ATASHIAFirst day of work pero feeling ko ay kasama ko na naman ang espiritu ng kamalasan. Hindi ako nakaligo dahil gusto na yata ni nanay matulog sa banyo. Ang kakaunting pera na nasa wallet ko ay nawala pa. Ayaw kong magbintang pero alam kong isa na naman sa mga lalaking iniuwi ni nanay ang salarin. “Manong Fred, pakihatid naman po ako sa Raon City,” pakiusap ko sa matandang tricycle driver na nasa kanto. “Sige ba, basta ihatid mo rin ako sa langit mamaya,” sagot niya. Sinaniban ako ng demonyo dahil sa tinuran ni Manong Fred.“Hoy! Matandang hukluban! Hindi ako driver ng mga baliw!” Dinuro ko siya. Nagtawanan ang mga tao. Nanlisik ang mga mata ko. Sabagay, hindi na bago ang bastusin ako ng mga lalaki dahil sa uri ng trabaho ng nanay ko. Hanep, sikat na sikat kasi ang aking ina dahil sa pagiging Magdalena niya. Sa sobrang inis ko ay nagmamartsa na lumayo ako sa pilahanan ng tricycle. Sasakay na lang ako ng jeep. Hays, tiyak na mali-later ako agad sa first day pa lang ng pasok ko

ATASHIA Sigawan, tuksuhan! Napaka-ingay sa loob ng bagong bukas na restaurant ni Sir Lance Henzon. Nabibingi ako sa lakas ng ingay pero nakaguhit ang isang malapad na ngiti sa aking mga labi. I am holding a bouquet of roses and a box of chocolate. Bigay iyon sa akin ni Boss Lance Henzon. Sa wakas gumana ang aking ritwal. Hindi ko lang nalusutan ang panggagantso ko sa kaniya, napaibig ko pa siya! Sa harapan ko ay nakatayo ang isang gwapong lalaki. He's wearing a white long sleeve na ipinares niya sa itim na slacks pants. His tantalizing eyes are staring at me. The kilig is running all throughout my spine. My gosh, daig ko pa ang nasa cloud nine kaya napapa-inglis na ako. "Will you be my girl?" he asked. "Ako, magiging girlfriend mo? Ikaw na anak ng isang kilalang pulitiko ang magiging bf ko? Nagkakamali ka yata, sir," nagkakandautal kong pahayag. "Why not? Wala namang batas dito sa Pilipinas na bawal ma-inlove ang boss sa empleyado n'ya," sagot ni Sir Lance. Hindi ako nakaim

ATASHIADahil sa gigil ko kay Sir Lance kaya hindi ko napigilan ang maiyak habang naglalakad ako sa bangketa. Bwisit na lalaking iyon, mukhang santo sa harapan ng matapobre niyang ina.Wala akong trabaho, walang tirahan at walang pera! Bongga! Nasa akin na ang korona ng kawalan! Napakamalas ko talaga sa mundong ito. Subalit hindi ako papayag na maging isang basura sa paningin ng lahat. Patutunayan ko pa sa magaling kong ina na kaya kong magtagumpay sa malinis na paraan. “Atashia!” Dinig kong sigaw ni Sir Lance. Lumingon ako at nakita kong namumula ang pisngi niya dahil sa init. Oh my… magpapakipot ba ako o ano? Teka, I have to think first. Subalit bago pa man ako makapag-isip ay nasa harapan ko na siya. “Why did you lie to my mom? Hindi mo ba alam na pwedeng mapahamak si Gemma dahil sa ginawa mo?” tanong niya sa akin.“Wow, concern? Sir, kung sumunod ka sa akin para pagalitan ako, bumalik ka na roon kasi baka makakita ka ng mga stars sa katirikan ng araw.” “No. Don’t get me wron

ATASHIA Hindi maitago sa magandang mukha ni Belle ang matinding pagkagulat nang sinabi ni Lance na asawa niya ako. Kinilig man pero parang gusto kong itago sa bulsa ko ang aking asawa. I hate the way Belled looked at him. Ako lang dapat ang may karapatan na tumingin sa mister ko ng ganon. Dala ng matinding selos, umungol ako ng bahagya. Nagmamadali na lumakad si Lance palabas ng hotel habang ang mukha ko ay nakasubsob sa malapad niyang dibdib. Nang ibaba ako ni Lance sa loob ng sasakyan, hindi ko napigilan ang mapasuka. Halo-halo na ang amoy ng mamahalin niyang kotse at kaniyang pawis, pero hindi iyon ang dahilan kung bakit bumaliktad ang sikmura ko. Ang totoo ay hindi talaga kasi sanay malapatan ng alak ang sikmura ko. “What the héck, Atashia? I had no idea that marriage could be so difficult. You're giving me a headache on our first night together as husband and wife,” reklamo ni Lance. Napahagikhik ako. Hinaplos ng hintuturo ko ang kaniyang mukha. Grabe sa kinis iyon na para

ATASHIASeven days, seven days na akong trinatrato ni Lance na parang reyna. Mula paggising hanggang matulog, kulang na lang ay sambahin niya ako. For the very first time in my life, I felt how valuable I am. Hindi ko na pala kailangan malungkot dahil pilit pinupunan ni Lance ang kakulangan ni nanay. Each day na lumilipas ay lalo akong nahuhulog sa CEO kong asawa. Hindi n'ya kasi ipinararamdam sa akin ang layo ng agwat namin sa buhay. Sa halip ay ipinapakita niya sa akin how I deserve all the love and attention na hindi ibinigay sa akin ng sarili kong ina. "Hon, let's ride a Kayak," sabi niya sa akin isang umaga. Nasa Lancenta Hotel pa rin kami at nakababad ako sa pool. First time kong maligo roon dahil katatapos lang ng period ko. "Ano iyon?" Inosente kong tanong sa kaniya. "It is a boat commonly used in sports. It needs physical strength which is why I have to paddle for us to get into the deep part of the sea," paliwanag ni Lance. "Walang makina pala iyan. Huwag na. Nakakatako