Semua Bab Mafia War: His Mistake: Bab 1 - Bab 10

AMIRAH P.O.VBANG!"Ahhh!" napasigaw ako dahil sa lakas ng putok ng baril. Umiyak ako sa takot. Hindi pa ako nakakabawi sa putok ng baril kanina at dumagdag pa ito ngayon. Tinakpan ko ang tenga ko dahil umi-echo sa pandinig ko ang malakas na putok.Isang lalaki sa likuran ko ang naramdam kong natumba. I can't clearly see kung anong nasa paligid ko ngayon dahil naka blindfold ako."Alam n'yo na ang gagawin. Unahin ninyo ang matanda."After hearing those words, I immediatley kneel down with courage gathered from nowhere. Ipinagdikit ko ang dalawa kong kamay na nakagapos sa harapan ko. Magmamakaawa ako para sa buhay namin ni Manong. Buong buhay ko hindi ko nagawang magmakaawa sa pamilya ko. Hindi ko aakalain na darating itong araw na 'to na gagawin ko lahat mailigtas lang si Manong na ngayon ko lang nakilala."Parang-awa n'yo na po. W-wala po talaga kaming alam. Hindi namin kasama 'yong lalaki kanina at mas lalong hindi kami spy. We don't even know you!" walang tigil sa pagtulo ang mga l

THIRD PERSON P.O.V"I'm sorry Mr. Engraver but you can't be her donor. Hindi kayo magka-match ng anak mo."Simula pa lang ay alam na ni Castiel ang magiging resulta ng test. Parents have 5 percent possibility na magka-match sa anak nila. But siblings have 100 percent possibility na maging cell donor sa kapatid nila because they share the same genetic from both parents.Halos isang linggo ng nakabantay si Castiel sa anak niya. Hindi siya umaalis ng bahay ni Luis at isinasantabi muna niya ang paghahanap sa chip kahit nakasalalay ang posisyon niya rito. He wanted to spend more time to his daughter. Ayaw na ayaw niyang nawawala sa paningin niya ang anak."Mmm," simpleng sagot niya sa Doctor habang nakaupo sa gilid ng kama ni Ericka at hawak-hawak ang kamay nito."IVF is our last opti..."Before the Doctor even finished his sentence, Castiel cut him off because he already knew what he was about to say."I already told Dr. Smith about that before you got the result," aniya nang hindi tumiti

THIRD PERSON POVThe dining area was filled of silence. No one dared to talk after what happened a while ago.Ninanamnam din ni Amirah ang bawat pagkain na nalalasahan niya. I miss this so much.Walang pagkain ang nakalagpas sa bibig niya. Lahat ng nakikita niyang putahe ay tinitikman niya at hindi niya alam kung bakit hindi niya kayang pigilan na hindi kumain ngayon kahit may diet siyang kailangang sundin.A moment of silence was interupt when Kristine suddenly spoke, "By the way Amirah, I heard you lost someone 5 years ago kaya ka pumunta sa California at hindi para mag-aaral. Who is that again mommy? Ahhh...right! I remember, It's Laui."Nang marinig niya iyon ay napatigil siya sa pagsubo dahil sa biglaang pag-ungkat ni Kristine sa nakaraan niya. She slowly raised her head and stared at her, as if it was a dagger ready to pierce into her body.Kristine provoked her again, asking something she shouldn't have, "I heard nag-away daw kayo bago siya namatay? Aww! so sad. I think you d

Amirah P.O.VAs though somebody dumped a bucket of cold water over my head, as I looked at the man in front of me. I know for sure that he's the man I wanted to meet again for so long."Amirah meet Mr. Engraver, one of my company's investor and the owner of this hotel," nakangiting sabi ni Papo sa akin.I immediately returned to myself before I cleared my throat at inilahad sa kaniya ang kamay ko para makipagkamay. My hand was slighty shaking while waiting him to hold it for shakehand, but it didn't turn out the way I expected to be.He never spared me a single glance, for go*da* sake. Ni hindi nga niya tiningnan man lang ang kamay ko. He was just directly looking at my Granpa and leave without saying anything, as if he didn't see me standing in front of him. Nilagpasan niya lang ako para umupo sa bakanteng upuan sa table namin na kung saan kami nakaupo ni Papo.All of my blood in the body started to boil. Dinalaw ako ng kunting hiya para sa sarili ko dahil sa ginawa niya sa akin sa h

Amirah P.O.V"Amirah can we talk? Isang linggo ka ng hindi lumalabas sa kuwarto mo simula noong na discharge ka. Please don't make it hard for the both of us. Madalang ka na rin kumain at baka mapano pa 'yong baby mo. I can't afford to lose you both. You can cry, you can be sad all the time, but make sure you eat a lot. Kumain ka para may lakas ka pang umiyak."Malumanay na boses ni Papo ang narinig ko sa labas ng kuwarto. Simula noong nakalabas ako ng hospital walang araw na hindi niya ako kinakatok at kinakamusta. Hinahatiran niya rin ako ng mga prutas at pagkain kahit kaunti lang ang nababawas ko doon. Palagi siyang nakaabang sa labas ng kuwarto at hinihintay niya ako na lumabas kahit alam kong sobrang busy niyang tao. Kahit hawak niya ang susi ng kuwarto ko ay mas pinili niya paring huwag buksan dahil alam niyang mabigat ang pinagdadaanan ko at kailangan ko munang mapag-isa ngayon.A person who understand you in every situation more than the others is the one who truly love you to