MALAKI man ang kama, pakiramdam ni Yvette na masikip pa rin iyon kaya hindi siya makagalaw. Hindi pala iyon ang tamang salita. Mas akma kasi kung sasabihin niyang ayaw niyang gumalaw. Pakiwari niya kasi'y makukuryente siya kapag nagdikit ang mga balat nila ni Liam. Shucks, bulalas na naman niya ng parang tuksong pumasok sa isip niya ang maiinit na eksenang pinagsaluhan nila ng lalaki. Kung susundin lang talaga niya ang sinasabi ng kanyang katawan, yayakap na talaga siya rito pero mas nananaig ang kanyang pride. Hindi niya ito dapat magustuhan! Hindi dahil sa ito talaga ang pinili ng kanyang ama para pakasalan niya kundi dahil sa simula pa lang ay alam niyang niloloko lang siya nito. Nakakasiguro siyang pinakasalan lang siya nito dahil ibig nitong mailayo siya sa ama nito at mangyayari lang iyon kapag pinakasalan siya. Kaya, nakasisiguro siyang darating din ang araw na pagsasawaan din siya nito, iiwanan siyang luhaan. Kaya, hindi niya dapat na hayaang mapalapit ang loob dito. Sigur

KAHIT na abala sa paghahanda ng breakfast si Yvette ay naging matalas pa rin ang kanyang pakiramdam kaya alam na alam niyang gising na ang kanyang asawa. Hindi niya napigilan ang mapangiti sa pagtukoy niyang iyon kay Liam. Talagang feel na feel na niyang asawa niya ito. Kunsabagay, bukod sa may papeles sila na ikinasal, ginagawa rin nila ang ginagawa ng tunay na mag-asawa. "Yvette!" sigaw nito sabay bukas ng pinto. Malayo man ito sa kanya ay dama niya ang katarantahan nito. Para tuloy gusto niyang matawa sa kaisipang may takot itong naramdaman nang magising itong wala siya. Marahil bumalik din sa isipan nito ang pag-iwan niya rito matapos ng may nangyari sa kanila. Sabi kasi ng isip niya nung panahon na iyon ay wala namang patutunguhan ang namagitan sa kanila kaya't makabubunting wakasan na lang niya kahit tumututol ang kanyang kalooban. Ngunit hindi nangyari ang plano niyang wakasan na ang ugnayan nila dahil kilala siya nito at kayang-kaya siya nitong sundan. "Nandito ako," sa

"ANAK ng tokwa…" Hindi napigilan ni Yvette ang mapabungisngis sa tinurang iyon ni Liam. Kitang-kita niya kung paanong napalis ang ngiti nito nang makita siya. Ang rason, dahil sa kanyang MIss Minchin looks. Dark blue ang straight dress na kanyang suot, tapos naglagay pa siya ng malaking salamin sa mata na wala namang grado ay ipinusod pa niya ang kanyang buhok. Sa hitsura niya ngayon ay alam niyang walang sinumang magkakainteres na siya'y tapunan man lang ng sulyap. Twenty three years old pa lang siya pero para na siyang nasa edad singkuwenta. Alam niya kasing magiging masyado siyang pansinin kung magmi-make up siya at magsusuot ng sexy. At saka, ayaw naman niyang ibalandra sa buong mundo ang kanyang pagkatao. Sapat na sa kanya na magkaroon ng trabaho. Kung sa ibang kumpanya pa siya maga-apply, siguradong makakalkal pa ang kanyang identity. Hindi rin naman niya gustong masaktan ang kanyang ama kung malalaman nitong magtatrabaho siya sa ibang kumpanya. At least kung kay Liam siya m

MASAKIT na masakit na ang tiyan ni Liam sa kakatawa pero hindi pa rin siya makuhang huminto. Hindi niya akalain na napakagaling na artista ng kanyang napangasawa. Kunsabagay, AB Masscommunication ang kurso ni Yvette kaya talagang madali lang rito na papaniwalain ka sa mga sinasabi nito. Katotohanan man iyon o isang kalokohan. Napailing siyang muli nang magawa nitong papaniwalain si Roselyn na may lahi nga itong mangkukulam at sa lugar na Achucheche. Si Roselyn naman kasi ang tipo ng tao na naniniwala sa kung anu-anong kababalaghan kaya madali lang itong napasakay ni Yvette. Kaya, tiyak niyang hindi na siya pupuntahan pa ni Roselyn dito sa WilMar Mall. Hindi naman alam ni Roselyn kung saan siya nakatira kaya malaki ang paniniwala niya na hindi siya pupuntahan nito. Saka, nangako ito kay Yvette na hindi na makikipagkita sa kanya. Dahil doon, para siyang siyang nabunutan ng malaking tinik sa dibdib. Si Roselyn Sayson ay ang pinakamakulit niyang manliligaw. Napabuntunghininga tuloy siya

"HINDI pa ako ready magmahal," mahinang sabi ni Yvette kaya naman hindi niya malaman kung kay Liam ba niya sinasabi iyon o sa kanyang sarili. Limang taon ang naging relasyon nila ni Henry kaya sa palagay niya ay hindi basta-basta nakakalimutan iyon. Kahit pa wala namang nangyari sa kanila ni Henry at sa kanila ni Liam ay marami na? Idagdag pang mag-asawa na rin sila ni Liam. "Anong order mo?" Hindi agad siya nakasagot dahil hanggang ngayon ay parang lutang pa rin siya. Ewan ba naman kasi niya kung bakit naisipang sabihin ni Liam sa kanya angmga salitang iyon. Ang puso mo ang gusto kong makuha.Nahuhulog na ba ang loob nito sa kanya? Tanong pa niya sa sarili. Hindi man niya alam kung anong sagot sa sarili niyang tanong, naramdaman niya ang pagbilis ng ti ok ng kanyang puso. Ewan niya kung bakit nakaramdam siya ng excitement sa maaaring isagot ni Liam. Naisip niya kasi na tuluyan nang nahulog ang loob nito sa kanya. "Anong gusto mong kainin, asawa ko?" Malambing na tanong sa kanya