บททั้งหมดของ Ang Alamat ng Dragon General: บทที่ 731 - บทที่ 740

"Naiintindihan ko." Tumango si May at mabilis na lumabas. Napagod si James at sumandal uli sa kama. Natulala siya sa pag-iisip. Bigla na lang, lumapit si Quincy at umakyat sa kama. Minasahe niya ang binti ni James nang may nag-aalalang ekspresyon sa maganda niyang mukha. "Pagod ka na nga pero ang dami mo pang ginagawa. Dapat nagpapahinga ka na." Nahimasmasan si James at kumaway, sabay nagsabing, "Sige, tama na yan. Mainit dito sa hotel. Pwede mo ba akong ilabas para makalanghap ng sariwang hangin?""Sige." Tumango si Quincy. "Bigyan mo ko ng ilang minuto. Kailangan kong magpalit ng damit." Nagmadali siyang umalis at bumalik sa kwarto niya para magpalit ng damit. Nakasuot na siya ngayon ng dress at nakatali na ang buhok niya. Sa isang iglap, nagbagong anyo siya bilang isang marangal na babae. Pagkatapos nito, tinulak niya ang wheelchair ni James palabas ng hotel. Umaga pa lang. Malamig ang simoy ng hangin ng taglagas nang dumampi ito sa balat nila. "James, saan mo g

Pagkatapos niyang mabusog, humiga siya sa kama at nagpahinga habang nililinis ni Quincy ang kanyang kinainan.Sa buong araw na iyon, nanatili siya sa loob ng hotel.Nakakabagot sa loob ng hotel, pero naging nakakatuwa naman ito dahil sa mga biro ni Quincy.Mabilis na lumipas ang oras.Hindi nagtagal, dumating na ang araw ng kanilang misyon. Kinagabihan. Tumayo si James sa may balkonahe at tiningnan ang maliwanag na siyudad sa kanyang harapan.Nilapitan siya ni Quincy na may hawak na malaking coat at pinatong ito sa kanya at pinaalalahanan siya, “Taglagas na, at lumalamig na ang panahon. Sa kasalukuyan mong kondisyon, hindi ka dapat magkasipon. Binalaan ka ng doktor na magiging delikado para sayo kapag nagkasakit ka.” Natutuwa si James sa tanawin ng siyudad sa gabi.“Tingnan mo, ang Capital ay nakakamangha sa gabi.”“Hindi ako makapaniwala na nasa mood ka pa din na mag-senti. Ang mga tauhan mo ay kikilos ngayong gabi. Kapag nabigo sila, kamatayan lang ang naghihintay sa kan

Sinamahan si Blake papunta sa base at pinasakay sa helicopter kasama ng Elite Eight.Nakatayo si Gloom sa tabi at pinanood ang helicopter na dahan-dahan na lumipad. Pagkatapos, nilabas niya ang kanyang phone at tinawagan si James, “Nakatakas na si Blake. Igtas silang nakaalis ng Capital at papunta na ngayon sa Cansington.”Napangiti si James matapos niyang matanggap ang balita. “Kuha ko.” Sinabi ni Gloom, “Ikaw na ang bahala sa lahat. Kailangan ko pang linisin ang kalat sa Capital at burahin ang impormasyon tungkol sa mga tauhan mo. Tiyak na tatanungin ako ng Emperor pagbalik nito.”‘Sige.” Tumango si James.Tanong ni Gloom, “Kailan ka aalis?”Mahinahon na sumagot si James, “Hindi ko ito pwedeng madaliin. Kapag umalis ako ngayon, paghihinalaan ako ng Emperor. Balak kong manatili pa ng ilan pang mga araw at hintayin ang pagbabalik ng Emperor sa Sol. Kailangan ko siyang bisitahin uli bago umalis.”“Gawin mo kung ano ang gusto mo pero mag-iingat ka.” Binaba ni Gloom ang kanyang

’Hindi kaya si James ang may pakana nito?’Sumagi ang bagay na ito sa kanyang isipan.Ilang segundo ang lumipas, itinanggi niya ang posibilidad na ito. Lantang gulay na si James at wala nang awtoridad. Hindi nito magagawa ang bagay na ito. Isa pa, ang lahat ng mga maimpluwensyang opisyal sa Capital ay gusto siyang patayin at kahit na kailan ay hindi siya tutulungan.Wala naman din dahilan si James para tulungan si Blake. “Ipagpatuloy niyo ang pag-iimbestiga at alamin niyo ang bagay na ito. Isa pa, magpadala kayo ng wanted order para kay Blake. Kailangan natin siyang mahuli muli.”“Masusunod!” Tumango ang mga heneral.…Ngayong araw na ito, malakas ang sikat ng araw.Bumangon sa kama si James, kumain, at pinakiusapan si Quincy na itulak siya sa labas ng sa gayon ay makapagpaaraw siya.“Saan tayo ngayon pupunta, James?”Habang tulak-tulak ang wheelchair ni James sa kalsada, hindi mapigilan na itanong ito ni Quincy.Dalawang oras na siyang tinutulak nito. Wala pa siyang ibang

“Ngumiti si James at sinabi, “Busog na ako.”“Sige.”Kaswal na sagot ni Quincy at sinabi, “Ang lipad mo ay alas dos ng hapon. May sapat na tayong oras kung magche-check out na tayo ngayon at pumunta kaagad ng airport.”Tumango si James. “Sige kung ganun, mag-check out na tayo.”Mabilis na tumakas si Quincy. Sumandal naman si James sa sopa habang pinapanood na umalis si Quincy. Hindi niya mapigilan na sambitin, “Ano kaya ang iniisip ng babaeng yun? Bakit bigla na lang namula ang mukha niya?”Bumulagta siya sa sopa at nanigarilyo.Hindi nagtagal, nakapag-check out na si Quincy. Umalis silang dalawa ng hotel at sumakay ng taksi papuntang airport. Pagkatapos maghintay ng sampung minuto, binigyan na ng pahintulot ang mga pasahero na sumakay ng eroplano.Unti-unting lumipad na ang eroplano sa kalangitan.Sa eroplano pabalik ng Cansington, pinikit ni James ang kanyang mga mata at nagpahinga. Nahihilo siya nung nakarating na sila ng Cansington.“James, lumapag na tayo.” Narinig niya