sa mga lalagyan na lumikha nang kaunting ingay mula sa nakakabinging katahimikan ng silid.

Pagkatapos niyang makuha ang kanyang pakay ay muli niyang isinara ang lalagyan na muling lumikha ng ingay.

Ngunit pagkatapos no'n ay bumalik ang nakakapangilabot na katahimikan.

Napakatahimik, nakakapangilabot at nakakabinging katahimikan.

N

gunit hindi nagtagal ang katahimikang iyon.

Biglang may sumabog... At nagmula iyon sa likuran nang nakaupong nilalang na nakapaloob rito. Agad na sumilip ang liwanag na nagmumula sa dilaw at napakalaking buwan.

Ngunit para bang walang anumang nangyaring pagsabog, dahil ang nilalang na nakatalikod mula sa sirang dingding ay nakatalikod parin mula rito at hindi natinag mula sa pagkakaupo. Kuminang ang matulis na dulo ng kutsilyo na nasa kaliwang kamay niya, ang kaninang masangsang na amoy ng dugo ay nahaluan na ng preskong alikabok —— alikabok na nagmumula sa nasirang dingding na tila ba ay lumikha ng usok. Sa hindi kalayuan may gumagalaw na pigura, at wala pang isang segundo ay nakarating na ang nilalang sa wasak na silid.

Sa pagkakataong ito ay kumilos na ang nakaupong nilalang mula sa kinauupuan nito at walang takot na hinarap ang bagong dating na nilalang, muling kuminang ang patalim na nasa kaliwang kamay niya at bago pa man makakilos ang nilalang na nasa kanyang harapan ay walang pag -aalinlangang sinugatan nang napakalalim ang kanang pulsuhan niya gamit ang kumikinang na patalim na ngayon ay nababahiran na ng malapot at napakapulang dugo, dumausdos ang masaganang dugo mula rito.

Dahil dito ay naging pula ang mga pares ng matang nakatitig sa kanya, nanlilisik ang mga ito at halatang hayok na hayok na ito sa naaamoy na dugo mula sa kaharap. Sa isang kisap ng mata ay nakarating na ito sa nakaupo't nagdurugong nilalang. Agad niyang dinakma ang nagdurugong pulsuhan nito at hayok na hayok niya itong s******p. Walang ibang ginawa ang nilalang kundi ang panoorin itong pinag-pipiyestahan ang kanyang dugo, walang mababakas na takot sa mukha niya ang makikita mo lamang ay ang malademonyong ngiti sa kanyang mukha. Titig na titig siya rito hanggang sa unti-unting namungay ang kaninang mababagsik na mga pares ng mga mata nito,pero bago pa man mawalan nang malay ang nilalang ay binulungan niya ito,

" Felizze riturno. "

Pagkatapos niyang sabihin ang mga katagang iyon ay tuluyan nang nawalan ng malay ang nilalang.