All Chapters of Meant to be Yours : Chapter 41 - Chapter 50

ANG mukha ni Mena na pagkakilala ni Aling Onang sa kanya at ng dating artista na si Maristella Alonzo, ay iisa. Kumurap-kurap ang mga mata ni Tracy habang namamasdan ang mga litratong ipinadala sa kanya. Nagpadagdag ng isipin sa kanya ngayong gabi.Tumipa siyang muli ng mensahe sa messaging apps na gamit niya: Dating artista ito ah, bakit tinawag ng iyong Lola Onang na Mena siya?Kumabog ang dibdid niya nang makita niya ang paggalawa ng tatlong maliliit na tuldok sa part ng ka-chat niya. Hindi na siya makapaghintay sa magiging reply nito.Ibinangon niya ang katawan mula sa pagkakahiga saka naupo na lang sa kama. Nahigit pa niya ang paghinga nang dumating na ang hinihintay niyang reply.‘I’m sorry Miss, wala nang maaala ang Lola ko kung bakit Mena ang tawag niya d’yan sa nasa picture. Tama ka nga, sikat na artista po siya noong araw at huling nasabi ng Lola ko ay idolo daw po n’ya yan.’Gumuho ang mga mumunting hint niya para sana sa pagtuklas sa totoong pagkatao niya. Tinanggap na lan

“FIEN…” paanas na sambit niya sa pangalan ng lalaking kinasabikan niyang makitang muli, makalipas ang mahigit dalawang taon. Tanging siya lang ang nakarinig ng sariling tinig habang pilit na tinatatagan ang mga mata sa pagkakatitig dito.Tanging siya pa rin ang nakakapagluto ng pagkain na pasok sa panlasa nito. Tama rin ang hinala niya na ito nga ang boss ni Nelia, kahit hindi gaano kalinaw ang pagkakasulat ng pangalan nito sa resibo.Nakita siya nito at alam niya na nakilala siya nito pero kita ang pag-ignora nito sa presensya niya. Napaka-seryoso ng mukha nito na bagay na bagay sa kapormalang taglay.“S’ya nga po pala Sir, s’ya nga po pala ang may-ari ng kinainan nating resto kanina dito San Pascual.” Itinuro ni Nelia si Greggy at maging siya. “At siya po ang cook ng inorder nitong food na nagustuhan ninyo.”Sinundan ni Fien ng tingin ang bawat itinuro ng personal assistant nito. Walang emosyong tinanguan si Greggy at sa kanya naman ay nangunot ang noo nito na naningkit pa. “It’

“I can’t believe it Tracy, talaga? Nakita mo na ako sa panaginip mo before?” Natutop pa ni Tessa ang sariling mga labi nito, matapos niyang ikwnento sa babae ang panaginip niya. “Parang déjà vu nga nangyari sa’yo.”Tumango siya matapos niyang mahiga sa kama. “Oo nga, pati ang pagdo-donate ko ng dugo. Natakot lang kasi ako sa last scene na baka magkatotoo.” Inilahad niya ang mga armadong lalaki na dinukot daw siya. Naroon pa rin siya sa hospital, ikinuha siya ng isang room doon ni Tessa para makapagpahinga siya. Delikado sa kagaya niya ang magbyahe kaagad na kagagaling lang sa blood transfusion.Napatawa ito matapos niyang magkwento. “I see, kaya pala parang takot na takot ka kanina nang puntahan kita sa ground floor ng hospital. Huwag ka mag-alala, wala naman dudukot na kung sino sa’yo dito. Kaya, relax ka lang at magpahinga ka muna. Matulog ka na rin.”“Ahm, matanong ko lang, ano nga pala nangyari sa Tita mo at kinailangan niyang masalinan ng dugo?” curious na tanong niya. Nahiy

UMILING-iling ang ulo ni Aling Onang na sinundan ng pagdaing ang mukha nito. Kapwa sinapo ng kamay nito ang bahaging iyon ng katawan nito. “W-wala ako matandaan. Saka n-nasaan ba ako? ano ang ginagawa ko dito?”Mabilis namang dinaluhan ni Laila ang lola nito na nagsimulang magdeliryo dulot ng sakit. “L-lola, kalma lang po, wala pong mananakit sa’yo dito.”Pakiramdam ni Tracy ay naiwan siyang naka-hang sa pagtawid sa tulay ng katotohanan. Gusto pa niyang usisain si Aling Onang pero hindi naman nakikiayon ang pagkakataon. Naging kritikal namana ang sitwasyon.“May regular bang doctor na tumitingin sa kanya?” tanong niya kay Laila na pilit pinakalma ang matandang babae.“Meron po Ma’am, kaya nga po napunta kami dito sa San Pascual,” sagot ng dalaga. “Ma’am, kailangan ko na po munang maialis dito sa Lola at madala po sa psychiatric clinic. Baka po gumawa siya ng hindi magandang eksena dito sa resto.”“S-sige, pasensya na kung naging matanong ako sa Lola mo,” may munting guilt siyang

Mena,Alam ko na hanggang ngayon ay nagtataka ka sa pagkawala ko sa inyong mansyon. Maraming tao na nagkasama tayo at pinaglingkuran kita dahil sabay tayong nagdalaga. Naging karamay mo ako sa lahat ng mga pinagdaanan sa buhay mo. At maging ikaw ay hindi nagdamot ng tulong sa akin sa mga panahong nangangailangan ako.Naging masaya ako nang maikasal ka na, nakita ko sa’yo ang labis mong pagmamahal sa iyong asawa na si Rolando. Isang patunay doon na iniwan mo ang buhay pag-aartista mo para lang sa kanya. Sa kabila ng maraming tagahanga mo noon ay nanaig pa rin sa’yo ang kagustuhan ng puso mo. Masayang-masaya ako para sa’yo noong araw ng kasal mo. Natupad mo ang pangarap mo na magkaroon ng isang nagmamahal na asawa at bubuo ng pamilyang nais mo.Subalit hindi ko akalain, na magiging hanggang pangarap lang sa’yo ang lahat. Nangarap kang magkaroon ng anak pero ang iyon naging isang kabiguan. Isang masamang balita na ayaw ng iyong asawa mismo sa dinadala mo sa sinapupunan mo. Hindi niya