บททั้งหมดของ My Bully is a Mafia King: บทที่ 1 - บทที่ 6

Magulo, Maingay, Mainit, Masikip."Salamat sa pagtangkilik, sana magustuhan nyo," malawak kong pagkakangiti habang iniaabot ang isa sa mga likha kong comics na ilang linggo ko ring pinag-puyatang gawin.Napakaraming tao ang dumalo ngayon sa comic-con at napuno ang isang malawak na covered venue ng mga anime die-hard fans, mga item sellers, cosplayers at tulad kong nagsusulat ng mga manga comics at ibinibenta sa mga iilan kong mga taga subaybay ng aking mga gawa. "OH MY GOD! Ayan na si Logan! Dali! Papicture tayo, inday!"Isang matalim na tingin agad ang ginawa ko habang pinapanood ang isa sa pinaka mahigpit kong rival na si Logan Silva, na kung tutuusin ay overqualified na sa mga event na ganito dahil isa na itong international illustrator at author."Harmy, ok ka lang? Parang kulang na lang magliyab itong lamesa sa tindi mong makatitig kay Logan ah?" Pasalampak akong naupo sa upuan at iniayos ang salamin sa aking ilong, "That guy shouldn't really go into this kind of event, Cindy.

“Hanggang kailan mo itatago iyan, Harmony? Napag iisip ko tuloy iyan ang dahilan kung bakit ka umalis sa pamamahay nyo…” “SSHH!!!” Tigil ko sa iba pang sasabihin ni Cindy at kahit na mukha itong gulat at di makapaniwala ay puno ito ng pag-aalala sa kalagayan ko. Kahit na anong pilit kong tago ay nahalata pa rin talaga ni Cindy lalo at madalas niya akong bisitahin sa maliit na apartment na dalawang buwan ko ng inuupahan, “Please wag naman malakas ang boses mo, Cindy. Manipis lang ang pader ng apartment ko baka marinig ka ng kapitbahay nakakahiya.”“Hay, ano ba gagawin ko sayo,” problemado nitong sambit sa akin at kahit na ako ay nastress lalo dahil mas muka pa itong apektado sa kalagayan ko, “Kailan mo sasabihin ito sa magulang mo? Hindi mo kakayanin ito mag isa, Harmony!”Inirapan ko siya habang puno ang bibig ko ng mansanas na galing kay Logan. Ayoko sanang tanggapin ang mga iyon mula kay Anthony ngunit nanghinayang akong itapon ang mga iyon lalo at short ako sa budget dahil kaunti

Habang nasa daan ay wala kaming imikan ni Logan. Ilang oras na ba kaming nasa daan? Lima? Anim? Mukhang sa malayong probinsiya ako nito dadalhin at nahihintakutang sinilip ko ang kanyang seryosong mukha sa gilid ng aking mga mata habang focus ito sa pagmamaneho ng kanyang sportscar.“I’ll make you pay for this,” nagmamaktol kong sabi kay Logan habang nakatingin sa labas ng bintana ng sasakyan. Pinipigilan ko lamang na hindi maiyak dahil nag-aalala ako sa mga gamit na naiwan ko sa lobby ng apartment.“I’m sorry if I have to do this, Harmony. You give me no choice!” hindi ko alam kung nagso-sorry ba ito o napipilitan lang dahil nakasimangot pa rin ito sa akin.“Sabi ko naman sayo hindi ako buntis, Logan. You don’t have to force yourself to me dahil lang sa nagi-guilty ka sa nangyari sa atin. Hindi ka nga nagpakita ng isang buong buwan diba? And now you are saying na I am carrying your child?”“I left because I got scared, Harmony! I just can’t believe na nagawa ko iyon sayo! You’re like