NANLAKI ang mga mata ni Tracy nang mapansin niya ang pagkakadaiti ng mga labi ni ni Fien. Blangko naman ang ekpresyon nito at nakatingin lang ito sa kanya. Siya na ang unang nagbawi, bigla niyang itinulak ito sa malapad na dibdib nito na natatago sa suot na sport shirt. Ikinampay niya ang mga kamay para lumangoy palayo dito.‘Calm dom Tracy.’ Sabi niya sa sarili na hindi pa rin mawaglit sa isip niya ang hindi sinasadyang tagpo. Napagkit na iyon sa alaala niya. Nang mapagod siya sa paglalangoy, nanatiling nakalublob ang katawan niya sa ilog.Gusto niyang patayin ang nag-iinit na epekto ni Fien sa sistema niya sa malamig na tubig sa ilog. Minasdan niya ang malakas na pagbagsak ng tubig ng Kaibigan Falls. Kung kagaya sana ito ng puso niya na may tiyak na babagsakan ay madali sanang sumabay sa agos.Kaso hindi iyon ang nakatakdang naganap sa reyalidad. Kailangang supilun na niya ang epektong iyon ng binata. Hindi naman niya naramdaman ang pagsunod nito sa kinaroroona niya sa bahaging iyon

“MOM, what happened to Dad?” Kaagad na usisa ni Fien sa kay Margaux. Ang ina ang naabutan niyang nagbabantay sa kanyang ama. Nakaratay sa kama si Fiel sa isang private hospital room habang may nakakabit na dextrose dito. Kasalukuyang walang malay ang Daddy niya.“Fien, anak,” nagpipigil na mapaiyak na sabi ng Mommy niya pagkakita sa kanya. Kaagad itong yumakap ito sa kanya. “Grabe ang takot ko kanina, dahil sa nangyari sa ama mo. Mabuti na lang ay kaagad namin siyang nadala dito sa hospital.”“Is he alright?” worried na tanong niya sa ina.Kumalas ito ng yakap sa kanya pero nanatiling nakahawak sa kamay niya. “Nagkaroon ng mild heart attack ang Daddy mo. Stable na siya ngayon hijo. Nag-advise ang doctor sa akin na dapat mas ingatan pa natin ang Daddy mo dahil baka mas severa ang attack sa susunod.”Kahit paano ay nakahinga siya nang maluwag. “Kailangang ma-monitor pala natin ang mga kinakain ng Dad, even his lifestyle. I-encourage natin siya sa healthy living.”Matagal na niyang alam

NAGISING si Tracy dahil sa pagtunong ng alarm ng cellphone niya. Natatamad niya iyong kinuha at saka niya nalaman na nasa sahig pala iyon. Awtomatiko siyang napabangon at hindi siya makapaniwala na wala siya sa sariling kama sa kanyang apartment. Sa sofa siya na nakahiga ng mga sandaling iyon.“Teka, paanong dito pa rin ako sa restaurant nakatulog?” nagtatakang tanong niya sa sarili. Nagpalinga-linga ang tingin niya sa pamilyar na lugar pero wala sa hinagap niya’y mapaglilipasan niya ng magdamag. “Ang alam ko ay umuwi naman ako pagkagaling sa isang bar matapos ang catering namin.”Pinilit niyang isipin ang mga nangyari kagabi pero sumakit lang ang ulo niya. Kapwa nasapo ng daliri niya ang magkabilang sentido niya. Parang binabarino ang bahaging iyon ng katawan niya. Maya-maya pa ay nakadama siya ng pagkumbolsyon ng sikmura niya. Maasim na likido ang umahon sa lalamunan niya.Bigla siyang napatakbo patungo sa banyo ng restaurant niya. Isinuka niya sa bowl ang lahat ng laman ng tiyan ni

NAPASINGHOT bigla si Tracy nang may maamoy siyang hindi kaaya-aya. “May nasusunog Fien!” mabilis siyang napatakbo patungo sa stove niya ng restaurant.Napasunod dinsa kanya ang binata. “Shit! Ang niluluto ko.”Mabilis niyang pinatay ang stove. Nag-uusok pa rin ang kawaling taklob. Nanghihinayang siya na inalis ang nakatakip doon. Tumambad sa kanilang dalawa ang sunog ng bangus. Nangitim na rin ang mantikang ginamit.Naputol ang momentum sana nila. Nabitin ang puso ni Tracy sa sasabihin sana ng binata.“I’m sorry Tracy,” mababang tono na sabi nito sa kanya. Kita niya sa mga mata nito ang guilt. “Dapat pala na kita kinausap nang tapos na akong magluto.”She smiled at him. Gusto niyang pagaanin ang burden na nararanasan nito. “Don’t worry Fien, wala naman dapat sisihin eh. Ang mabuti pa ay wait mo na lang ako sa dining area. Magluluto na lang ulit ako ng ibang putahe at mga sobrang stock pa naman ako dito.”“Are you sure?” naninigurado pa ang mga titig nito sa kanya.Tumango siya. “Yeah,

“FIEN! Sandali!” Humihingal na pagtawag ni Tracy sa binatang hinahabol niya. May kabilisan pa naman ito sa paglalakad. Hindi man lang siya nililingon nito. Naabutan niya ito sa parking space kung saan naroon ang kotse nito.“Hey! May problema ka ba huh?” Hinawakan niya ito sa braso nito. napatigil ito sa pagbukas ng pinto ng sariling sasakyan. “Tell me at hindi iyong basta ka na lang umaalis d’yan.”Salubong ang makakapal nitong kilay na hinarap siya. “Naalala ko pala, may appointment ako sa isang business parther. Kailangan ko siyang mapuntahan, kaya let me go. Okay?”“Hindi ako naniniwala sa alibi mo Mr. Montagne,” tinangka nitong tabigin ang kamay niya pero lalo pa niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa braso nito. “Opening ng business ng kaibigan mo at alam ko nan aka-set ito sa schedule mo.”“At may karapatan akong i-cancel ang schedule ko na pagpunta dito,” nagmamatigas nitong sabi. Nakikita niya sa mukha nito ang pagtitimpi na bulyawan siya.“At may karapatan din akong pigilan s