All Chapters of You're The One I Love: Chapter 21 - Chapter 30

ALAM ni Raquel na dapat pigilan niya si Drake. Ngunit tila tinutunaw ng bawat halik nito ang natitira pang katinuan niya. At wala siyang ibang mapagpilian kundi ang tugunin ang halik nito. Imbes na itulak palayo ay hinila niya ito palapit. Imbes na putulin ang halik ay tinugon niya ito ng may katumbas na pananabik. Now that they were in bed and Drake seemed intent on kissing every part of her body, she did nothing but kiss him too. Ang hawakan ang kung anumang maabot ng kamay niya at haplusin iyon. His kisses were making her mindless, but not so that she would forget how she wanted to touch him back. May ibinulong ito sa pagitan ng paghalik sa kanyang leeg ngunit ‘di niya maintindihan. Napakislot siya nang maramdaman ang mainit nitong kamay na nasa ilalim ng kanyang kamiseta. She gasped when she felt his hand carefully unhook her bra and throw it on the floor. He then cupped her breast, his mouth trailing kisses from her neck to her jaw then back to her lips. Salitan ni

HINDI mabilang ni Raquel kung ilang beses na siyang bumuntong hininga. Araw-araw na lang ay naroon siya sa bintana ng kwartong tinutuluyan at nakatanaw sa labas. Isang linggo nang lumipas mula nang umalis si Drake upang pumunta sa ibang bansa. Ang tanga nga niya, hindi man lang naitanong kung saang bansa ito patungo. Nabanggit sa kanya noon ni Aling Tonyang na may bahay sa San Ruiz si Drake. Gusto niya itong tanungin tungkol sa binata ngunit nagdadalang hiya naman siya. Ikakasal siya kay Arthur tapos magtatanong siya rito ng tungkol kay Drake. Ano na lang kaya ang iisipin sa kanya ni Aling Tonyang? Kaysa tanungin ang matanda ay nagpasya na lang siyang araw-araw mag-abang sa bintana. Umaasa siyang isang araw ay makita niya ang kotse ni Drake na paparada sa malawak na lawn at bababa ito. Pinaniwala niya ang sarili na tutuparin nito ang pangakong babalikan siya. Nagulat siya nang makarinig ng katok sa pinto. Inaasahan niyang si Aling Tonyang iyon. “Buk

KANINA pa paikot-ikot si Raquel sa loob ng kwarto pero hindi mahanap ang kanyang sketchpad. Nabaling ang tingin niya sa pinto nang makarinig ng katok. “Pasok,” sabi niya. Dumapa siya sa sahig upang silipin ang ilalim ng kama. “Raquel, kanina pa kita hinihintay sa sala. Ano ba–” Hindi natapos ang sasabihin ni Arthur nang makita ang ayos ng dalaga. “Hey, may hinahanap ka ba?” “Oo,” sagot ni Raquel sabay tayo. “Hindi ko makita ang sketchpad ko.” “Marami namang mabibiling sketchpad sa Manila. Pagdating natin doon ay ibibili kita nang marami.” “Hindi lang ‘yon basta sketchpad.” Nasapo niya ang sariling noo at disappointed na umupo sa gilid ng kama. “Sa sketchpad na iyon ang final na iginuhit kong dream house namin ng kapatid ko.” “Oh, I’m sorry,” mukhang sincere naman sa sinabi nito ang lalaki. “Pwede ka naman gumuhit ulit. Pagkatapos ng ating kasal titira na kayong magkapatid sa bahay ko sa Baguio. Handa akong tulungan ka na matupad ang dream house n’yo

MASUYONG tinapik ni Arthur ang pisngi niya. “Masungit si kuya at kung minsan ay masakit magsalita. Kaya nga marami ang nagsasabi na wala siyang puso because he doesn't care about the feelings of others. Don’t worry. Tumatahol lang siyang parang aso pero hindi naman nangangagat.” “May girlfriend na ba ang kuya mo?” naiintriga niyang tanong. “Girlfriend?” ulit nito sa sinabi niya at pinong ngumiti. “May mga fling siya pero hindi niya matatawag na girlfriend. As I told you, walang mahalaga sa kanya kundi ang negosyo niya. Magparami ng pera at makilala sa business industry.” “Sa ugali ng kapatid mo, may posibilidad na hindi siya magkaroon ng sariling pamilya,” maasim ang mukhang sabi niya. “Naku, kailangan mo pumunta araw-araw sa simbahan at ipagdasal na magka-girlfriend na ang kuya mo. Baka sakaling magkaroon siya ng puso.” Humalakhak si Arthur. “Natutuwa ako sa ‘yo, alam mo ba ‘yon? Kasi, mas matapang ka pa sa ‘kin. Dahil ako ang kinakabahan at nilalamig ngayon.

ANG inaasahan ni Raquel, maiinsulto si Zeus sa sinabi niya. Sa halip ay humalakhak ito. “Nice sense of humor, Raquel,” bulong nito sa kanya. And then, pinagala nito sa kabuuan niya ang mga mata na parang sinasabing kabisado nito ang bawat detalye ng katawan niya. “Not everyone is worthy of a red dress. You're provoking me with that red dress of yours, can't wait to take it off.” Hindi niya na kailangan humarap pa sa salamin para malaman na namula siya sa sinabi nito. Pinanatili niya ang paningin sa guwapong mukha nito. “Bagay sana sa ‘yo ang suot mong tuxedo kung hindi ka lang sana bas–” “I look better without my clothes on,” mabilis nitong sabi sa tinig na nang-aakit. Umangat ang gilid ng labi nito at makahulugang tinitigan siya sa mga mata. Parang tubig na dumaloy sa kamalayan niya ang hubad nitong katawan. Mabilis niyang inilayo ang katawan dito na parang napaso. “Ibalik mo na ako kay Arthur. Tiyak na kanina niya pa ako hinihintay.” “The perfect fiancé