Meant to be Yours

“Everyone is ready na ba?” masayang tanong ni Tracy Alcantara sa mga empleyado niya sa restaurant niyang Zenai’s Diner. May tatlong waiter siya, tatlo ring cook at isang kahera. Tumutulong rin siya sa pagululuto lalo sa mga specialty menu nila. Hindi man kalakihan ang negosyo niya pero kita niya ang pag-asenso. “Handang-handa na po kami Ma’am,” matikas na sagot ng isa sa mga waiter niya na si Rigor. Katulad ng ibang kasamahan nito, suot na rin nito ang bagong patahing collared t-shirt na may logo ng kainan. Nagsitanguan naman ang iba pa niyang empleyado.Matamis siyang ngumiti sa mga ito. “Salamat sa inyong pakikiisa, asahan ninyo na mapapagod tayo sa araw na ito. Asahan na natin at sana nga dagsain tayo ng maraming customer mamaya. So do our best at I’ll guarantee naman na may overtime pay kayo.”SA araw na iyon ay hindi magkamayaw ang maraming tao na dumagsa sa kabayanan ng Sta. Maria. Maya’t maya ang pagdating ng mga sasakyan na may mga sakay na turista na galing pa ibang sulok ng

ANG ama na si Hernando ang nabungaran ni Tracy sa salas. Nakaupo ito sa sofa saka nakatingin sa kanya. “Opo Pa, kauuwi ko lang po, namili pa po kasi ako ng mga rekado sa Amante.”Tumango-tango ito sa tinuran niya. “Mabuti naman kung gano’n. Halatang pagod na pagod ka nga. Wala akong masabi sa kasipagan at pagpupunyagi mo sa buhay.”She smiled bitterly. “Kailangan kong gawin Pa, para sa sarili ko. all the time ay sarili ko mismo ang aking kakampi. Kapag ako pa ang sumuko ay lalo akong talo.”Sa mga salitang binitawan niya ay sapat na para maging malaman iyon. May katipiran man pero kahit papaano ay nailabas niya ang mga hinaing at sama ng loob sa pamilyang mayroon siya. At kung pamilya ngang maiituring.May tila guilt na kumislap sa mata ng ama sa pagkakatitig nito sa kanya. Kasunod ang tila pag-iwas na ng mga tingin. “Halika ka nga muna Tracy, gusto lang kitang makausap man lang. iyon ay kung okay lang sa’yo.”Tumango siya saka kusang tinabihan si Hernando sa kinauupuan nito. may sagli

“TOTOO po ba talaga ito, Ma’am?” naniniguradong tanong ni Tracy sa medical technologist na nag-cross check ng dugo niya. Bakas na bakas sa mukha niya ang matinding panlulumo.“Yes Ma’am, I’m sure about sa accuracy ng result,” kaagad na tugon ng medtech. “Hindi po kayo magkapareho ng blood type ng father mo, type O po siya samantalang kayo po ay AB Negative.”Mariin siyang napailing. “I can’t believe it. Napaka-impossible po ng result na ito.”Nakakaunawang tumingin pa ito sa kanya. “Ngayon n’yo lang po ba nalaman ang inyong blood type Ma’am?”“Actually yes, simula nang malaman ko na parehong type O dugo ng mga magulang ko ay nag-assume ako na ganoon na rin ang blood type ko. Kaya nga hindi ako nag-atubiling mag-donate ng dug okay Papa,” may mga kung anong nagsi-sink-in sa utak niya dahil sa resultang iyon.“I’m sorry Ma’am pero hindi po talaga kayo pwede maging blood donor sa father ninyo. Same blood type lang po ang kailangang maisalin sa kanya,” dagdag imporma ng medtech. “Much bett

“T-Tracy, ikaw ba ‘yan?” naniniguradong tanong ng isang tinig ng lalaki.Kaagad siyang nag-angat ng tingin sa driver ng nasakyan niyang kotse na bigla niyang pinara. Tumambad sa kanya ang mukha ng isang lalaki. Sa una ay inarkohan niya ito ng kilay pero nanlaki ang mga mata niya, pagkakilala dito. “F-Frank?!”Bigla itong ngumiti saka pinisil ang baba niya. “Sabi ko na nga ba at ikaw ‘yan, Tracy. Kaya nga tinigilan kita kanina kasi pamilyar. What happened?”Ibinalik nito ang atensyon sa pagmamaneho. Nasa daan ang konsentrasyon nito pero nakabukas ang tainga para pakinggan siya.Saka lang niya naramdaman ang pagkawala ng kalasingan niya dahil sa ginawa niyang pagtakbo. Swerte niya na ang long-lost bestfriend niyang guy ang nasakyan niya. Kung nagkataon ay baka napahamak na siya nang tuluyan. Inabutan siya nito malinis na towel para ipampahid niya sa pawisang mukha. Inikwento niya sa binata ang nangyaring rebelasyon at katatapos na nangyari. “Masyado kasi akong nasaktan sa mga nalaman k

“ANO, okay ka na ba?” tanong ni Frank kay Tracy at inabutan siya nito ng bottled water. Muli itong bumalik sa kinauupuan nito kanina. Umalis na rin ang Papa niya at binilinan siya nito na patuloy na mag-ingat.Tinanggap niya mula sa binata ang mineral water, binuksan niya ang bote at ininom niya ang tubig. Nang matapos sa pag-inom ay binalingan niya itong muli. “Bakit ba masyadong ma-drama ang araw na ito para sa akin Frank?”“Oo nga, parang teleserye eh.” Napatawa ito nang mahina para pagaanin ang kalooban niya.“Maraming salamat huh, dahil palagi kang nariyan para sa akin,” bukal sa loob na sabi niya dito pagkainom niya. “Mapalad ako na bestfriend kita at lagi kong karamay sa mga nangyayari sa buhay ko.”Kahit binasted niya ito noong college pa sila ay hindi nabago ang friendship nilang dalawa ni Frank. Nanatili itong nasa tabi niya at madalas na dito niya nasasabi ang hinanakit at sama ng loob niya sa buhay. Sobrang lungkot niya noong magtrabaho na ito sa Manila dahil nasanay na siy