OLIVIAI’m so happy dahil sumunod si Belle sa mga utos ko. Lalong naging happy ako dahil may nakapag balita sa akin na uuwi raw ng farm sa Cavite ang aking anak. Iyon nga lang, hindi ako masaya na kasama niya ang kaniyang hilaw na asawa at anak. Gosh, hindi lahat umaayon sa akin ang mga pangyayari. “Mark, may balita ka ba kung binawi na ng mga Regalado ang kaso nila laban sa akin? I am so excited nang maging malayang muli.” Masigla ang boses ko habang nagtatanong ako sa aking karelasyon. “Wala pa. Palpak yata ang plano mo,” sagot naman niya sa akin. No way! Hindi ko matatanggap na palpak ang naging desisyon ko. Aba, kapag nagkataon ay patong-patong na kaso na ito at tuluyan na akong hindi magkakaroon ng pagkakataon na maging malaya pa. I don’t want to sound being pathetic kaya hanggang kaya, lalaban ako. “Hindi palpak ang plano ko!” Mataas na agad ang boses ko at nanlilisik ang eyes ko. “Saka mo iyan sabihin kapag hindi tayo nakulong dahil sa pagkidnap mo sa mga Friol,” galit din

LANCEI was walking towards Jaspher, Atashia, and Belle when I heard them talking about a certain kidnapping. I was on denial at first ngunit malinaw ang mga kwento nila. Nahihiya na lumapit ako sa tatlo to confirm what I overheard. Nang nakalapit na ako sa kanila, nagtatanong ang mga mata ni Atashia. I did not know what to say. Basta ang alam ko, ayaw ko na husgahan ako ng asawa ko, katulad ng ginawa ko sa kaniya dati. “Is it true that Mommy kidnapped Mister and Misis Friol?” I asked. “Wala ka bang alam, Lance?” Atashia’s voice was unsure. Batid ko na nagdududa siya sa akin. "We were together at La Aurora. Twenty-four seven tayong magkasama, hon. Impossible na may maitago ako sa iyo," I told her. Tumaas ang kilay niya pero hindi na siya nagsalita. I felt nervous so I reached for her hand and held it tight. "Tell me everything," I begged everyone. Kailangan kong malaman ang lahat kahit nakakahiya na sa part ko ang makihalubilo sa mga taong sinaktan ng aking ina. Nagsimulang umiy

ATAHSIA "Hon, have you watched the news?" Nagmamadali na tanong sa akin ni Lance. Tumango ako at bahagyang ngumiti. Hindi ako makapaniwala na iuurong ng pamilya ko ang mga kaso laban kay ma’am Olivia. "Kakausapin ko muna sina Daddy at Jaspher tungkol sa bagay na ito. Umuwi na tayo," saad ko. Sa loob ng sasakyan ay hindi kami nagkikibuan ni Lance. Daig pa namin ang hindi mag-asawa at hindi magkakilala. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isipan niya. Subalit ako, para akong sinasaniban ng demonyo. Hindi ko kasi maintindihan kung bakit hindi man lang sinabi sa akin ang aking pamilya ang naging desisyon nila. Wala ba silang tiwala sa akin? Sa mansion, nadatnan kong maraming mga reporter ang nagkalat sa may pool area. Nagpapa-interview sa kanila si Daddy. May mga pagkain at inumin din ang makikita sa buong paligid. "Ano ito, party?" Pagalit na tanong ko sa isa sa mga katulong. "Ma'am, normal po talaga ito rito sa mansion," sagot naman sa akin ng kinausap ko. "Normal? Normal

LANCEI tried to call Belle several times but she was not answering her phone. As I drove into my father's farm, my heart was beating so fast. I was in range and wanted to punch anyone who would cross my lane. While having a trash talk with one motorist, Atashia was on the phone screaming her heart out. She was so nervous and begged me to calm down. "I am okay, hon. Don't worry. Everything is fine now," I told my wife after I had a small fight with an anonymous driver. "Huwag mong pairalin ang init ng ulo mo, Lance. May anak tayo na kailangan ng ama. Please relax," Atashia told me. "Yeah. Stop crying now. Kailangan ko lang makausap si Daddy. Sobrang laki kasi ng kahihiyan na ginawa nina Mommy at Belle. Hindi ko tuloy ngayon alam how I will face your father and brother." I took a deep breath. "I was used to be an arrogant person. I condemned Jaspher for having a stepmom who was trying to be socialite. Dämn! Mas malala pa pala ang aking ina." Sa farm ni Daddy, naabutan ko siyang nag

ATASHIADahil sa pangungulit ni Lance, napilitan akong mag-stay sa mansion ng mga Henzon. Subalit masama na talaga ang pakiramdam ko. Para akong nakatapak sa apoy ng impyerno. Hindi ko magawang umupo dahil alerto ako sa bawat galaw ng mga kaharap ko. Hindi ko rin alam kung dapat ko na bang sabihin sa asawa ko o maging sa mga pulis ang natuklasan ko dahil baka mailibing na rin ako sa basement ng mansion ng mga Henzon, kasama ng kalansay doon. “Hon, are you alright?” Pang-limang tanong na yata iyon sa akin ni Lance. Umiling ako. “Uuwi na ako,” bulong ko sa kaniya. “Hintayin mo na ako. Pinag-uusapan lang namin kung paano ang magiging set-up ng burol ni Mommy. If you want, you can rest in my room,” alok niya.Ang tigas ng tanggi ko. Hindi ako papayag na matulog sa kahit anong silid ng mansion ng mga Henzon. Hindi ko kaya. Baka mabaliw din ako dahil sa takot at paghihinala sa mga taong nakatira roon. “Bakit ba?” tila nauubusan na ng pasensya si Lance. “Gusto ko nang umuwi,” ulit ko.