Halos apat na buwan na rin ang nakakalipas simula noong huli kong makausap si Charles. May mga oras na nami-miss ko pa rin na may kausap pero nawalan na lang din ako ng pakielam. Masyado na akong maraming pinoproblema para isipin ko pa siya.Lalo pa ngayon na sinusubukan kong matapos yung mga librong hindi ko na natuloy-tuloy. Bukod pa roon, nakatira ako ngayon sa bahay ng mga magulang ko. Kailangan ko magtipid ng pera dahil nag-layoff sa trabaho namin at kasama ako roon. Kasabay pa nga ng pagkawalan ko ng trabaho, wala rin akong nakukuhang freelance projects nitong mga nakaraang linggo.Napapikit ako ng mariin. Halos alas otso na ng gabi pero hindi pa rin ako lumalabas ng kwarto ko. Wala akong balak madagdagan ang sama ng loob ko sa mundo. Kung maririnig ko rin naman ang pagtatalo ng mga magulang ko dahil sa pera, mas gugustuhin ko na lang hindi kumain.Simula noong mawalan ng trabaho si Papa at nagkanda-baon sa utang ang mga kapatid ni Mama, naging mahirap na ang sitwasyon. Hirap n

"Liligawan kita. Iyong totoo na. Baka kasi maagaw ka pa ng iba, mahirap na." sabi niya bago ako bigyan ng magaang halik sa noo."A-anong pinagsasabi mo riyan?! Siraulo ka na ba? Ibaba mo na nga ako!" kabado kong sita sa kanya pero ang walang modo, nagpatuloy lang sa paglalakad habang buhat ako."Seryoso ako, Crysaline. Ayokong ma-friendzoned habang buhay. Kaysa maging marupok ka na naman sa Charles na iyon, aabante na ako. 'Di hamak naman na mas pogi ako kaysa sa lalaking 'yon!" sabi niya na tila ba simpleng bagay lang ang pinagsasasabi niya."Hoy, Nathan. Huwag kang ganyan marupok ako." mahina na lang ang pagkakasabi ko sa sobrang hiya na nararamdaman ko ngayon. Pakiramdam ko sobrang pula ng magkabilang pisngi ko dahil sa pagkapahiya kaysa sa blush on ko. Shocks."Edi maging marupok ka sa akin. Sasaluhin naman kita, Crysaline Lopez." sabi niya at humalakhak pa siya."Wala ka talagang kwenta, Nathan Villegara! Kapag ako talaga nasa headline bukas ng umaga dahil sa mga ginagawa mo, lag

Damang-dama ko ang bawat pag-dampi ng malamig na hangin sa balat ko habang nakatanaw sa malawak na siyudad dito sa balcony ng unit ko.Nilagok ko sa hawak kong yakult at napabuntong hininga. Bakit ba naaalala ko na naman ang nakaraan? Akala mo naman may past talaga kami ni Charles kung makaasta ako. Akala mo naman talaga jinowa ako nung tao para magkaganito ako.Biglang nag-ring ang cellphone ko. Kinuha ko iyon sa bulsa ng cotton shorts ko at walang tingin-tingin na sinagot ang tawag."Hello?""Nasa labas ako ng unit mo. Naiwan ko na naman spare key ko sa bahay." bungad sa akin ni Nathan pagkasagot ko ng tawag.Napailing ako ng wala sa oras nang marinig ang boses niya. Ilang araw na bang hindi nagpaparamdam ang isang 'to simula noong nanggaling ako sa unit niya? Tapos ganito na naman bigla na lang sumusulpot out of nowhere.Paano noong kinukulit niya ko ng kinukulit tungkol sa panliligaw niya pati na rin yung issue kay Charles, nasigawan ko siya. Ang hudas, tinalikuran ako at umalis n

"Crysaline! Open this damn door or I will fucking break this shit!"Napatalukbong ako ng unan at kumot sa sobrang inis ko sa sarili ko. Bakit ko ba kasi siya tinanong ng ganoon? Nakakahiya!Nang ma-realize ko kanina yung sinabi ko sa kanya ay agad ako tumakbo papasok dito sa kwarto ko at ni-lock yung pinto.Hindi ko alam kung ano bang pumasok sa kokote ko at niyaya ko siyang matulog ng mag-katabi sa iisang kama. Talo ko pa iyong mga pick me girl sa ginawa ko."Bibilangan kita Crysaline Lopez! Kapag hindi mo talaga ako pinagbuksan ng pinto, sisirain ko talaga 'to!" gigil na sigaw niya kaya napabuntong hininga ako at inis na bumangon sa kama."Ayaw ko nga! Umuwi ka na! Gusto ko na magpahinga!" balik kong sigaw sa kanya kahit sa totoo lang nag-aalala ako na baka sirain niya talaga yung pinto ko.Ang mahal pa naman ng pagawa non. Nagtitipid ako."Sinong uuwi? Dito ako matutulog!" sigaw na naman niya kaya napakagat ako sa ibabang labi ko sa sobrang inis."Edi matulog ka na! Doon ka sa kabi

"Can you still give me another chance to prove how much I like you? Can I court you?"Nasamid ako at halos hindi ako magkanda-ubo sa gulat.What the freak?!Napatayo naman siya sa inuupuan niya at hinagod ang likod ko."Sorry. Hindi ko sinasadya na biglain ka." paumanhin niya kaya napatingin ako sa kanya.Bakas sa mukha niya ang pagkahiya at tila ba hindi malaman ang gagawin."No, okay lang ako. Nagulat lang ako sa sinabi mo. Palabiro ka pa rin pala." sabi ko sa kanya at sinabayan pa ng tawa. Kung tawa nga ba na maituturing iyon o peke lang.Napatigil naman siya sa paghagod sa likod ko at ngumiti ng tipid."I guess...I am too late?" sabi niya kaya napayuko ako at pinaglaruan ang tissue na hawak ko.Naramdaman ko naman na lumayo na siya at umupo muli sa tapat ko. Kapwa lang kami na tahimik na tila nagpa-pakiramdaman lang. Ang awkward na nga, hindi ko pa gusto yung nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko."Sa totoo lang, sa tingin ko hindi mo talaga ako gusto. Hindi pagmamahal ‘yang nagtutu