Kanina pang hinihintay ni Amos ang nobya sa labas ng gymnasium kung saan magaganap ang basketball game sa pagitan ng mga streets sa Kiki village. Tinawagan niya si Zein para siguraduhin ang pagpunta nito pero wala pa ang dalaga. Hindi niya alam kung bakit big deal sa kaniyang nandoon ang babae sa laro niya pero isa lang ang sigurado niya. Gusto niyang lagi itong nakikita.Two weeks pa lang ang relasyon nila at wala pa naman silang naging problemang mabigat ni Zein. Totoo ang sinabi niyang gusto niyang kalimutan si Zelda at malaking tulong ang kaniyang nobya para magawa iyon kaya nagkaroon siya ng mithiing mas makilala pa ito. Masaya siya sa piling ng dalaga. Hindi niya tuloy naiwasang magkumpara. Mas masayang kasama si Zein kaysa sa kapatid nito. Walang limitasyon o kahit na anong pumigil sa kaniya para ipakita kung ano siya kapag kasama ito. Natural lang lahat ng pinakita niya samantalang noong sila pa ni Zelda, magandang katangian niya lang ang pinakita niya rito dahil inisip niyan

Nagsalubong ang mga kilay ni Amos nang makitang full storage na ang gallery niya. Nakaupo lang siya sa pang-isahang sofa habang si Zein at ang kaniyang mommy ay nasa mahabang sofa sa living room. Ilang beses niyang kinuhanan ang kaniyang sarili pati na rin si Zein na abala sa pakikipag-usap sa kaniyang ina. Gusto niya kasing may maiwang alaala ang gabing iyon. Kahit gusto niyang habang buhay na manatili ang kiss mark ng kasintahan, wala siyang magagawa. Napangiti na lang siya at umiling.So gay... Tumayo si Amos at lumapit sa mga ito. Hindi nakaligtas sa kaniya ang gumuhit na ngiti sa mga labi ni Zein habang pinagmamasdan ang mga larawan niya noong bata. Kinamot niya ang kaniyang kilay nang mas lumawak pa ang ngiti nito.“Mommy, pahiram ng camera mo.” Inagaw niya sa mga ito ang photo album at ipinatong iyon sa center table.“Baby, why?”“Mommy!” Kinusot niya na lang ang ilong niya. Hindi pa rin pala tumigil ang kaniyang ina sa pagtawag sa kaniya ng baby.“What?” mahinahong tanong nit

Napangiti si Amos nang makitang palapit sa kaniyang table si Zein. Tumayo siya at sinalubong ito ng halik sa pisngi. Inatras niya ang katabing upuan at inalalayan itong umupo bago siya umupo sa sariling upuan. Nasalubong niya ang masamang tingin ni Lester na kabababa lang ng stage. Nang-uuyam siyang ngumisi rito. Inalis niya ang tingin sa binata at lumingon sa dalagang katabi. “Hindi ka ba naiinip?” nagtatakang tanong ni Zein sa kaniya habang nginunguya ang bubble gum sa bibig. Sinulyapan nito ang baso ng iced tea na kanina niya pang ininom. “You didn’t order food. Baka mamaya ay sisihin mo ako at sabihing ginugutom kita. Mangisay ka na riyan.” Natawa si Amos dahil sa pagiging seryoso ng nobya. Inilagay niya ang braso sa balikat nito at hinila palapit sa kaniya. “Hindi ako maiinip,” gigil na sabi niya pero kabaliktaran naman iyon sa ginawa niya. Marahan niyang hinaplos ang buhok ni Zein. “Talaga?” Tumango siya. “Darling, you’re amazing. Ibang-iba ka sa stage. I like the way you p

Kapapasok lang ni Amos sa loob ng gymnasium dala ang box ng cake nang may tumamang bola sa kaniya. Itinaas niya agad ang cake kaya sa tiyan niya tumama iyon. Masama ang tingin na bumaling siya kay Denny.“What the heck?! Muntik mo nang masira ang cake para kay Zein!” sigaw niya sa kaibigang tumatawa. Gustong ibato ni Amos pabalik sa lalaki ang bola pero mas inisip niya ang safety ng cake. Parang tumaas ang lahat ng dugo niya sa ulo nang tumawa rin ang iba niyang kaibigan. Nandoon ang lahat ng kaibigan sa birthday at monthsary nila ni Zein subalit hindi talaga mawala ang pang-iinis ng mga ito sa kaniya.Pumunta si Amos sa lamesang pina-assemble niya kay Yvette at maingat na ipinatong ang box ng cake. Napangiti siya nang maalala ang plano niya. Gusto niyang maging espesiyal ang araw na iyon para sa kanilang dalawa. Sigurado na siya sa damdamin niya. Mahal niya na si Zein. Sa walong buwan na relasyon nila, parang kay Zein umikot ang mundo niya. Ayaw niyang napapalayo sa babae. Gusto niy

“I’ll just go downstairs. I’ll just get the first aid kit and close the gate. Change your clothes… first.” Tinanggap agad ni Amos ang inabot na mga damit ni Zein. Nasa guest room siya ng bahay ng dalaga dahil ayaw niyang umuwi. Napilitan tuloy itong patulugin siya sa silid na iyon. “Thank you…”Marahan itong tumango. Pareho lang silang nakatayo sa loob. Dumako ang kaniyang mga mata sa pang-ibabang labi nitong may sugat. Hahawakan niya sana iyon ngunit maagap na lumayo ang dalaga. Dahan-dahan niyang ibinaba ang kamay at umiwas ng tingin. Parang may sumakal sa puso niya sa kilos na iyon ng dalaga. Narinig ni Amos kanina ang mga gusto niyang marinig sa dalaga ngunit hindi niya alam kung bakit ilag pa rin sa kaniya si Zein. Kung puwede niya lang na ikulong ito sa mga bisig niya nang mas matagal pa ay ginawa niya na sana. Parang sa halip na magkaintindihan, mas lalo silang nagkalabuan. Gumawa ng pader ang babae sa pagitan nilang dalawa at ayaw niya iyon. Alam niyang labis ang sakit na di