Kara POVNagising ako na para bang may nakatingin sa akin. Kaya iminulat ko ang aking mga mata.Ngumiti ako, "Brandon."Unti-unti ay inilapit nito ang mukha sa aking mukha. Upang magtagpo ang aming mga labi. Nang magtagpo ang aming mga labi ay hinalikan niya ako ng mapusok. Bawat galaw ng labi nito ay may kasamang pag-iingat. Para bang ayaw niya akong masaktan.Lumayo ito. Hinaplos ang pisngi ko. Kahit na antok na antok ako ay alam kong totoo ito. Hindi isang panaginip.Inilagay ko sa batok nito ang aking dalawang braso upang mapalapit ito sa akin. Naglapat muli ang aming mga labi. Hinalikan niya ako nang mapusok.Pero agad itong lumayo. Aabutin ko sana ito ng magising ako."Anong nangyayari sa iyo?" tanong ni Sophia."Napanaginipan ko na naman si Brandon." Lumingon si Sophia sa may biranda na para bang may tao doon."Ayan ka na naman." Tinignan niya ako. "Kara, please lang. Wag mo nang bangitin ang pangalan na iyan.""Bakit naman, Sophia? Gusto ko lang naman siya makilala.""Wag map

Kara POVSobrang sweet ni Brandon at ang anak ni Mang Asyong na si Kathrina. Maganda din si Kathrina. Dumating na pala ang anak ni Manf Asyong galing manila.Nagtuloy-tuloy ako sa opisina ko. Hindi ko na pinansin ang dalawang naglalampungan. Umupo ako sa swevil chair ko at nagsimula nang magtrabaho."Ma'am, kailangan nyo pong pumunta sa taniman. Para tignan po ang mga naani na. Nandito kasi kanina si Mang Asyong. Tapos na daw anihin ang mga mangga.""Sige. Pupunta ako."Agad akong tumayo. Iniligpit ko ang mga nagkalat na mga gamit ko sa table ng opisina ko. Lumabas ako, para pumunta sa kotse ko. Dahil malayo ang taniman ng mangga sa opisina ko.Sumakay ako sa kotse ko. Agad na pinatakbo ko ito. Nang makarating na ako sa manggahan ay bumaba na ako na sana ay hindi na lamang. Gusto kong umatras at bumalik na lang sa opisina. Dahil masakit sa mata ang mga nakikita ko.Pero hindi dapat ako mag-paapekto. Dahil ako ang may-ari ng buong hacienda at mga tauhan ko lamang ang mga ito. Naglakad

Kara POV"Kara sandali."Agad kong ipiniksi ang aking braso na nahawakan nito. Galit ko itong tinignan."Hindi ganun ang ibig sabihin nang kasambahay mo. Wala iyon, Kara.""Wala akong pakialam, Brandon. Kaya aalis na ako.""Kara please. Wag namang ganito. Nag mamagandang loob lang sa akin si Madel. Dahil nga tinulungan kita kagabi. Naihatid kita ng ligtas. Hinimatay ka, Kara. Hindi din ako umalis sa tabi mo. Buong magdamag. Kaya nang pababa na ako kanina ay nakita ni Nanay Salome. Inutusan niya si Madel na ipagluto ako."Kumunot ang noo ko. Magdamag niya ako binantayan kagabi? Ibig sabihin, hindi kathang-isip ang naramdaman ko kagabing may kasama ako."Hindi mo kailangan magpaliwanag, Brandon. Malaya ka kung ano ang gusto mong gawin," sabi ko dito."Pero nanliligaw ako sa iyo.""Nanliligaw? Kailan pa.""Noong isang linggo."Nanliligaw na pala ito. Pero hindi ko alam. Manhid na ba talaga ako."Look, Brandon. Kahit nililigawan mo ako. Malaya kang gawin ang gusto mo. Or much better ibang

Kara POVAgad akong umalis sa kubo na iyon, sana ay hindi na lang ako sumunod. Dahil masasaktan lang pala ako. Pero hindi ko alam na nasasaktan na pala ako. Hawak-hawak ko ang aking dibdib nang may humila sa aking palapulsuhan.Nagpatianod na lang ako. Dahil wala na akong lakas na makipagtalo dito. Agad naming tinahak ang daan patungo sa kubo na inuukupa nito.Pagkabukas ng pinto ay agad niya akong isinandal sa may pinto at ikunulong sa mga bisig nito."Ano ang kailangan mo sa akin?" tanong ko dito."Mag-usap tayo. Alam kong may narinig ka kanina."Umiwas ako ng tingin. Dahil pag naalala ko iyon ay sumisikip ang dibdib ko."Baby, please. Maniwala ka sa akin. Kailagan kong sabihin iyon. Dahil alam ko, kung hindi ko iyon. Sasabihin ay malalagay ka sa panganib. Pilit akong pinapalayo sa iyo ni Kathrine. Dahil alam nito na magiging balakid ako sa mga plano nito."Umawang ang aking mga labi sa sinabi nito."Ano ang ibig mong sabihin?" tanong ko dito."Si Kathrine ay parte ng isang sindikat

Kara POVPumasok kaming dalawa ni Brandon sa loob ng motel na sobrang basa. Dahil sa malakas na ulan. Napatingin sa amin ang mga staff ng motel."Dalawang kwarto nga," agaran kong sambit."Sorry, ma'am. Pero isang kwarto lang ang mayroon kami. Dahil punuan po ngayon. Dahil sa biglaang ulan.""Wala na ba talagang bak—""Kukunin na namin.""Brandon!" agil ko dito."Wala nang bakante. Sobrang basa tayo. Baka mapulmonya tayo."Isang malalim na hininga ang pinakawalan ko. Bago tumango dito."Kukunin na namin.""Sige po. Paki fill-up na lang po."Ilang minuto pa kami sa reception. Bago ibigay ng babae ang susi para sa kwarto namin."May bathrobe ba sa kwarto?" tanong ni Brandon."Mayroon na po. Kumpleto po lahat ang nasa kwarto.""Okay, salamat."Umakyat na kaming dalawa sa kwarto namin, nakarating kami sa third floor at agad na hinanap ang room number namin."Room 0611. Ito na iyon, Kara."Tahimik lang ako sa tabi nito. Pumasok kaming dalawa sa kwarto. Agad kong inilinga ang mga mata ko sa