“WHAT?!” Bulalas na tanong ni Kristin na ikinatingin ng karamihan ng tao na kasama nila sa visiting area ng prisinto na kinaroroonan nila. “What are you looking at?!” Inis na sigaw nito na ikinaiwas naman ng mga tao. “Kristin kumalma ka. Baka lalong sumama ang public figure mo.” “Paanong ako kakalma attorney?! Ang lakas ng loob ng Devina na ‘yang kunin ang asawa ko! Ipapakilala pa ang anak nila sa labas! Hindi ko palalagpasin ‘yun! Ako ang asawa attorney! Ako si Mrs. Montoya!” Napailing nalamang ang attorney ni Kritin dahil sa narinig. Kumuha ang babae ng isang private investigator at ang kaniyang attorney ang nakikipag-ugnayan dito para magbigay ng balita sa kanila. At ngayon nga ay kakukuha lang nito ng impormasyon tungkol sa pagkikita ng mga ito. “Attorney hindi ako papayag! Hindi ako papayag na maging masaya sila habang ako nandito sa kulungan! Ang bwisit na Devina na ‘yan!” napakuyom ng kamao si Kristin sa sobrang galit niya. “Anong gusto mong gawin natin? Kapag nahu

“SIGURADO ka na ba dito Devina? Paano kung umasa ka lang at hindi naman pala iyon totoo?” “Wala akong pakialam Jeydon. Gusto ko ay makakuha ng impormasyon, o kung siya ba talaga si Arabelle.” Rinig ko ang buntong hininga ni Jeydon habang nagmamaneho. Hindi ako nagdalawang isip na puntahan ang address na ibinigay saakin ng private investigator ko. Maya-maya pa ay huminto kami sa isang orphanage at napakaraming bata sa labas ng bahay na iyon. “May mag-aampon!” “Sabihin niyo kay sister bilis!” “Hello po!” Hindi ko maiwasan na mapangiti dahil sa sobrang bibo nila. Nakikita ko na gusto na nilang magkaroon ng pamilya, pamilya na tatratuhin sila na totoong pamilya. Bigla akong nalungkot dahil doon. “Hello there kids, gusto lang namin makausap ang namumuno sa orphanage na ito. Pwede ba namin siyang makausap?” Ngiting tanong ni Jeydon sa mga ito. “Opo! Dito po tayo!” Hinila kami ng mga ito papasok sa loob at maya-maya pa’y nakita namin ang nasa limang sister at hinarap kami.

“SAAN niyo ako dadalhin?!” Hindi pinansin ng dalawang pulis si Kristin kung kaya kulang nalang ay sampalin niya ang mga ito dahil sa sobrang inis. Kung wala lang siyang posas ay malamang ginawa na niya ito. Pumasok sila sa isang silid at doon ay nakita niya ang isang nakatalikod habang nakaupo sa isang swivel chair at ng tinignan niya ang paligid ay mukang kwarto iyon ng isang mataas na opisyal sa pagkapulis. “Devina?!” Ngunit laking gulat niya ng humarap ito sa kaniya ay ang nakangising muka ni Devina ang nakita. “Ako nga Kristin, wala ng iba pa. Maupo ka,” pag-aya nito sa kaniya ngunit nagmatigas siya dito. “No way! Bakit mo ako pinadala dito?! At bakit nakaupo ka jan?!” Nakita niya ang pagtango ni Devina na ikinataka niya. Hindi siya nakakuha ng sagot dito bagkus nagulat siya ng sapilitan siyang iupo ng dalawang pulis sa harapang upuan nito. “Ano ba ito?! Lalabas na ako dito!” tatayo na sana siya ngunit hinawakan siya sa magkabilang balikat ng dalawang pulis kaya napaba

“VALENTINE!” Sigaw na tawag ko ng bigla nalang niyang suntukin si Travis na yakap ako kanina. Parang na-udlot tuloy ang luha ko dahil sa nangyari. Agad akong lumapit kay Travis upang tulungan ito na makatayo. “Ano bang problema mo?! Bakit bigla-bigla ka nalang nanununtok?!” Muli kong sigaw sa kaniya habang masama pa ‘rin ang tingin kay Travis. “Anong problema ko?! Siya! Ikaw Travis! Pinagkatiwalaan kita pero bakit pati si Devina ay inaagaw mo saakin?!” Kusang napakunot ang noo ko dahil sa narinig. Kailan pa ako naging kaniya? “V-Val, hindi totoo—” “Hindi totoo ito?! At itong kakikita ko palang sa inyo?! Alam mo ang totoo Travis noon pa!” mayroon siyang isinaboy na larawan saamin kung kaya pinulot ko ang isa. Lalong napakunot ang noo ko ng makita ko ang larawan nitong mga nakaraang araw. Noong mga araw na down na down ako dahil sa balitang nakuha namin. Ilang araw na ang nakakaraan ng mahanap namin si Arabelle. Ang akala ko’y magiging masaya na kami sa oras na makita na nami

“DEVINA?” Napalingon si Devina sa tumawag sa kaniya at doon ay nakita niya si Travis kaya napangiti siya dito. “Travis, mabuti naman at dumating ka. Mayroon akong sasabihin sa’yo.” Mga isang oras na ng umalis si Valentine at tulog pa ‘rin ang dalawang bata. “Ako ‘rin Devina, magpapa-alam sana muna ako sa’yo.” Napakunot ang noo niya sa sinabi ng lalaki at naupo sila sa isang tabi. “Bakit? Aalis ka?” tumango sa kaniya si Travis habang mayroong malungkot na ngiti sa labi. “Mayroon lang akong dapat ayusin, babalik ako agad kapag naayos ko na.” tinitigan ng mabuti ni Devina ang lalaki. Based sa mga mata nito ay hindi siya ayos ngunit alam niya ‘din na ayaw nitong mag kwento dahil sasabihin naman niya iyon kung ginusto niya. “I know you don’t want to talk about it kaya hahayaan kita. Just make sure that you will be safe, okay? Alam mo naman na nandito lang ako at handang makinig,” Napangiti ng malaki si Travis dahil sa narinig at tumango. “Thank you, Devina, ano nga pala ang sasabihi