“DADDY!” Pumalibot ang malakas na boses ni Valerie sa buong bahay ng mga Montoya habang nasa likuran niya sila Valentine, Llyod, Devina at Jeydon. Matapos malaman ni Valerie ang lahat mula kay Llyod ay dali-dali itong umalis at nagmaneho papunta sa kanila. Nag-alala ang mga ito kaya sumunod sila habang si Devina naman ay nahila ni Valentine upang pigilan ang kaniyang ate dahil alam niyang ito lang ang makakapigil dito. “What is this all about?” Nakita nila ang kunot noong si Mr. Levi Montoya na pababa ng hagdan. “Valerie stop it! Anong ginagawa mo?” pigil ni Devina sa kaibigan ngunit inalis lang ng babae ang kamay niya mula sa braso niya. “Don’t stop me Devina! Kailangan kong malinawan!” “Valerie? Kailan ka pa nakauwi? Kasama mo sila?” seryoso ngunit halata mo ang pagtataka sa boses ni Mr. Levi Montoya. Nang makababa ito ng hagdan ay nagkaharap sila ni Valerie na halata mo pa ang namamaga nitong mata at ngayon nga ay nagbabadya nanaman ang pagtulo ng luha nito. “Did you

“MADALAS siyang matulog at mag kulong lang sa kwarto niya. Ang sabi saakin ng bantay niya ay hindi ‘daw ito nagsasalita. Noong minsang makausap ko siya ay hindi niya din ako kinakausap pero ng mabanggit ko ang tungkol sa ina niya ay bigla nalang siyang umiyak ng umiyak, I guess she’s suffering in a traumatic event,” Nanginginig ang kamay ni Devina ng hawakan niya ang kamay ng kaniyang anak. Hindi na niya kailangan pang magtaka o makasigurado kung ito ba ang anak niya dahil sa itsura palang nito ay kamukang-kamuka niya si Valentine kagaya ng kambal nito. Katabi ngayon ni Devina si Valentine na hindi ‘ring makapaniwala na nakatingin sa batang taimtim na natutulog. Sunod-sunod na nagtuluan ang luha ni Devina na ikinayuko niya sa higaan nito. “D-Devina...” tawag ni Valentine sa babae ngunit hindi siya nito pinansin. Si Jeydon naman ay napabuntong hininga nalamang. Masaya siya na nakita na nila sa wakas si Arabelle ngunit alam niya kung bakit umiiyak si Devina. Wala sa kanilang naka

DEVINA “MOMMY!” Boses ni David ‘yun hindi ba? Nakita ko sila na nakapalibot saakin. Teka nasaan kami? Ospital? “Devina, hindi ka pa tuluyang magaling,” pigil saakin ni Valentine ng sinubukan kong bumangon. Tama, naalala ko na. Nahimatay ako matapos kong kalagan ng tali sila Adeline. Siguro dahil na ‘rin sa maraming dugong nawala saakin. Kumpleto sila dito pwera kila Valerie at mommy nila. “K-kumusta kayo Adeline?” Hirap kong sabi dahil feeling ko wala akong laway. Mabuti nalang at inabutan ako ni Valentine ng maiinom. “Ate naman! Kami pa inaalala mo samantalang ikaw ang napuruhan!” Nasa kanan ko ngayon si Valentine at David na nakaupo sa higaan ko. Si lola at Jeydon naman at nasa dulo ng hinihigaan ko habang nasa kaliwang parte sina Adeline at Vincent. Napapansin ko ‘din ang closeness ng dalawang ‘yan. Kung may namamagitan man sa kanila alam kong saakin unang magsasabi si Adeline. “Maayos namin kayong nailigtas Devina. Si Kristin wala na siya,” inaasahan ko na ang sinabi

“BELLE!” Nakatanaw sila Devina at Jeydon kay Jenjen na tumakbo kung saan nakaupo si Arabelle. Kita nila ang saya sa muka ng bata ng makita ang kaniyang kaibigan. Sino nga bang mag-aakala na ang kasama mong bata sa ampunan ay kamag-anak mo pala. Tinapik ni Devina ang likuran ni Jeydon ng makita niya na malungkot na nakatanaw ito sa anak. “Sigurado akong maiintindihan niya ‘din,” ngiti niyang sabi dito. Hindi pa kasi nagsasalita ang bata tungkol sa mga ipinaliwanag nila dito. Mahirap intindihin pero sigurado si Devina na maiintindihan ito ng bata. Lalo na unang tingin palang niya dito ay maunawain na ito at mabait. Sapat na ebidensya nang minahal nito ang anak niya kahit pa na wala silang alam na magkadugo sila. “Natatakot ako Devina pero susubukan ko. Magpapakatatag ako para sa kaniya,” “Dapat lang. After all bata pa siya, ikaw ang ama. You should give your best. Akala ko talaga tatanda kang walang anak,” Natawa sila pareho dahil doon. Kahit papaano ay nabawasan ang pagka-

DEVINA ILANG araw na ang lumipas simula ng mangligaw saakin si Valentine. Nalaman naman iyon kaagad ng pamilya ko dahil halata mo saaming dalawa ang pagiging close namin. Isa pa, hindi ko naman gusto na magtago sa kanila kaya sinabi naman ito namin agad. Hindi naman tutol doon si Valentine at masaya pa nga siya na legal na kami. Sa side naman ng pamilya niya ay boting boto ang mga ito saakin pwera nalang sa daddy niya na magpahanggang ngayon ay hindi pa ‘rin nagigising. Kahit ako ay nag-aalala kung bakit ganoon, lalo na si David. Alam kong gusto na niyang makausap ang lolo niya pero siguro ay hindi pa iyon ang tamang oras. Tungkol naman kay Jeydon at sa anak nitong si Jenjen ay sa wakas okay na ‘din ang dalawa. Noong una, hindi pa sila ganoon ka-close at hindi pa ganoon kagaan ang loob saamin ni Jenjen pero ngayon ay okay na. Nagagawa na niyang makipag-usap saamin ng malaya at makapagtanong. Malaki ‘din ang naitulong niya kay Arabelle dahil kahit papaano ay nagagawa na niyang tu